امیرقلعه‌نویی از روی کین یاد بگیر

 احتمالا اگر روزی امیرقلعه نویی قصد داشته باشد که کتاب خاطراتش را بنویسد، حرف های او در مورد دیدار برابر پرسپولیس در اولین روز اسفندماه سال 1399 قسمت های جالب توجهی از این کتاب را تشکیل خواهد داد؛ شکست با 5 گل و دریافت 4 گل در نیمه دوم برای مربی‌ای که تیمش همین یکسال پیش تا پایان نیمه اول هفته نهم مسابقات حتی یک گل هم دریافت نکرده بود، چیزی نیست که به سادگی بشود با آن کنار آمد و البته که امیرقلعه نویی بیشترین فشار را در جریان این مسابقه که توپ‌ها یکی پس از دیگری وارد گل می‌شدند و پس از پایان مسابقه، تحمل کرده است.

گاهی اتفاقات فوتبال ورای بحث‌های فنی آن رخ می‌دهد و یحیی گل‌محمدی سرمربی سرخپوشان هم در پایان بازی با گفتن این جمله که "چنین نتیجه‌ای برایش قابل تصور نبوده" به این موضوع اشاره کرد. تیم امیرقلعه نویی در مقابل پرسپولیس درست همانند میهمانش، 11 بار به دروازه حریف شوت زد و حتی تعداد پاس های ارسالی آبی پوشان سیرجانی عدد 422 را در پایان بازی نشان می‌داد؛ یعنی 6 پاس بیشتر از تیم یحیی گل‌محمدی. در دقت پاس هم هر دو تیم یکسان عمل کرده بودند، اما در ایجاد شانس مسلم گلزنی برتری 8 به 5 بود به سود سرخپوشان و آنها بودند که از این هشت موقعیت نهایت استفاده را بردند و 5 بار دروازه بشاگردی را که در سه بازی آخرش کلین شیت کرده بود، باز کردند و در مقابل حمله‌وران تیمش حتی یکبار هم از شانس هایی که ایجاد کردند، استفاده نبردند تا در پایان نتیجه ای عجیب و باورنکردنی روز اسکوبورد ورزشگاه شهید سلیمانی در افتتاحیه‌اش ثبت شود؛ 5 بر صفر به سود پرسپولیس! 

گاهی اتفاقاتی رقم می‎‌خوردند که باور نکردنی نیستند؛ روی کین ستاره سابق تیم فوتبال منچستریونایتد در کتاب "نیمه دوم" به مرور خاطرات فوتبالی اش پرداخته و در بخشی از این کتاب به توصیف حال روحی‌اش پس از شکست 7 بر 1 منچستریونایتد مقابل اورتون پرداخته و خودش را مقصر آن باخت سنگین قلمداد کرده است.

مرد ایرلندی منچستریونایتد اینطور در مورد آن شکست در کتابش حرف زده است:« قبلا چنین چیزی برای من اتفاق نیفتاده بود.اورتون تیم ما را سلاخی کرد. دیوید مویس بعد از بازی خیلی به من محبت کرد. اصلا پای این صحبت های پیش پا افتاده در میان نبود. فقط من بودم و او. یادم می‌آید برداشت مرا برد به یکی از اتاق‌های خصوصی. حتما فهمیده بود که من توی چه هچلی گرفتار شده ام. لُب کلامش این بود؛ « بچسب به کارت و دست برندار.» آن روز حقیقتا از انسانیت من چیزی فروگذار نکرد.» 

روی کین در مورد حال روحی خود نیز نوشته است:« این شکست ضربه شدیدی به من زد. برگشتم به خانه ام در منچستر. در طول چهل و هشت ساعت بعد پایم را از رختخواب بیرون نگذاشتم. این جور وقت‌ها آدم را نصیحت می‌کنند که باید هر چه سریعتر به راهت ادامه بدهی، اما این کار از من ساخته نبود. فکر کنم دو سه روز حتی دوش هم نگرفتم. داشتم خودم را تنبیه می‌کردم.» 

هافبک میانی و رهبر تیم فوتبال منچستریونایند سپس به نقش خود در شکست سنگین برابر اورتون در جریان بازی اشاره کرده است:« حتی آن‌قدر شعور به خرج ندادم، که وقتی سه گل یا چهار گل عقب بودیم، شکست‌مان را قبول کنم؛ تیم ما دست بردار نبود؛ آدم باید شکست خودش را قبول کند؛ کار را از آنچه هست وخیم‎‍تر نکند. اما مرغ ما یک پا داشت - « دست برندارین.» در بخشی از وجودم احساس می‌کردم این من بودم که بازیکنان را زمین زدم. کل مسئولیت را خودم برعهده گرفتم. عجیب اینجاست که چند فرصت خوب هم در این بازی نصیبمان شده بود. وقتی نتیجه بازی 3-1 بود، چاپس یک فرصت عالی را از دست داد، فرصتی که می‌توانست نتیجه را تبدیل کند به 3-2. می‌دانم که درنهایت باید برگردم سر کار.اما گمانم تا جمعه هفته بعدی برنگشتم سر زمین تمرین.»

امیرقلعه‌نویی هم آخرین بار 36 سال قبل بود که در جریان شکست 6 بر 1 شاهین مقابل پرسپولیس، در قامت بازیکن چنین شکست سنگینی را تجربه کرد؛ او حالا اولین بار است که 5 گل در یک مسابقه به عنوان سرمربی یک تیم دریافت می‌کند. شاگردان او می‌توانستند پس از دریافت گل های دوم و سوم کوتاه بیایند و طوری بازی کنند که حداقل اختلاف گل بیشتر از این نشود ولی این روشی نیست که روش امیرقلعه‌نویی نبوده و بازیکنانش هم با همین تفکر برای جبران رفته بودند که البته روز روز آنها و سرمربی تیمشان نبود.

قلعه نویی یکبار دیگر هم شکستی سخت را مقابل پرسپولیس در قامت سرمربی ذوب آهن تجربه کرده بود. او بعد سوت پایان بازی و باخت چهار بر صفر در پاسخ به اینکه نباید در مقابل پرسپولیس ریسک و هجومی بازی می‌کرد، گفته بود: «در تمام عمرم به فوتبال دفاعی فکر نکردم؛ حتی در تیم ملی. صد بار دیگر هم این اتفاق بیفتد، ضد فوتبال بازی نمی‌کنم.»

سرمربی گل‌گهر در مصاف با پرسپولیس از روی سکوها تلاش تیمش برای بازگشت به بازی را تماشا می‌کرد؛ شاید اگر این فرصت را داشت که به عقب برگردد، در نیمه دوم هر طور شده به دستیارانش در کنار زمین این فرمان را می‌داد که بازیکنانش به عقب برگردند و حداقل از غم این شکست تلخ می‌کاست.

همه ما به این حس برای بلند شدن بعد از هر شکست نیاز داریم. این حسی است که روی کین اینطور آن را توصیف می‌کند:« فکر کنم در هر صورت به این حس بیزاری از خودم نیاز دارم. دوست ندارم صبح روز بعد که از خواب بیدار شدم برگردم به خودم بگویم:« آخیش، حالا دیگه همه چیز تموم شد و رفت پی کارش.»

بله هر چند تلخ، یک زمان‌هایی باید شکست را پذیرفت. درست مثل زندگی که برای هیچ کس بدون شکست و روزهای سخت پیش نمی‌رود و تمام نمی‌شود و اگر این حقیقت را بپذیریم، شاید بلند شدن و ایستادن برای ادامه مبارزه برایمان راحت‌تر شود.