احتمال انتقال ویروس کرونا از طریق اجساد خیلی اندک است!

سازمان جهانی بهداشت با صدور دفترچه راهنمایی درخصوص افراد متوفی بر اثر ابتلا به ویروس کرونا و احتمال ناقل بودن اجساد جان باختگان، تصریح کرد: برخلاف تصور رایج، هیچ مدرکی مبنی بر احتمال خطر شیوع ویروس کرونا پس از مرگ وجود ندارد. طبق شواهد موجود جز در موارد خونریزی و یا تب ناشی از بیماری حصبه، پس از مرگ هیچ عاملی در بدن انسان زنده نمی‌ماند.

بر اساس اظهارات سازمان جهانی بهداشت، برخی از بیماری‌ها مانند سل و ویروس‌هایی که در خون رشد می‌کنند مانند اچ آی وی یا هپاتیت بی و سی و برخی عفونت‌های دستگاه گوارش مانند وبا، هپاتیت A، اسهال روتاویروس، سالمونلوز، شیگلوز و تب حصبه می‌توانند سلامت افراد دیگر را پس از مرگ بیماران تهدید کنند، اما در مورد کووید ۱۹ که هیچ یک از این موارد را شامل نمی‌شود، احتمال انتقال پس از مرگ مبتلایان تقریبا منتفی است. از این رو آن دسته از افرادی که به طور مرتب در تماس با اجساد جان باختگان کرونا هستند، در معرض خطر جدی قرار ندارند.

به جز تعداد مشخصی، اکثر عوامل بیماری زا پس از مرگ در بدن انسان، زنده نمی‌مانند.

بر اساس اطلاعات این دفترچه سل در صورت هواسازی باسیلوس منتقل می‌شود، به این صورت که هوای باقیمانده در ریه‌ها بازدم شده و مایع از ریه‌ها هنگام حمل جسد از طریق بینی یا دهان بیرون می‌آید.

ویروس‌های ناقل از طریق خون هم می‌توانند بر اثر تماس مستقیم پوست یا غیرمستقیم غشای مخاطی از طریق جهش خون یا مایعات بدن یا بر اثر شکستن و آسیب دیدگی استخوان‌ها منتقل شوند.

عفونت‌های دستگاه گوارش نیز به راحتی می‌توانند از طریق مدفوع، تماس مستقیم با بدن، لباس‌ها و یا وسایل نقلیه و تجهیزات آلوده رخ دهند که این نوع عفونت می‌تواند از طریق تماس با بدن مرده گسترش یابد.

با توجه به آنچه در بالا ذکر شد، سازمان جهانی بهداشت برای کاهش اضطراب ناشی از احتمال انتقال ویروس کرونا از اجساد متوفیان، بر آموزش و ارائه اطلاعات لازم به افراد در تماس با اجساد، تاکید کرد.

سازمان جهانی بهداشت توصیه‌هایی هم درباره تدفین اجساد ارائه داد که در ادامه آمده است؛

در مورد تلفات گسترده و در جایی که شناسایی جان‌باختگان دیگر امکان پذیر نباشد، دفن ترجیح داده می‌شود تا کرم سازی شود.

دفن در گورهای دسته جمعی ناقض پروتکل‌های بهداشتی است. این می‌تواند هنجارهای مهم اجتماعی و منابع کمیاب زباله را نقض کند.

نیازهای خانواده و آداب و رسوم اجتماعی برای تدفین باید رعایت شود. اگر آداب و رسوم متفاوت باشد، باید به هر گروه اجتماعی یک منطقه اختصاص داده شود تا بتوانند سنت‌های خود را با عزت اجرا کنند.

در صورت نبود فضای کافی در قبرستان‌ها، باید امکانات جایگزین فراهم شود.

مقبره‌ها باید حداقل ۳۰ متر دور از منابع آب‌های زیرزمینی قابل شرب باشند.

سطح قبرستان باید حداقل ۱.۵ متر بالاتر از سفره آب باشند.

آب‌های سطحی گورستان‌ها نباید وارد مناطق مسکونی شود.

اقدامات احتیاطی جهانی هنگام استفاده از مایعات خون و بدن باید انجام شوند.

از هر دستکش فقط یک بار استفاده شود.

از کاور‌های بدن برای پوشش متوفیان استفاده شود.

دست‌ها باید پس از تماس با اجساد و قبل از غذا با صابون شسته شوند.

ضد عفونی وسایل نقلیه و تجهیزات فراموش نشود.

قبل از دفن (جز در مورد وبا) نیازی به ضدعفونی کردن بدن نیست.