بازگشت رؤیایی امیری در پست جدید

 وحید امیری در اغلب بازی‌های نیم‌فصل اول در تاکتیک مدنظر کالدرون به عنوان یکی از هافبک‌های میانی و نزدیک به هافبک کناری انجام وظیفه می‌کرد، اما برخلاف گذشته نتوانسته بود از استارت‌های سرعتی و حضور در باکس محوطه جریمه و ارسال‌های طلایی‌اش برای مهاجمان بهره ببرد و حاصل آن سردرگمی کامل در تاکتیک سرمربی آرژانتینی بود. امیری در دوران کالدرون نیز اغلب به عنوان هافبک بازی کرد ولی نقش او مدام عوض می‌شد و تنوع تاکتیکی زیادی در کارش دیده می‌شد. او حتی این اواخر در نقش مهاجم ظاهر شد. یحیی گل‌محمدی، اما نمی‌خواهد ریسک زیادی در مورد این بازیکن داشته باشد از این رو، وحید را پشت سر علی علیپور و به عنوان هافبک سمت چپ و بازیکن تغذیه‌کننده مهاجمان تیم بازی می‌دهد. این تصمیم تاکتیکی، قدرت تهاجمی وحید را بالا برده و مدل جدیدی از عملکرد امیری را برابر تراکتور تبریز به نمایش گذاشت.

پاس گلی که این بازیکن بی‌حاشیه در دقیقه ۹ به علیپور داد؛ پاس‌هایی در عمق دفاع که معمولاً در فوتبال ایران دیده نمی‌شود و در دنیای فوتبال به پاس‌های زیدانی معروف است. پیش از زیدان هم میشل پلاتینی ستاره اسبق تیم ملی فرانسه و یوونتوس ایتالیا در این زمینه شهره خاص و عام بود. همبازیان پلاتینی مدعی بودند «میشل جوری پاس می‌دهد که انگار با دست توپ را برای ما می‌اندازد.»

مقصود همبازیان پلاتینی دقت و ظرافت پاس‌های پلاتینی بود. در فوتبال ایران محسن عاشوری استاد مسلم چنین پاس‌هایی بود. هافبک طراحی که فوتبالش شبیه پلاتینی بود، اما هواداران پرسپولیس با شعار ژان تیگانا او را تشویق می‌کردند! پس از او دو ستاره استقلالی و سپاهانی ظهور کردند، اما بعد از بازنشسته شدن مجتبی جباری و به ویژه محرم نویدکیا در فوتبال ما این قبیل پاس‌های پشت دفاع هم به خاطره‌ها پیوست. یک‌شنبه گذشته وحید امیری پاسی فوق العاده داد و گلی فوق العاده‌تر زد. گلی که در دنیای فوتبال مارادونا می‌زد و در فوتبال کشورمان فقط ناصر محمدخانی! حالا به نظر می‌رسد او به اوج دوران بازی خود بازگشته باشد. امیری بازیکنی است که هر مربی دوست دارد او را در ترکیب تیمش داشته باشد و حالا گل‌محمدی خیلی خوشبخت است که چنین ستاره تأثیرگذار، تکنیکی و بی‌حاشیه‌ای در اختیار دارد.