چگونه اختلال چند شخصیتی به وجود می آید؟

فرد مبتلا معمولا یک هویت اصلی دارد، که ممکن است این شخصیت اصلی، اجتنابی، وابسته و افسرده باشد. هویت ها یا شخصیت های جایگزین می توانند در سن و جنسیت متفاوتی از شخصیت اصلی باشند، که در هر یک از شخصیت ها خلق و علایق نیز متفاوت است. به نظر می آید که این شخصیت های جایگزین برای آنکه ظاهر شوند تحت کنترل فرد قرار دارند، مانند ماسک هایی هستند که فرد می تواند با استفاده از هر کدام آن ها شخصیت متفاوتی پیدا کند، زمانی که از ماسکی استفاده می کند کاملا گویی از ماسک های دیگرش جدا شده و ممکن است از چیزی که اتفاق می افتد اطلاعی نداشته باشد. این علائم می تواند بر کیفیت زندگی فرد با توجه به تعداد شخصیت هایش و وضعیت اجتماعی آن ها تاثیر بگذارد. برای اطلاع از انواع اختلالات شخصیت کلیک کنید.

نشانه ها ی اختلال چند شخصیتی در بزرگسالان

گیجی

احساس از دست دادن زمان

فراموش کردن اطلاعات شخصی مهم و یا یک حادثه تروماتیک

تغییرات خلقی

به یاد نداشتن بخش هایی از روز باشد.

رفتارهای خارج از شخصیت نتیجه ی هویت هایی است که فرد را کنترل می کنند.

نشانه های اختلال چند شخصیتی در کودکان

داشتن رویاها و خاطرات ناراحت کننده

اضطراب زیاد در زمان های به یاد آوردن یک حادثه غم انگیز و ناگوار

تغییر در وضعیت غذا و فعالیت

روانشناسان بر این باور هستند که علائم در کودکان به مرور زمان پیشرفت کرده و در بازه های زمانی طولانی شدیدتر می شوند.

همچنین فرد نمی تواند بخش های مهمی از زندگی اش را به خاطر بیاورد، هویت گسسته نشانه ی ناتوانی در ادغام جنبه های مختلف شخصیت، حافظه و هشیاری است. به طوری که هر شخصیت، زندگی مخصوص با عادات و خاطرات منحصر به خود را دارد. شخصیت ها می توانند متضاد با هم نیز باشند، چنانچه فرد گاهی سلطه جو و گاهی مظلوم است.

چگونه اختلال چند شخصیتی به وجود می آید؟

جدا سازی یک مکانیزم معمول برای مقابله با استرس و اضطراب مخصوصا در کودکان است. زمانی که از این مکانیزم بیشتر از حد و به طرز متفاوت استفاده شود می تواند به اختلال هویت تجزیه ای منجر گردد. شواهد نشان می دهد که این افراد قدرت تلقین هیپنوتیزم بالایی دارند به طوری که خود فرد از آن برای جداسازی استفاده می کند.

افراد با هر سن، جنسیت، قومیت و  فرهنگی احتمال دارد اختلال چند شخصیتی را گسترش دهند، اما عامل خطرساز اصلی سوء استفاده های فیزیکی، عاطفی و جنسی در کودکی است. جداسازی از واقعیت روشی است که شخصیت اصلی برای رهایی از درد روانی و فیزیکی استفاده می کند. در این روش هر یک از شخصیت ها یک اتفاق تلخ را تجربه می کند و با کنار گذاشته شدن ماسک مربوط به آن شخصیت خاطرات و دردهای مربوط به آن هم فراموش می شود. با این حال علت دقیقی برای به وجود آمدن چنین وضعیتی بیان نشده است و به طور خاص متخصصان در هنگام درمان به دنبال نشانه هایی در کودکی هستند.

تفاوت اختلال شخصیتی با دیگر اختلالات مشابه

در گذشته بسیاری از نمونه های دارای اختلال چند شخصیت به اشتباه تشخیص اسکیزوفرنی داده می شدند، در حالی که نشانه ی اصلی این اختلال وجود حفره هایی در حافظه و شخصیت های گوناگون در فرد است. همچنین اختلال استرس پس از تروما می تواند همزمان در فرد وجود داشته باشد. استفاده از تست هایی فرافکن مثل رورشاخ می تواند تشخیص را سهل تر کند. با این حال اختلال چند شخصیتی می تواند با شرایط روحی دیگر مثل اضطراب، احساس گناه، شرم و افسردگی همراه شود.

درمان اختلال چند شخصیتی

طبق تحقیقات اجرای روان درمانی به همراه افزایش آگاهی و مدیریت احساسات و کار بر روی میزان تحمل هیجانات در مقابل عوامل استرس زا و رخدادهای روزانه، بر روی افراد دچار اختلال چند شخصیتی بهبود چشم گیری در عملکرد فرد نشان داده است. هدف از درمان یکی شدن تمام شخصیت ها و یا حذف شخصیت های اضافه است. در مقابل می توان هدف درمان را به این شکل تعریف کرد که به فرد کمک شود تا تمام شخصیت ها با هم همکاری داشته بدون آن که به هم آسیبی بزنند، سپس به او کمک شود تا شخصیت ها را تغییر داده و بتواند احساس آرامش نماید. روانکاوی نیز از روش های درمان اختلال چند شخصیتی می باشد.