عدم اعتماد مردم به حکومت نتیجه به حساب نیاوردن مردم از سوی حکومت است

فرشاد مومنی در نشست تخصصی «اقتصاد ایران در آستانه موج جدید تحریم ها» در شهرستان بهشهر افزود: در اسناد بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت توجه به اشتغال مولد مهم ترین عنصر و هدف یگانه برای سرنوشت جامعه تعریف شده است که باید همه ظرفیت های دانایی و توانایی روی مطالبه این مساله بسیج شود.

وی بر ضرورت انجام کار فرهنگی برای آگاه سازی جامعه در این زمینه تاکید کرد و ادامه داد: ما به اندازه کافی با توجه به ظرفیت دانشگاهی که در اختیار داریم، کار فرهنگی نکرده ایم تا برخی از غفلت خارج شوند.

عضو هیات عملی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: با شروع تحریم ها مهم ترین و کانون اصلی بحران آنجاست که فرصت شغلی در معرض تهدید قرار می گیرد و به برای جلوگیری از این وضعیت باید باید ستاد ویژه در استان و شهرستان در این دوره برگزار و تلاش شود تا در زمان تحریم که موج جدید آن از 15 مرداد ماه آغاز می شود ، فرصت شغلی موجود کم نشود.

وی افزود: در شرایط فعلی اگر در مسیر نگه داشت فرصت های شغلی موجود حرکت کنیم می توان تحریم جدی را تبدیل به یک فرصت استثنایی کرد و اگر خرد و دانایی خود را به کار گرفته و رشد دهیم، تحریم کنندگان تحریم ها را متوقف می کنند چون در می یابند که تحریم در ما تبدیل به فرصت و رشد شده است.

مومنی بازسازی رابطه میان ملت و حکومت را هم در این شرایط مهم ارزیابی کرد و افزود: باید توجه شود که اگر رابطه ملت و حکومت مبتنی بر حس اعتماد و همکاری باشد، شوک‌های بیرونی حتی تبدیل به نقطه تحریک ارتقای کارآمدی می‌شود و می توان تحریم را به فرصت تبدیل کرد و در مقابل اگر این رابطه دچار تزلزل شود، فشار‌های خیلی کوچک هزینه‌های سنگینی به بار خواهد داشت.

وی افزود: اگر مردم به حکومت اعتماد نکنند، هزینه اداره جامعه سنگین تر می شود و در چنین شرایطی همه هزینه ها انجام می شود تا فقط اعتراض های مردمی خاموش شود.

استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی عدم اعتماد مردم به حکومت را نتیجه به حساب نیاوردن مردم از سوی حکومت دانست و اظهار داشت: ایران در سه دهه گذشته به سمت حاکمیت پول و سرمایه رفت و اولویتش تغییر کرد و دولت از تعهداتش در اموری همچون سلامت و آموزش طفره رفت و هر چه خرج می کرد چون در مسیر غلط بود نتیجه مناسب حاصل نمی شد و هزینه اداره جامعه سنگین شد.

کفران نعمت

وی با مقایسه شاخص های اقتصادی سال 1365 تا 1395، گفت: در این دوره 39 درصد مشارکت مردم در اقتصاد اتفاق افتاد و اندکی بیش از یک سوم افراد در سنین کار این دوره شاغل شدند و بالاترین نرخ بیکاری در این دوره متعلق به دانش آموختگان دانشگاهی بود و این مصداق کامل کفران نعمت است که چوبش را می خوریم و خوردیم.

رییس موسسه دین و اقتصاد افزود: نرخ بیکاری جوانان ایرانی بین سال های 1365 تا 1395 بالای 30 درصد بود و نرخ ورود زنان جامعه به دانشگاهها و مراکز علمی در سه دهه گذشته به طور متوسط 2 برابر مردان بود در حالی که بالاترین نرخ بیکاری هم برای بانوان بود.

مومنی توضیح داد: سال 1384 تا 1395 فاجعه انگیزترین دوران بود ، چرا که نرخ مشارکت بانوان سقوط داشت و از 17 درصد به 13 درصد رسید ، این در حالی بود در این سال ها زنان در تجهیز خود برای مشارکت دو برابر مردان بودند و این نرخ بیکاری آنان را افزایش داد.

وی گفت: بین سال های 1365 تا 1395 حجم اشتغال واسطه گری مالی ما پنج برابر شد و این مساله بسیار نگران کننده است که از دولت گذشته به دولت جدید هم رسوخ کرده است.

عضو هیأت عملی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی افزود: در این بازه زمانی فرزندان این مرز و بوم صلاحیت تخصصی کسب می کنند، اما فرصت مشارکت در سرنوشت به آنان داده نمی شود و این همان کفران نعمتی است که گفته شد.

مومنی گفت: هر زمان دولت از خود مایه گذاشت و وارد عرصه شد، مردم 10 برابر پاسخ دادند و در همین راستا اگر این همکاری و همراهی دولت و مردم و اعتماد دو طرفه و حضور داوطلبان در جنگ نبود شاید اقتصاد ایران در جنگ دوام نمی آورد.

وی افزود: بیش از 85 درصد بار انسانی جنگ تحمیلی بر روی نیروهای داوطلب بود و مردم بر این باور بودند که با مسئولینی پاکدامن رو به رو هستند و صداقت، پاکدامنی و خضوع در برابر نظر کارشناسان ما را در جنگ نجات داد و مردم اعتماد کردند.

این کارشناس امور اقتصادی ادامه داد: دولت ها هزینه می کنند، اما دولتی که صادق است هزینه را صرف مردم می کند و مسائل و مشکلات کشور را حل و فصل می کند و در مقابل اگر مردم نادیده گرفته شوند واکنش نشان داده و برای سرکوب باید همان پول را هزینه کرد.

مومنی گفت: هر کجا دولت مردم را دید و با صداقت و امانت جامعه را اداره کرد مردم پای کار آمدند و موفقیت حاصل شد.

رییس موسسه دین و اقتصاد افزود: اکنون زمان آن است که روی داشته ها و فرصت های شغلی خود در زمان تحریم تکیه کنیم و آنان را از دست ندهیم و از نمایندگان شهر و استان خود بخواهیم به جای پل زدن و کارهای اینچنینی راجع به واردات کالاهای غیر ضروری و اصلاح الگوی مصرف توضیح داده و روشنگری کنند.

مومنی افزود: راه نجات ما از تحریم ها ایجاد اشتغال مولد است و اگر بسترسازی برای اینکه اشتغال مولد از بین نرود و فرصت شغلی جدید ایجاد شود، انجام شد می توان به نجات از تحریم امیدوار بود.

وی اظهار داشت: برخی فکر می کنند اشتغال در بیرون وجود دارد و برای همین در بودجه برای اشتغال پول می گذارند و پولی برای این بخش در نظر می گیرند در حالی که اشتغال کالا نیست که بخریم و لذا کل نظام برای ادامه حیات خود باید انگیزش ایجاد کند تا به جای پول شبهه ناک سپرده، سپرده گذاری در فعالیت مولد انجام شود.

مومنی افزود: اگر برای خود مسئولین تعریف کنیم و حداکثر تلاش خود را در آن مسئولیت برای ایجاد اشتغال مولد و تلاش برای توسعه انجام دهیم، می توانیم تهدید را به فرصت تبدیل کرده و از این تحریم ها هم عبور کنیم در غیر این صورت وقتی دشمنان فکر کنند که ما از تحریم لطمه می خوریم به تحریم ادامه می دهند.

وی گفت: ارائه ساز و کار مشترک توسط اقتصادانان، سیاستمداران و جامعه‌شناسان در موج جدید تحریم‌ها از مسائل مهمی است که باید توجه شود و بر روی اشتغال متغیر سیستمی کار شود که البته کاری سخت اما شدنی است و براساس مسئولیت هایی که برای خود تعریف می کنیم، می توانیم برای خروج از تحریم و تبدیل تحریم به فرصت برنامه ریزی کنیم.