شاگرد سابق اسکوچیچ در قامت شماره دو تیم ملی

تیم ملی فوتبال کشورمان هرچند موفق شد در یک بازی تدارکاتی با نتیجه ای قابل توجه مقابل تیم متحول شده سوریه به پیروزی برسد، اما برای تیمی که بایست به فکر صعود به جام جهانی با کمترین میزان خطا و اشتباه ممکنه در بازی های رسمی باشد، بازی قابل قبولی محسوب نمی شد. سبک بازی تیم ملی و شیوه چرخش توپ بازیکنان ما آن چیزی نبود که از  آنها انتظار داشتیم. البته در رخ دادن این اتفاق چند عامل نقشی اساسی داشتند. اول اینکه تیم ملی کشورمان پس از مدت ها در شرایط مسابقه قرار گرفته بود. دوم آنکه بسیاری از بازیکنان تیم ملی برای نخستین بار در ترکیب ملی کنار هم بازی می کردند و سوم آنکه سرمربی جدید تیم ملی تا بخواهد تفکراتش را به تیم دیکته کند، قطعا زمان بر خواهد بود. البته نبایست از کنار این موضوع که یکی از اهداف اصلی این مسابقه دیدن شرایط برخی بازیکنان در کسوت تیم ملی بود، به سادگی گذشت. چه بسا اگر تیم ملی با تمام توان در این مسابقه حضور می یافت، شاهد بازی بهتری نیز می بودیم. از طرفی تیم ملی بایست بازی های تدارکاتی بیشتری را انجام دهد تا به شرایط بهتری از نظر تاکتیکی و آمادگی تیمی برسد. یکی از نکات مهم این مسابقه حضور جعفر سلمانی بازیکن شادگانی تیم ملی بود که عملکرد قابل قبولی در نخستین بازی خود به نمایش گذاشت. این بازیکن که به دلیل سرعت بالا، قدرت شوتزنی مناسب، توانایی عبور از بازیکن مقابل و همچنین تاکتیک پذیری بازیکن کاملی به نظر می رسد، می توانست در نیمه جلویی زمین و نزدیک به دروازه حریف نیز استفاده شود که تشخیص کادر فنی این بود که در خط دفاعی به کارگیری شود. نمره 7.4، 59 پاس ارسالی با دقت 88%، یک تکل، چهار قطع توپ، یک دریبل و یک پاس کلیدی تنها بخشی از عملکرد خوب وی می باشد، سبک بازی وی نوید یک حسین کعبی دیگر را در فوتبال کشور امید می دهد مشروط بر اینکه خود را از همه نظر حفظ نموده، سقف آرزوهایش محدود نبوده و با مشاوره های مناسب مسیر موفقیت را همچون گذشته طی کند.

محسن بابادی