تاثیر قلب بیمار در روابط زناشویی

امروزه نه تنها پزشکان فعالیت­های جنسی را برای کسانی که زمانی به حملۀ قلبی دچار شده ­اند مضر نمی­ دانند، بلکه آن را توصیه هم می­کنند.

در گذشته فکر می­کردند که فشار زیاد و هیجانی که در جریان اعمال جنسی ایجاد می­شود، به افزایش فشار خون و ناراحتی ناگهانی قلب می­ انجامد؛ از این رو بهترین کار برای بیمار، ترک آن اعمال است. اما امروزه پزشکان نه تنها آن را منع نمی­ کنند، بلکه تجویز هم می­کنند. درست است که در جریان اعمال جنسی، افزایش فشارخون و سرعت نبض و کار قلب قابل توجه و تأمل است، ولی باید دانست که اولاً تا این حد افزایش فعالیت قلب و عروق برای قلب و دستگاه عروقی قابل تحمل است، ثانیاً زندگی جنسی عادی بی­ شک نتایج مفیدی از جهت رفع فشار داخلی دارد. از طرفی نیز احساس آرامش و تسکینی که از جهت روحی و جنسی مداوم است.

این قبیل اشخاص، فعالیت­های جنسی را می­ توانند پس از گذشت 6 الی 8 هفته بعد از رفع حمله قلبی شروع کنند، البته گاهی نیز لازم است که مدت بیشتری ازاین کار بپرهیزند. از طرفی اگر شخصی بعد از مقاربت دچار تنگی نفس و خستگی شدید شود‌، بایستی مدتی از اقدام و تکرار آن اجتناب کند، تا وضع بهتر شود.

چون بعضی از اشخاص، در جریان انجام اعمال جنسی دچار حملات آنژین صدری می­ شوند، بهتر است کمی قبل از شروع عمل، از کپسول ­های نیتروگلیسیرین، که مخصوص برطرف کردن حملات آنژینی است، استفاده کنند.

زندگی جنسی از سویی سبب ارضای احتیاجات روانی و تعادل درونی شخص می­شود، و از سوی دیگر، طریقی است که شخص پس از بازیافتن سلامت،‌ خود را به زندگی نزدیک­تر می­ بیند.

برای شخصی که زمانی به حملۀ قلبی دچار شده،‌ هیچ نکته­ ای نوید بخش­تر از این نیست که بداند، پس از گذشت مدتی، زندگی عادی داشته باشد و از نظر جنسی هم، مثل سابق، بهره­ مند شود.