آنفلوانزا و کرونا؛ عامل بیدارکننده سلول‌های خفته سرطان
سلول‌های خفته سرطان مانند آتش زیر خاکستر در یک منطقه سوخته و متروک‌اند و ویروس‌های تنفسی مثل بادی شدیدند که باعث می‌شوند شعله‌ها دوباره جان بگیرند و زبانه بکشند
پژوهشی تازه نشان داده است که بیماری‌های تنفسی ویروسی مانند آنفلوانزا و کووید‌ــ۱۹ می‌توانند سلول‌های خفته سرطان پستان را در ریه‌ها فعال و زمینه را برای انتشار مرگبار سرطان به اندام‌های دیگر فراهم کنند. آنچه اهمیت پیشگیری و مراقبت از بیماران به مبتلا به سرطان را در برابر ابتلا به ویروس‌های تنفسی برجسته می‌کند.
به گزارش نیویورک‌پست، خولیو آگیره-گیسو، یکی از سرپرستان این تحقیق، در بیانیه‌ای اعلام کرد: «یافته‌های ما نشان می‌دهد افراد با سابقه ابتلا به سرطان باید در برابر ابتلا به بیماری‌های تنفسی ویروسی احتیاط بیشتری به خرج دهند.»
تقریبا همه انواع سرطان‌ها قابلیت متاستاز، یعنی گسترش به اندام‌های دور از محل تومور اولیه، را دارند و سلول‌های سرطانی می‌توانند از تومور جدا شوند و از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی، به اندام‌های دیگر بروند و تومورهای تازه‌ای تشکیل دهند. در این میان، برخی از این سلول‌ها برای فرار از سیستم ایمنی و درمان‌هایی مانند شیمی‌درمانی، وارد حالت «خفته» می‌شوند و از تقسیم سریع خودداری می‌کنند.
پژوهشگران مدت‌ها است در حال بررسی این موضوع‌اند که آیا التهاب مزمن، یعنی حالتی که بدن پس از عفونت یا آسیب اولیه، به مدت طولانی در وضعیت آماده‌باش باقی می‌ماند، می‌تواند این سلول‌های خفته را دوباره فعال کند و موجب رشد و تشکیل تومورهای تازه شود یا خیر. این فرضیه در دوران همه‌گیری کرونا هنگامی که گزارش‌هایی پراکنده از افزایش مرگ‌ومیرهای ناشی از سرطان منتشر شد، قوت گرفت.
تیم آگیره-گیسو برای آزمودن این فرضیه، موش‌هایی را که به سرطان پستان سرایت‌کننده به اندام‌های دیگر بدن (متاستاتیک) مبتلا بودند و سلول‌های سرطانی خفته در ریه داشتند، در معرض ویروس آنفلوانزا یا کرونا قرار دادند.
در هر دو مورد، عفونت باعث فعال شدن سلول‌های خفته شد و تنها طی دو هفته، تومورهای سرطانی گسترش‌یافته در ریه شکل گرفت.
جیمز دی گرگوری، نویسنده ارشد مطالعه و معاون مرکز سرطان دانشگاه کلرادو، توضیح داد: «سلول‌های خفته سرطان مانند آتش زیر خاکستر در یک منطقه سوخته و متروک‌اند و ویروس‌های تنفسی مثل بادی شدیدند که باعث می‌شوند شعله‌ها دوباره جان بگیرند و زبانه بکشند.»
او تاکید کرد: «ویروس‌های تنفسی تا همیشه بخشی از زندگی ما هستند، بنابراین باید پیامدهای بلندمدت آن‌ها را خوب بشناسیم.»
پژوهشگران دریافتند این فرایند عمدتا از طریق پروتئین اینترلوکین‌ــ۶ (IL-6) هدایت می‌شود که پروتئینی کلیدی در تنظیم پاسخ ایمنی، التهاب و فرایندهای زیستی دیگر است. داروهایی که فعالیت اینترلوکین‌ــ۶ را مسدود می‌کنند، می‌توانند از انتشار سرطان پس از عفونت ویروسی جلوگیری کنند یا آن را کاهش دهند.
این یافته‌ها اخیرا در نشریه طبیعت (Nature) منتشر شده است و هرچند مطالعه روی موش‌ها انجام شده، پژوهشگران میان عفونت‌های تنفسی در بیماران در حال بهبود از سرطان و گسترش سرطان به اندام‌های دیگر نیز ارتباط‌هایی شناسایی کرده‌اند. آنان قصد دارند سرطان‌های دیگر و اندام‌های مختلف را نیز بررسی کنند.
دکتر کاریشما کولیپارا، جراح پستان در بیمارستان دانشگاهی نورت ول استتن آیلند که در این مطالعه نقشی نداشت، نیز تایید می‌کند که نتایج این تحقیق اهمیت اتخاذ راهبردهای پیشگیرانه را در برابر ابتلا به ویروس‌های تنفسی‌ــ مانند واکسیناسیون‌ــ و تشخیص زودهنگام عفونت‌ها، به‌ویژه در بیماران با سابقه سرطان، پررنگ‌تر می‌کند.
او می‌گوید: «درمان سریع عفونت‌ها می‌تواند طول مدت علائم را کوتاه کند و از آثار زیان‌بار التهاب طولانی‌مدت و مزمن بکاهد. البته افزایش خطر سرطان از طریق ویروس‌ها اطلاعات جدیدی محسوب نمی‌شود. مثلا می‌دانیم ویروس اچ‌پی‌وی خطر سرطان دهانه رحم را بالا می‌برد و درمان ویروس هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند خطر سرطان معده را کاهش دهد. نکته مشترک همه این موارد اقدام‌های پیشگیرانه مانند غربالگری و درمان زودهنگام برای کاهش التهاب و واکنش‌های ایمنی است.»
