اختصاصی/ این بازیکنان خیال خداحافظی ندارند؟!/ از دوره گرد های لیگ تا نیمکت نشینان حرفه ای!
اگر اتفاق خاصی رخ ندهد و سازمان لیگ هم طبق برنامه اش پیش برود، ۲۷ مهر لیگ بیست و یکم استارت می خورد و مسابقات آغاز می شوند. مسابقات فشرده ای که اتفاقا تعطیلات زیادی را نیز به همراه خواهد داشت!
لیگ بیست و یکم در حالی اواخر مهر ماه آغاز می شود که اکثر تیم ها یارگیری های خود را انجام داده اند و فقط چند تیم به دنبال بازیکنان جا مانده یا در لیست مازاد قرار گرفته هستند تا شاید با قیمت مناسبی آنها را خریداری کنند. اما در این بازار نقل و انتقالات که بعضی از مربیان به جای یارگیری، دست به قشون کشی زده اند و کل تیم را تغییر داده اند؛ هستند بازیکنانی که اصلا خیال خداحافظی ندارند و اگر شده با "عصا" هم دنبال تیم جدید می گردند! بازیکنانی که در همین فصل بیشتر از تعداد بازی هایی که انجام داده اند، جابه‌جایی تیم داشته اند!
در این راستا؛ رکورد دار تیم عوض کردن و شهر به شهر چرخیدن فعلا در دست دو بازیکنی است که هر سال لباس یک تیم را می پوشند، دو بازیکنی که اتفاقا هم پستی اند و دوره گرد لیگ برتر به شمار می آیند. محمد قاضی و فرزاد حاتمی هر کدام سابقه چرخیدن در بیش از ۱۵ تیم را دارند و چه گل بزنند و چه گل نزنند، هیچ وقت بی تیم نمی مانند. حال اینکه چرا مربیان و مدیران به سراغ این بازیکنان می روند، جای تعجب دارد؛ وگرنه مهاجمی که سالی یک گل می زند، چرا باید مربیان به دنبالش بروند؟!
اما به جز این دو بازیکن، بازیکنان دیگری نیز هستند، حاضرند از اول فصل تا آخر فصل روی نیمکت بنشینند و بازی هم نکنند، ولی پول بگیرند. بازیکنانی مثل محمد نوری، مسعود شجاعی، مهدی کیانی و چند نفر دیگر که فصل گذشته همیشه نیمکت نشین بودند ولی این فصل باز هم سودای بازی کردن دارند. اینکه مسعود شجاعی با این سن و سال دوست ندارد کفش هایش را آویزان کند، بحث جداگانه ایست که باید خودش بگوید آیا یک بازیکن باید به هر قیمتی شده به فوتبالش ادامه دهد؟! آیا بازیکنی که مدتی هم به عنوان مربی فعالیت می کرد، دوباره باید به میادین بازی برگردد؟!
نمونه دیگر؛ می توان به قاسم حدادی فر اشاره کرد که در این چند سال اخیر رکورد مصدومیت، آن هم از نوع ( پارگی رباط ) را شکسته و شش ماه - هفت ماه از فوتبال بدور بوده، ولی خیال آویزان کردن کفش هایش را ندارد! ظاهرا او حتی با عصا هم شده می خواهد بازی کند در حالی که می تواند از همین الان فکر کمک مربی شدن را در نظر بگیرد. آیا بهتر نیست حدادی فر به جای زور زدن برای بازی کردن، به سمت مربیگری یا حداقل استراحت کوتاه برود و اینده نزدیک حرفه دیگری را آغاز کند؟ اینطور که پیداست؛ در فوتبال ایران، خداحافظی نه سن و سال دارد و نه رسم و رسوم که بازیکان خودشان با پای خودشان کنار بروند و کاری نکنند که از تیم کنار گذاشته شوند. کاری که برای خیلی ها اتفاق افتاد و با دلخوری از فوتبال کنار گذاشته شدند.
خلاصه در فوتبال ایران یا بعضی ها مثل قاضی و حاتمی هر سال تیم دارند و فکر خداحافظی نیستند، یا افرادی مثل شجاعی و نوری روی نیمکت نشستن را به خداحافظی ترجیح می دهند و یا اینکه افرادی مثل حدادی فر با عصا هم به دنبال بازی کردن هستند. البته این نکته فراموش نشود؛ اینکه مربیان هم به جای میدان دادن به جوانان، به دنبال جذب بازیکنان تمام شده می روند نیز خودش یک مشکل بزرگیست که شاید قدرت دلالان و پشت پرده اجازه نمی دهد، فوتبال چرخه بازیکن سازی هم داشته باشد؟! چرخه ای که دلالان و حتی مربیان نقش زیادی در آن دارند.
به قلم علی مسعودی
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
