بزرگترین گناه کالدرون؛ جانشینی موفق‌ترین مربی پرسپولیس

مثلا وقتی در مشهد پرسپولیس برابر شهرخودرو خوب بازی کرد و باخت (تک‌گل مسابقه را بازیکنی به‌ثمر رساند که 20دقیقه قبلش باید اخراج می‌شد) همه طالب نتیجه شدند و گفتند به حمله کردن و موقعیت‌های سوخته امتیازی تعلق نمی‌گیرد، اما وقتی قرمزها در اهواز از گل زودهنگام‌شان دفاع کردند و بردند، همان جماعت دوباره عملکرد تیم را زیر سؤال بردند و گفتند انتظار نمایش تهاجمی‌تری داشته‌اند! به‌طور کلی نوعی سردرگمی و حتی شکم‌سیری در اردوگاه هواداران پرسپولیس مشاهده می‌شود؛ کسانی که به‌نظر می‌رسد هنوز نتوانسته‌اند با جدایی برانکو کنار بیایند و ناخواسته و ناشیانه در حال ذبح مربی آرژانتینی هستند. بزرگ‌ترین گناه کالدرون، ظاهرا جانشینی موفق‌ترین مربی 20سال گذشته پرسپولیس است؛ چیزی که با گذشته‌گرایی تاریخی ما ایرانی‌ها جور درنمی‌آید و به خاطرش داریم «آینده» را تباه می‌کنیم.
   برانکو جلال جوان‌تر را نخواست
یکی از بزرگ‌ترین ایرادهایی که از کالدرون گرفته می‌شود، نیمکت‌نشین کردن جلال حسینی است. اگر از نگارنده بپرسید، شخصا معتقدم این تصمیم درست نیست و حسینی هنوز از نظر فنی و قدرت رهبری، می‌تواند در زمین مفید باشد. به هر حال اما همه جای دنیا این مربیان هستند که تصمیم می‌گیرند و باید به آن احترام گذاشت. این وسط چیزی که غیرقابل هضم به‌نظر می‌رسد، مقایسه رفتار کالدرون با برانکو در قبال حسینی است. برخی با یادآوری نقش جلال در موفقیت‌های فصول گذشته، به مربی آرژانتینی سرکوفت می‌زنند. به این جماعت فقط یک نکته ساده را باید یادآوری کرد؛ اینکه اگر کالدرون الان یک خط در میان به حسینی بازی می‌دهد، برانکو فصل اول حضورش در پرسپولیس کلا جلال را نخواست و شخصا توافق نژادفلاح با این بازیکن را به هم زد. پرسپولیس آن سال با یک خط دفاع افتضاح و دریافت 34گل، صرفا به‌خاطر تفاضل گل قهرمانی را از دست داد، اما برانکو هرگز بابت تصمیم اشتباهش ابراز ندامت هم نکرد. تازه مربی کروات جلال حسینی را در حالی نخواست که او 4سال از امروز جوان‌تر بود. فراموشکاران بزرگ اما به کالدرون امان نمی‌دهند در مورد این بازیکن، حتی کجدار و مریز رفتار کند. این انصاف است؟
   پست غیرتخصصی؟ فرشاد فراموش نشود
کالدرون متهم می‌شود به اینکه بازیکنانش را زیاد در زمین می‌چرخاند. در واقع منتقدان عقیده دارند او در همان نخستین نیم‌فصل حضورش روی نیمکت پرسپولیس به سرعت باید به ترکیب اصلی برسد و بازیکنان را در پست‌های تخصصی به‌کار بگیرد. کالدرون در این زمینه هم با برانکو مقایسه می‌شود، درحالی‌که اولا بسته شدن 2پنجره نقل ‌و انتقالاتی و عدم ‌یارگیری به نوعی برانکو را ناچار به استفاده از یک دایره بسته از بازیکنان کرد و ثانیا حتی در همان شرایط هم مثال‌هایی از آزمون و خطای برانکو در مورد پست بازیکنان وجود داشت. به‌عنوان مثال برانکو از محسن ربیع‌خواه در 3پست(دفاع وسط، دفاع چپ و هافبک دفاعی) استفاده می‌کرد و احمد نوراللهی را هم در 3پست (هافبک دفاعی و هافبک راست و چپ) می‌چرخاند. اوج شاهکار پروفسور اما چند بار بازی دادن به فرشاد احمدزاده در پست دفاع چپ بود که نتایج افتضاحی به‌دنبال آورد؛ ازجمله در باخت 3 بر 2برابر استقلال؛ همان دیداری که حسین ماهینی هافبک دفاعی شد و ترکاند! برانکو این کارها را چند سال بعد از شروع کارش در پرسپولیس می‌کرد، اما کالدرون که کلا چند‌ماه است آمده، حق ندارد مثلا در یک بازی خانگی آسان شجاع خلیل‌زاده را در پست دفاع راست محک بزند. عجیب نیست؟
    ادبیات تند؟ چیپ طارمی را به یاد آر!
بخشی از جدیدترین انتقادات، به برخورد گابریل کالدرون با چیپ به فنا رفته علی علیپور در بازی با ماشین‌سازی مربوط می‌شود. می‌گویند کالدرون تند رفت که گفت علیپور به همه بی‌احترامی کرده و دیگر پنالتی نخواهد زد. خوب است اما دوستان منتقد، سخنان برانکو در نشست خبری بعد از بازی الریان را مرور کنند و ببینند قدیس بی‌خطای‌شان چطور واو به واو، دقیقا همین حرف‌ها را در مورد پنالتی چیپ طارمی زد؛ با این تفاوت که برانکو زورش به مهاجم بوشهری نرسید و او هفته بعدش هم در لیگ پنالتی زد، اما کالدرون فعلا به قولش در مورد علیپور وفادار مانده است.
    جونیور؟ لابد پریموف عالی بود
خرید جونیور هم یک سرفصل دیگر از انتقادات را به‌ خودش اختصاص داده است. جونیور بازیکن بسیار ضعیفی است و قطعا کالدرون هم در پروسه جذب این بازیکن مقصر بود، هرچند باشگاه نتوانست برخی گزینه‌های او مثل شیخ دیاباته را به خدمت بگیرد و یکی مثل مایگا هم از فیلتر تست پزشکی عبور نکرد. به هر حال جونیور نخستین خارجی بد پرسپولیس نیست که لازم باشد کالدرون را به خاطرش بالای دار بکشیم. حتی در کارنامه خود پروفسور برانکو هم امثال خریدهای اوکراینی و لوبانف و گولچ به چشم می‌خورد؛ کسی که بدون یک دقیقه بازی کلی پول گرفت و رفت. مشی و مرام مربی‌ها در برخورد با بازیکن هم قطعا نمی‌تواند شبیه هم باشد، اما بی‌گمان همانطور که حملات مداوم کالدرون به جونیور قابل دفاع نیست، حمایت‌های ناحق و غیرمنطقی برانکو از پریموف و یانسکی هم روی اعصاب بود. بعضی‌ها هم می‌پرسند چرا کالدرون جونیور را چند هفته بازی داد و بعد کنار گذاشت؛ خب اینها لابد یادشان نیست برانکو هم در 11دیدار به پریموف اوکراینی بازی داد؛ آن هم در فصلی که مهدی طارمی کنار علیپور در تیم حضور داشت و دست مربی کروات در خط حمله هرگز مثل کالدرون خالی نبود.
  خاطره برانکو «جام» نمی‌آورد
مخلص کلام اینکه انگار بسیاری از هواداران پرسپولیس هنوز جدایی برانکو را باور نکرده‌اند و دارند با خودشان لجبازی می‌کنند؛ سیاستی که عدم ‌حمایت کافی از کالدرون نقطه آغاز آن است و تا گرفتن اشکالات ریز و درشت و ایرادات بجا و بیجا از این مربی تداوم می‌یابد. بالاخره شاید هواداران پرسپولیس از جام گرفتن خسته شده‌اند و ترجیح می‌دهند با فراری دادن کادر فعلی، مثلا به عصر مربیان ایرانی برگردند. این به‌خودشان مربوط است، اما فقط یک واقعیت قطعی وجود دارد؛ اینکه زندگی کردن با یاد و خاطره برانکو به جایی نمی‌رسد و منجر به هیچ موفقیتی نخواهد شد. اگر قبول کنید او رفته و مدام دنبال مقایسه بیهوده کالدرون با پروفسور نباشید، خیلی از مشکلات حل خواهد شد.