این عادات روزانه، خطر ابتلا به کم خونی را افزایش می دهند!
کم خونی یک بیماری شایع است که در آن بدن به اندازه کافی گلبول قرمز سالم ندارد. گلبول های قرمز اکسیژن را به بافت های بدن می رسانند، بنابراین کم خونی می تواند باعث خستگی، ضعف، سرگیجه و سایر علائم شود.
فیبروم‌های رحمی که «لیومیوم» هم نامیده می‌شوند، ضایعاتی هستند که از ماهیچه و بافت ساخته شده‌اند و در دیواره رحم، یا روی دیواره رحم تشکیل می‌شوند. این تومورها معمولا خوش‌خیم‌اند و سرطانی نیستند که شایع‌ترین تومور غیرسرطانی در زنان محسوب می‌شوند.
فیبروم رحم می‌تواند علائم مختلفی مانند درد و خونریزی شدید و نامنظم واژن را ایجاد کند. گاهی اوقات، فرد هیچ علامتی ندارد بنابراین متوجه فیبروم نمی‌شود. درمان فیبروم معمولا به علائم شما بستگی دارد.
فیبروم ها در کجا رشد می کنند؟
فیبروم ها می‌توانند به صورت یک گره منفرد، یا در یک خوشه رشد کنند. خوشه‌های فیبروم اندازه‌ای از 1 میلی‌متر تا بیش از 20 سانتی‌متر قطر یا حتی بزرگ‌تر دارند یعنی می‌توانند
انواع فیبروم رحم
بسته به محل قرارگیری و نحوه چسبندگی، انواع مختلفی از فیبروم‌های رحمی وجود دارد که عبارتند از:
1- فیبروم های داخل دیواره
این فیبروم‌ها در دیواره عضلانی رحم فرو رفته‌اند و رایج‌ترین نوع فیبروم هستند.
2- فیبروم های زیر مخاطی
این فیبروم‌ها در زیر پوشش داخلی رحم رشد می‌کنند.
3- فیبروم ساب سروزال
این نوع فیبروم در زیر پوشش سطح خارجی رحم رشد می‌کند و می‌تواند بسیار بزرگ شود و در لگن رشد کند.
4- فیبروم های ساقه دار
این فیبروم‌ها با ساقه رحم شما می‌چسبند و بسیار کمتر از انواع دیگر شیوع دارند. آن‌ها اغلب به عنوان قارچ توصیف می‌شوند چون ساقه و قسمت بالایی هستند.
آیا فیبروم شایع است؟
بله. تقریبا 40 تا 80 درصد خانم‌ها دارای رحم فیبروم دارند و اغلب در افراد بین 30 تا 50 ساله رخ می‌دهد. افرادی که قاعدگی نداشته‌اند، معمولا فیبروم ندارند. فیبروم همچنین در خانم‌های که وارد یائسگی شده‌اند کمتر دیده می‌شود.
علائم فیبروم‌های رحمی معمولا پس از یائسگی تثبیت می‌شوند، یا از بین می‌روند چون سطح هورمون‌ها در بدن شما کاهش می‌یابد.
علائم فیبروم رحم چیست؟
اکثر فیبروم‌های کوچک هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند و به درمان دیگری بجز چکاپ منظم نیازی ندارند. فیبروم‌های بزرگ‌تر می‌توانند باعث شوند که علائم مختلفی را تجربه کنید که عبارتند از:
خونریزی بیش از حد، یا دردناک در طول قاعدگی
خونریزی بین دوره‌های قاعدگی
احساس پری در قسمت تحتانی شکم/ نفخ
تکرر ادرار
درد هنگام رابطه جنسی
کمردرد
یبوست یا احساس فشار روی راست‌روده
ترشحات طولانی‌مدت واژن
ناتوانی در ادرار کردن یا تخلیه کامل مثانه
افزایش اتساع شکم (بزرگ شدن)، که باعث می‌شود شکم شما شبیه خانم‌های باردار به نظر برسد.
علائم فیبروم‌های رحمی معمولا پس از یائسگی تثبیت می‌شوند، یا از بین می‌روند چون سطح هورمون‌ها در بدن شما کاهش می‌یابد.
فیبروم رحمی درد دارد؟
در صورت داشتن فیبروم ممکن است حس‌های مختلفی را تجربه کنید. اگر فیبروم‌های شما کوچک‌اند، ممکن است اصلا متوجه وجود آن‌ها نشوید. فیبروم‌های بزرگ‌تر، می‌توانند باعثت ناراحتی و درد شوند و دردهایی مانند کمردرد و حتی درد در حین رابطه جنسی را به وجود بیاورند.
فیبروم ها چه شکلی هستند؟
فیبروم‌ها معمولا توده‌هایی گرد و شبیه برجستگی‌هایی صاف هستند که گاهی ظاهری شبیه به قارچ دارند.
علت فیبروم رحم چیست؟
علت دقیق فیبروم ناشناخته است، اما پزشکان معتقدند هورمون‌های استروژن و پروژسترون در آن نقش دارند. بیشتر فیبروم‌ها در افراد در سنین باروری ایجاد می‌شوند، زمانی که سطح هورمون‌ها بالاتر است مانند دوران بارداری رشد می‌کنند و زمانی که سطح هورمون‌ها پایین است مانند دوران گذار به یائسگی، کوچک می‌شوند.
عوامل خطر برای فیبروم رحم چیست؟
چندین عامل وجود دارد که می‌تواند در ایجاد فیبروم نقش داشته باشد. این عوامل عبارتند از:
چاقی و شاخص توده بدنی بالاتر
سابقه خانوادگی فیبروم
بچه‌دار نشدن
شروع زودرس قاعدگی
نزدیک به یائسگی
عوارض فیبروم رحم چیست؟
اکثر فیبروم‌های رحمی، عوارض جدی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، شایع‌ترین عوارض فیبروم عبارتند از:
دردی که غیر قابل کنترل است
تورم شکم یا ناحیه لگن
خونریزی بیش از حد
کم‌خونی ناشی از فیبروم
ناباروری (نادر است)
آیا فیبروم باعث کم خونی می شود؟
کم‌خونی زمانی اتفاق می‌افتد که بدن گلبول‌های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به اندام‌ها را ندارد. کم‌خونی ممکن است برای خانم‌هایی که پریودهای مکرر یا بسیار سنگین دارند اتفاق بیفتد. فیبروم‌ها می‌توانند باعث شوند که پریودهای شما بسیار سنگین شود، یا حتی بین دوره‌های قاعدگی خونریزی داشته باشید. اگر در حین داشتن فیبروم، علائم کم‌خونی را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید.
فیبروم رحم چگونه تشخیص داده می شود؟
در بسیاری از موارد، پزشک فیبروم‌های رحمی را در طول معاینه لگن کشف می‌کند. اغلب، خونریزی شدید و سایر علائم مرتبط باعث می‌شود پزشک احتمال فیبروم را در نظر بگیرد و برای تایید یا رد این احتمال، آزمایش‌هایی را تجویز کند:
1- سونوگرافی
سونوگرافی، یک روش غیر تهاجمی است که تصویری از اندام‌های داخلی را از طریق امواج صوتی ایجاد می‌کند.
2- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
ام آر آی، با استفاده از آهن‌ربا و امواج رادیویی، تصاویر دقیقی از اندام‌های داخلی ایجاد می‌کند.
3- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
سی‌تی‌اسکن از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند.
4- هیستروسکوپی
در طول هیستروسکوپی، پزشک از دستگاهی به نام اسکوپ برای مشاهده فیبروم‌های داخل رحم استفاده می‌کند. اسکوپ از واژن و دهانه رحم عبور می‌کند و به داخل رحم منتقل می‌شود.
در طول هیستروسکوپی، پزشک از دستگاهی به نام اسکوپ برای مشاهده فیبروم‌های داخل رحم استفاده می‌کند. اسکوپ از واژن و دهانه رحم عبور می‌کند و به داخل رحم منتقل می‌شود.
- هیستروسالپنگوگرافی (HSG)
در این روش، پزشک مواد حاجب را تزریق می‌کند و سپس از رحم شما عکس می‌گیرد.
6- سونوهیستروگرافی
در این آزمایش تصویربرداری، پزشک یک کاتتر کوچک را در واژن شما قرار می‌دهد و سپس سالین را به رحم تزریق می‌کند. این مایع اضافی کمک می‌کند تا تصویر واضح‌تری از رحم ایجاد شود.
7- لاپاراسکوپی
در طول این آزمایش، پزشک یک برش کوچک در قسمت پایین شکم ایجاد می‌کند. یک لوله نازک و منعطف با یک دوربین در انتهای آن قرار داده می‌شود تا اندام‌های داخلی از نزدیک نمایش داده شود.
فیبروم رحم چگونه درمان می شود؟
درمان فیبروم‌های رحمی با توجه به اندازه، تعداد و محل آن‌ها و همچنین علائمی که ایجاد می‌کنند، متفاوت است. اگر هیچ علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. فیبروم‌های کوچک اغلب مشکلی ایجاد نمی‌کنند. پزشک ممکن است توصیه کند برای تشخیص و مشاهده فیبروم‌ها معاینه لگن یا سونوگرافی انجام دهید.
درمان فیبروم‌های رحمی با توجه به اندازه، تعداد و محل آن‌ها و همچنین علائمی که ایجاد می‌کنند، متفاوت است. اگر هیچ علائمی ندارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
سی‌تی‌اسکن از تصاویر اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌های داخلی استفاده می‌کند.
