محیط رشد و ساختار گل نسترن

گل نسترن بومی شمال آفریقا، خاورمیانه و اروپاست. این گل در امتداد کناره‌های جنگل‌ها، پرچین‌های کنار چمنزارها و در خاک نسبتاً خشک (به‌ویژه خاک گچی) رشد می‌کند. بوته‌های آن در صورت مراقبت مناسب می‌توانند تا ۳ متر رشد کنند.

گل نسترن مانند بیشتر گونه‌های گل رز، درختچه‌ای برگ‌ریز با برگ‌های بزرگ، ساقه‌های خاردار و گل‌های پنج گلبرگی است که گل‌های آن کمی معطر هستند و این عطر اغلب از تابستان تا پاییز روی گیاه باقی می‌ماند. برگ‌های گل نسترن در طرفین ساقه‌ها به ۲ الی ۳ جفت برگچه کوچک‌تر و دندانه‌دار تقسیم می‌شوند. همچنین گل‌های فراوانی که در اوایل تابستان تولید می‌شوند معمولاً صورتی کم‌رنگ هستند اما رنگ آن‌ها ممکن است از سفید خالص تا صورتی، متغیر باشد.

گلبرگ‌های گل نسترن در فصل پاییز، با میوه‌های کوچک، قرمز، توت‌مانند و بیضوی به طول ۱۵ الی ۲۰ میلیمتر، به شکل خوشه‌های کوچک جایگزین می‌شوند که به rosehips نیز معروف هستند. میوه‌های گل نسترن برای پرندگان جذاب هستند و همچنین با توجه به سطح بالای ویتامین C که در خود دارند، بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.