آفتاب کم، لبخند کمتر! پیوند پنهان میان افسردگی و کمبود ویتامین D
بدن ما برای ساختن شادی، به خورشید نیاز دارد. بدون نور کافی، مغز سروتونین کمتری تولید می‌کند و همین باعث می‌شود احساس افسردگی و بی‌حوصلگی سراغمان بیاید. گاهی درمان حال بد، فقط چند دقیقه قدم زدن زیر آفتاب است.
ویتامین D یکی از مهم‌ترین مواد مغذی برای بدن است که بیشتر از طریق نور خورشید تأمین می‌شود. اما در زندگی شهری و پشت درهای بسته، بسیاری از افراد کمتر در معرض نور مستقیم آفتاب قرار می‌گیرند. این کمبود، به‌ویژه در فصل‌های سرد سال، می‌تواند به بروز احساس خستگی، بی‌حوصلگی و حتی افسردگی منجر شود.
ویتامین D چگونه بر مغز اثر می‌گذارد؟
ویتامین D در تنظیم ترشح سروتونین و دوپامین — دو ماده شیمیایی مهم مغز که در کنترل احساس شادی، انگیزه و تمرکز نقش دارند — مؤثر است. کاهش سطح ویتامین D می‌تواند تعادل این مواد را بر هم بزند و احساس غم، اضطراب یا بی‌انگیزگی را افزایش دهد. مطالعات بالینی نیز نشان داده‌اند که افراد مبتلا به افسردگی، معمولاً سطح پایین‌تری از این ویتامین در خون دارند.
منابع طبیعی ویتامین D
نور خورشید بهترین منبع طبیعی این ویتامین است. قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در روز (بدون ضدآفتاب و از ناحیه بازو یا صورت) معمولاً کافی است.
اما علاوه بر آفتاب، برخی خوراکی‌ها نیز می‌توانند به تأمین ویتامین D کمک کنند، مانند:
-
ماهی‌های چرب (سالمون، ساردین، تُن)
-
زرده تخم‌مرغ
-
شیر و لبنیات غنی‌شده
-
قارچ و جگر گاو
آیا مکمل لازم است؟
در برخی افراد، به‌ویژه کسانی که در مناطق کم‌نور زندگی می‌کنند یا بیشتر وقتشان را در خانه یا محیط‌های سرپوشیده می‌گذرانند، مصرف مکمل ویتامین D ضروری است. پزشکان معمولاً دوز ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ واحد بین‌المللی در روز را توصیه می‌کنند، اما مقدار دقیق باید بر اساس آزمایش خون و زیر نظر پزشک تعیین شود.
جمع‌بندی:
ویتامین D فقط ویتامینی برای استخوان‌ها نیست؛ بلکه کلید تعادل ذهن و روح نیز هست. مراقبت از سلامت روان از تغذیه و سبک زندگی شروع می‌شود. پس دفعه بعد که حس گرفتگی یا بی‌حوصلگی سراغتان آمد، شاید بد نباشد قبل از هر چیز، کمی آفتاب به روح و بدن خود هدیه دهید.
