عمیق‌ترین غار جهان در کرمانشاه قرار دارد

غار پراو عمیق‌ترین غار ایران در ارتفاع ۳,۰۵۰ متری کوه پراو در دل رشته کوه‌های زاگرس است؛ جاذبه‌ای که به غار قاتل شهرت دارد و از جاهای دیدنی کرمانشاه به شمار می‌آید. این غار از جمله غارهای عمودی صعب‌العبور دنیا شناخته می‌شود مه در زمان کشف لقب «اورست غارهای جهان» را به خود اختصاص داد و در حال حاضر در فهرست آثار طبیعی ملی ایران قرار دارد. غار پراو یکی از رمزآلودترین نقاط ایران به شمار می‌رود.

در ادامه شما را با این غار، چگونگی کشف و تاریخچه پیمایش در آن آشنا خواهیم کرد. در نظر داشته باشید که این مقاله برای معرفی این جاذبه به‌عنوان بخشی از شگفتی‌های ایران است و بازدید از غار پراو به هیچ عنوان به افراد عادی توصیه نمی‌شود؛ زیرا تنها غارنوردان حرفه‌ای با هماهنگی‌های قبلی می‌توانند به این غار وارد شوند.

علت نام‌گذاری

غار پراو (Paraw cave) با نام‌های غار پَرآیا و غار پَرو نیز شناخته می‌شود. در زبان کردی «آو» به معنی آب و پراو به معنی «پر آب» است. با توجه به وجود آب فراوان و حوضچه‌های آبی در این غار، نامگذاری آن، به نظر منطقی می‌رسد؛ آبی که حاصل ذوب شدن یخچال‌های زیرزمینی درون غار است. جالب است بدانید که در انتهای غار پراو حوضچه آبی با عمق سه متر وجود دارد.

سرگذشت غار

این غار برای اولین بار در سفر تحقیقاتی یک گروه غارنورد انگلیسی در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به رهبری جان میدلتون کشف شد و گروه به عمق ۷۵۰ متری غار دست یافت. سفر اکتشافی بعدی در سال ۱۳۵۱ به رهبری دیوید جادسون که با حمایت انجمن سلطنتی جغرافی و گروه غارشناسان انگلستان با هدف پیشروی بیشتر، به منظور دستیابی به رکورد جهانی انجام شد. علی‌رغم تلاش‌های زیاد گروه ۱۶ نفرهٔ انگلیسی، این کار میسر نشد و غار پراو در عمق ۷۵۱ متری به یک حوضچهٔ گلی به طول ۵۰ متر ختم شد. این موضوع، یک اصطلاح ماندنی در غارنوردی به جای گذاشت. به این معنی که اگر یک غار بزرگ، که امید به گسترش آن می‌رود، ناگهان به آخر خود برسد، می‌گویند:"پراوئی شد" (به انگلیسی: Ghar Paraued).

در سال ۱۳۵۴ یک تیم لهستانی از غار پراو دیدار کرد. رسیدن به حوضچه آخر آن و گرفتن عکسی از پرچم انگلیسی‌ها باقی‌مانده از سال ۱۳۵۱، تائید دوبارهٔ این مطلب بود که غار به راستی تمام شده است.

غارنوردان کانون کوهنوردان کرمانشاه  در سال ۱۳۷۰ به سرپرستی آقای بهمن مشتکوب و سرپرست فنی آقای فرامرز دزفولی موفق شدند به عنوان اولین گروه ایرانی که توانستند تمام طول غار را طی کند، غار را تا انتها پیمودند.

درسال ۱۳۷۴ چهارمین تیم ایرانی را تیمی از غارنوردان خراسانی تشکیل می دادند و سه نفر آنها موفق شدند ضمن پیمایش کامل غار کمترین زمان ممکن پیمایش و خروج را به مدت ۵۶ ساعت به نام گروه آزادگان مشهد ثبت نمایند و اولین تصاویر ویدوئویی را از چاه و قسمتهای انتهایی غار خارج کنند . در سال ۱۳۸۳، یک تیم غارنورد، از کلوپ کوهنوردی کرمانشاه، به انتهای غار رفته و یک غواص به داخل حوضچهٔ آب فرستادند. نتیجه آن بود که عمق حوضچه ۳ متر اندازه‌گیری شد و این واقعیت روشن شد که این حوضچه بسته‌است و به جایی راه ندارد. در سال ۱۳۸۴، یوری اودوکیموف در راًس یک گروه کوچک از روسیه، از غار پراو دیدن کردند و به عمق ۴۰۰ متری رسیدند.

سال ۱۳۸۱ لیلا اسفندیاری، غارنورد و هیمالیا نورد سرشناس به عنوان اولین زن ایرانی موفق به پیمایش کامل غار پراو، عمیق‌ترین غار ایران در استان کرمانشاه شد.

مناسب‌ترین زمان بازدید از غار پراو

بهترین زمان سفر به کرمانشاه و پیمایش غار پرآو بین بهار و تابستان است؛ زیرا در این زمان از سال آب و هوا در بهترین شرایط خود قرار دارد و منطقه با بارش کمتری به نسبت فصول پاییز و زمستان روبه‌رو است.