آشنایی با علائم اولیه صرع

بزرگسالانی که به صرع مبتلا می‌شوند ممکن است در نتیجه آسیب مغزی ناشی از ضربه به سر، تومور مغزی یا سکته مغزی دچار تشنج شوند.  در این شرایط، علائم عصبی به دلیل شرایط زمینه‌ای ممکن است رخ دهد. این مشکلات ممکن است شامل ضعف یا مشکل در کنترل یک طرف بدن، مشکلات هماهنگی، تغییرات شخصیتی، کمبود حافظه یا مشکلات تفکر باشد.

کودکان

کودکان ممکن است به دلیل یک بیماری عصبی رشدی که با آن متولد می‌شوند دچار صرع شوند. کودکان مبتلا به شرایط رشد ممکن است مشکلاتی مانند تاخیر در راه رفتن، مشکل در یادگیری، مشکلات بینایی، مشکلات توجه یا مشکلات رفتاری داشته باشند.

نوزادان

نوزادان ممکن است به دلیل آسیب مغزی شدیدی که در طول رشد رخ داده است دچار تشنج شوند که گاهی ممکن است به یک بیماری ژنتیکی مرتبط باشد.  برخی از نوزادانی که از بدو تولد مبتلا به صرع هستند، مشکلاتی در حرکت عضلانی و کنترل ماهیچه‌ها دارند که می‌تواند باعث سفت شدن ماهیچه‌ها شود و می‌تواند بخشی از یک سندرم عصبی باشد که شامل صرع می‌شود. علاوه بر این، نوزادانی که صرع دارند ممکن است در الگوی خواب خود اختلالاتی داشته باشند.

هشدارهای تشنج

برخی از افراد علائمی دارند که می‌تواند قبل از تشنج یا در اوایل تشنج رخ دهد و اگر علائم قابل تشخیص باشند ممکن است به عنوان یک علامت هشدار در نظر گرفته شوند. به این حالت پرودروم گفته شود و برخی از افراد هاله را به عنوان هشدار تشنج نیز یاد می‌کنند.

مرحله پرودروم

احساسی است که افراد قبل از تجربه تشنج دارند. شامل احساسات غیرمعمول یا احساس خستگی شدید است. بسیاری از اوقات، افرادی که صرع دارند شروع به تشخیص یک پیش‌درآمد عودکننده خاص می‌کنند. اما فردی که قبل از تشنج دچار پرودروم شده است ممکن است همیشه آن را قبل از تشنج تجربه نکند.

مرحله هاله

هاله گاهی اوقات در ابتدای تشنج رخ می‌دهد. متخصصان مغز و اعصاب هاله را یک تشنج کانونی می‌دانند که به معنای تشنجی است که فقط یک ناحیه از مغز را درگیر می‌کند. علائم آن می‌تواند شامل احساسات غیر‌معمول یا حرکات کوچک یک قسمت از بدن باشد. معمولاً چند ثانیه طول می‌کشد. گاهی اوقات هاله می‌تواند به تشنج گسترده‌تری تبدیل شود که مناطق بزرگتر یا هر دو طرف مغز را درگیر می‌کند و می‌تواند شامل حرکات غیر‌ارادی بدن باشد.