خطرات ماندن آب در گوش که از آن بی خبرید

آب رفتن در گوش یک اتفاق بسیار رایج است که می تواند برای هر فردی رخ دهد. آب می تواند در حال شنا یا حمام کردن آب وارد گوش ها شود. در حالت عادی موم موجود در مجرای گوش مانع از ورود مایع به داخل گوش می شود اما گاهی ممکن است مایع درون گوش بماند و باعث خارش و درد بسیار زیاد گوش ها شود.

هم چنین ممکن است با درد و کاهش شنوایی همراه باشد. اگر ماندن آب در گوش درمان نشود،می تواند باعث از دست دادن شنوایی، ایجاد کیست، ورم پرده و عوارض دیگر شود به همین دلیل درمان آن از اهمیت زیادی برخوردار است.

ماندن آب در گوش می تواند به چند دلیل، از جمله باریکی مجرای گوش یا وجود موم زیاد یا شی خارجی دیگر داخل گوش باشد.

آیا ماندن آب در گوش برای هر فردی رخ می دهد یا برخی دیگر بیشتر در معرض آن قرار دارند؟

کودکان و بزرگسالانی که زمان زیادی را در آب می گذرانند بیشتر در معرض خطر هستند؛ با این حال، رفتن آب به داخل گوش می تواند در هر زمانی که زیر آب می روید، اتفاق بیفتد. گاهی اوقات وارونه کردن خود حین بالانس زدن می تواند به نفوذ آب در گوش منجر شود.

آیا آب رفتن در گوش ها خطرناک است؟

گاهی اوقات. گوش ها یک ماده ضد آب به نام جرم گوش(موم گوش )ترشح می کنند، بنابراین بیشتر اوقات آب به آرامی از روی آن عبور می کند. زمانی که اینگونه نباشد، ممکن است باکتری شروع به رشد کرده و به بیماری گوش شناگر تبدیل شود.

محیط مطلوب برای رشد باکتری ها رطوبت، خراش درون مجرای گوش یا واکنش آلرژیک و بیماری های پوستی است.

علائم اولیه گوش شناگر ممکن است مانند موارد زیر ملایم باشد:

قرمزی و خارش داخل مجرای گوش

درد کم

ترشح مایع شفاف و بی بو

اگر این علائم را تجربه کردید و یا آب به مدت چند روز و یا حتی چند هفته در گوش شما گیر کرده باشد، حتما به پزشک خود مراجعه کنید.

اگر بعد از شنا و حمام کردن، آب وارد گوشهایتان می شود می توانید از گوشگیر استفاده کنید. راهکارهای خشک کردن و تخلیه آب از گوش:

جاذبه:

بهترین راه برای زدودن آب از گوش این است که با جاذبه زمین آن را رفع کنیم.

سر خود را کج کنید و گوش آسیب دیده را به موازات زمین نگه دارید.

کف دست را در مقابل گوش قرار دهید و چند ثانیه فشار دهید. سریع دستتان را بردارید. خلاءیی موقت شکل خواهد گرفت که آب را از گوش بیرون می راند.

با استفاده از گوش پاک کن آب گوش را با دقت پاک کنید.

خمیازه کشیدن یا حرکتی مثل جویدن نیز می تواند با ایجاد فشار در گوش میانی و کش دادن مجرای گوش به بیرون راندن آب از گوش کمک کند.

توجه:از هندزفری استفاده نکنید.

تکنیک مانور والسالوا:

اجرای مانوروالسالوا به شما کمک خواهد کردتا لوله های شیپور استاش گوش باز شده و آب را از گوش خارج کنید.

دهان خود را ببندید و بینی خود را با انگشتان فشار دهید، سپس نفس عمیقی بکشید.

به آرامی هوا را از بینی بیرون دهید تا فشار هوا تنظیم شود. اگر اینکار را درست انجام دهید صدای خفیفی را ناشی از باز شدن لوله های شیپور استاش خواهید شنید.

توجه:بینی خود را بیش از حد محکم نگیرید چون ممکن است به پرده گوش آسیب برسد.

برای تسریع در تبخیر آب گوش، سشوار با باد گرم نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. هوای گرم و خشک، آب را به بخار تبدیل و در نهایت به آن کمک می کند از گوش خارج شود.

لاله گوش خود را با استفاده از دست، از بدن فاصله دهید.

سشوار را حدود 10 تا 12 اینچ از گوش دور نگه دارید.

گرمای سشوار روی درجه پایین تنظیم کنید.

سشوار را روشن کنید و آن را مستقیما رو به روی مجرای گوش بگیرید.

حدود 30 ثانیه سشوار را در همان وضعیت نگه دارید.

در صورت نیاز دوباره تکرار کنید.

این کار را طولانی مدت و یک دفعه انجام ندهید.

گرما درمانی:

گرما درمانی می تواند به سرعت آب درون گوش را خشک کند. کیسه آب گرم لوله شیپوراستاش را باز می کند (که در آن مایع به راحتی جمع می شود) طوری که مایع به راحتی می تواند خارج شود.

دستمالی را در کاسه ای از آب داغ فرو کنید و آب اضافی آن را فشار دهید.

دستمال را 30 ثانیه روی گوش آسیب دیده قرار دهید، پس از یک دقیقه دوباره تکرار کنید. این کار را چهار یا پنج بار انجام دهید.

به پهلو دراز بکشید تا مایع از درون گوش خارج شود.

استفاده از الکل و سرکه:

استفاده از الکل و سرکه روشی خانگی برای رهایی از آب در گوش است. خاصیت ضد باکتری سرکه به کشتن میکروب ها در گوش و الکل به خشک کردن آب در گوش کمک می کند.

یک قاشق چای خوری سرکه و الکل را با هم مخلوط کنید و با استفاده از قطره چکان، دو یا سه قطره از این محلول را در گوش بیمار بچکانید.

به آرامی مجرای گوش را بمالید و 30 ثانیه صبر کنید. سپس سر خود را تکان دهید تا مایع به راحتی خارج شود.