آسیب پرده گوش و آب آوردن گوش میانی؛ علائم و درمان

پرده گوش یا پرده صماخ غشایی نازک و انعطاف‌پذیر است که مجرای گوش خارجی را از گوش میانی جدا می‌کند. این پرده با دریافت و انتقال ارتعاشات صوتی به استخوانچه‌های گوش میانی، فرایند شنیدن را آغاز می‌کند. سلامت آن برای داشتن شنوایی شفاف و بدون مشکل ضروری است و هرگونه پارگی، التهاب یا آب‌آوردگی گوش می‌تواند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.

پرده گوش نقش مهمی در انتقال صدا دارد. امواج صوتی با برخورد به این پرده باعث ارتعاش آن می‌شوند و این ارتعاشات به استخوانچه‌های گوش میانی منتقل می‌گردد. این مکانیسم به تقویت و هدایت صدا به گوش داخلی کمک می‌کند و شنوایی طبیعی را ممکن می‌سازد.

یکی از مشکلات شایع پرده گوش، پارگی یا سوراخ شدن آن است. این آسیب ممکن است به دلیل عفونت گوش میانی، ضربه ناگهانی، صدای بسیار بلند یا فرو بردن اشیاء به داخل گوش رخ دهد. پارگی پرده گوش معمولاً با درد ناگهانی، کاهش شنوایی، وزوز گوش و گاهی خروج مایع همراه است.

آب آوردن گوش میانی (اوتیت میانی) نیز عارضه‌ای است که می‌تواند باعث احساس پری گوش، درد و کاهش شنوایی شود. تجمع مایع در پشت پرده گوش در صورت درمان نشدن می‌تواند منجر به عفونت، التهاب و حتی پارگی پرده گردد.

برای پیشگیری از مشکلات پرده گوش، رعایت بهداشت گوش اهمیت زیادی دارد. نباید از گوش‌پاک‌کن یا اشیاء نوک‌تیز برای تمیز کردن گوش استفاده کرد. همچنین خشک نگه داشتن گوش پس از حمام و شنا و پرهیز از قرار گرفتن طولانی در معرض صدای بلند ضروری است.

در کودکان، درمان به‌موقع سرماخوردگی و آلرژی‌ها نقش مهمی در پیشگیری از عفونت گوش میانی دارد. همچنین قرار نگرفتن کودک در معرض دود سیگار می‌تواند خطر ابتلا به اوتیت را کاهش دهد.

در صورت بروز درد شدید گوش، خروج چرک یا خون از گوش، کاهش شنوایی ناگهانی یا سرگیجه، مراجعه فوری به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی لازم است. درمان به‌موقع از عوارض دائمی مانند کاهش شنوایی دائمی یا عفونت‌های مزمن جلوگیری می‌کند.

حفظ سلامت پرده گوش به معنای محافظت از یکی از مهم‌ترین حواس ما یعنی شنوایی است. با رعایت نکات ساده مراقبتی و توجه به علائم هشداردهنده می‌توان از بروز مشکلات جدی جلوگیری کرد.