۶ علامت هشداردهنده کاهش شنوایی را بشناسید

از دست دادن شنوایی یک مشکل شایع است که می‌تواند تاثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. سازمان بهداشت جهانی  شش علامت هشداردهنده از دست دادن شنوایی را که می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی مانند سروصدا، عفونت‌های گوش یا تغییرات سنی باشند، معرفی کرده است.

به‌ گزارش اکو، بر اساس تعاریف موجود، آستانه شنوایی هر دو گوش باید ۲۰ دسی‌بل باشد، وگرنه فرد در حال از دست دادن شنوایی خود است.

از دست دادن شنوایی می‌تواند خفیف، متوسط، نسبتا شدید، شدید یا عمیق باشد و بر یک یا هر دو گوش تاثیر بگذارد. علل اصلی از دست دادن شنوایی عبارت‌اند ناشنوایی از بدو تولد یا شروع زودهنگام در دوران کودکی، عفونت‌های مزمن گوش میانی، از دست دادن شنوایی ناشی از سروصدا، از دست دادن شنوایی مرتبط با سن و داروهای سمی برای گوش که به گوش داخلی آسیب می‌زنند. 

آثار از دست دادن شنوایی هم می‌تواند گسترده و عمیق باشد. مثل تاخیر در رشد کلامی برای کودکان یا از دست دادن توانایی ارتباط با دیگران که می‌تواند به انزوای اجتماعی، تنهایی و ناامیدی منجر شود و به‌ویژه با از دست دادن شنوایی در میان افراد مسن‌تر، بیشتر شایع است.

سازمان بهداشت جهانی در فیس‌بوک، شش علامت هشداردهنده از دست دادن شنوایی را که ممکن است نگران‌کننده باشد، برشمرده است. این علائم عبارت‌اند از:

- صدای مداوم زنگ در گوش راست

- مشکل در پیگیری مکالمات

- مشکل در شنیدن صداهای با فرکانس بالا (صداهای تیز و نازک)

- درخواست مکرر از دیگران برای تکرار صحبت‌ها

- احساس شنیدن صداها به شکل مبهم

- نیاز به افزایش مرتب درجه صدای دستگاه‌های صوتی تصویری

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، ناشنوایی و از دست دادن شنوایی بسیار شایع و فراگیر است و در هر منطقه و کشوری یافت می‌شود. در حال حاضر بیش از ۱.۵ میلیارد نفر (تقریبا ۲۰ درصد جمعیت جهان) با از دست دادن شنوایی زندگی می‌کنند که ۴۳۰ میلیون نفر از آن‌ها با دست دادن شنوایی ناتوان‌کننده مواجه‌اند. به این معنا که شنوایی به‌حدی ضعیف است که فرد قادر نیست صداها و گفتارها را به طور طبیعی بشنود و این وضعیت تاثیر قابل‌توجهی بر توانایی‌های روزمره فرد، مانند ارتباط برقرار کردن، خواهد گذاشت.

پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۵۰، تعداد افراد مبتلا به از دست دادن شنوایی ناتوان‌کننده به بیش از ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که از طریق راهکارهای بهداشت عمومی می‌توان از ۵۰ درصد موارد از دست دادن شنوایی پیشگیری کرد. برخی از این راهبردها به انتخاب‌ها در سبک زندگی فرد مانند هوشیاری هنگام قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، گوش دادن موسیقی با صدای بلند یا استفاده از تجهیزات حفاظتی مانند گوشی‌های محافظ توجه دارند و با اجرای استانداردهای صوتی برای سیستم‌ها و دستگاه‌های صوتی شخصی قابل دستیابی خواهد بود.

جلوگیری از کاهش‌ بیشتر قدرت شنوایی می‌تواند از طریق غربالگری و مداخلات زودهنگام در دوران کودکی از جمله استفاده از فناوری‌های کمک‌شنوایی یا جراحی‌های اصلاحی هم امکان‌پذیر شود. این غربالگری‌ها می‌توانند در موارد پرخطر از استفاده از داروهای مضر هم جلوگیری کنند.

از دست دادن شنوایی یا ناشنوایی ممکن است عارضه جانبی دیگر بیماری‌ها مانند سرخک، مننژیت، سرخجه و اوریون هم باشد.

توصیه می‌شود اگر احساس کردید شنوایی شما به‌تدریج بدتر می‌شود یا با وجود درمان عفونت یا شست‌وشوی گوش، شنوایی شما به حالت طبیعی بازنگشته است، به پزشک مراجعه کنید.

افرادی هم که با مشکل از دست دادن شنوایی مواجه‌اند، می‌توانند برای کمک به برقراری ارتباط با دیگران و جلوگیری از آسیب بیشتر به شنوایی خود برخی اقدام‌ها را انجام دهند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود:

ــ کاهش صداهای پس‌زمینه یا رفتن به منطقه‌ای آرام‌تر هنگام صحبت با دیگران

ــ  روبروی افرادی که با شما صحبت می‌کنند قرار بگیرید تا بتوانید دهان، حرکات صورت و اشاره‌ها را هم ببینید

ــ از افراد بخواهید صحبت‌هایشان را تکرار کنند، آرام‌تر و واضح‌تر صحبت کنند یا اگر نیاز دارید، مطالب را بنویسند

ــ از پزشک عمومی یا متخصص بخواهید درباره ابزارها یا دستگاه‌های کمک‌کننده مانند تقویت‌کننده‌های صدای تلفن و تلویزیون، چراغ‌های چشمک‌زن یا آلارم‌های لرزشی و اپلیکیشن‌های گوشی‌های هوشمند یا تبلت‌ها اطلاعات بیشتری به شما بدهند

ــ هنگام قرار گرفتن در معرض صداهای بلند، از محافظ گوش استفاده کنید