خستگی طولانی پس از سکته مغزی خفیف (TIA)؛ چالشی پررنگ در بازگشت به زندگی عادی

حمله ایسکمیک گذرا (TIA) که به سکته مغزی خفیف نیز مشهور است، به دلیل انسداد موقت جریان خون در مغز اتفاق می‌افتد و علائم اولیه آن معمولاً ظرف ۲۴ ساعت برطرف می‌شوند. با این حال، تجربه جدید پژوهشگران نشان می‌دهد که رفع علائم ظاهری پایان ماجرا نیست و بسیاری از بیماران پس از این سکته‌ خفیف با مشکلات پایدار و تاثیرگذار مواجه‌اند که شاید چندان به چشم نیاید.

مطالعه‌ای که توسط دکتر بوریس مدراو و همکارانش در بیمارستان دانشگاه آلبورگ دانمارک انجام شده، وضعیت ۳۵۴ نفر با میانگین سنی ۷۰ سال را طی یک سال پس از TIA بررسی کرده است. نتایج بسیار نگران‌کننده‌اند؛ حدود ۶۱ درصد بیماران تنها دو هفته پس از حمله، دچار خستگی شدید بوده‌اند و بیش از نیمی از آن‌ها (۵۴ درصد) یک سال بعد همچنان با این خستگی طولانی دست و پنجه نرم می‌کردند.

این خستگی مزمن تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی بیماران دارد و چالشی جدی برای بازگشت آن‌ها به فعالیت‌های روزمره است. یافته‌های این تحقیق حاکی از آن است که خستگی پس از TIA لزوماً ناشی از آسیب‌های مستقیم مغزی یا لخته‌های خونی نیست، بلکه به نظر می‌رسد اضطراب و افسردگی پیش از سکته نقش مهم و مؤثری در بروز این وضعیت دارند.

دکتر مدراو تأکید می‌کند که ارزیابی و پیگیری دقیق خستگی و وضعیت روانی بیماران پس از TIA باید به بخشی از مراقبت‌های استاندارد تبدیل شود تا با شناسایی زودهنگام افراد در معرض خطر، مداخلات درمانی به موقع ارائه شود و کیفیت زندگی آن‌ها بهبود یابد.

در نهایت، این مطالعه زنگ هشداری است برای سیستم‌های درمانی و مراقبتی تا فراتر از علائم بالینی اولیه به عوارض پنهان و ماندگار سکته‌های مغزی خفیف توجه کنند، چرا که بهبودی و بازگشت به زندگی عادی تنها با درمان علائم ظاهری حاصل نمی‌شود و مدیریت جامع‌تر و همزمان سلامت جسم و روان بیماران ضرورت حیاتی دارد.