۵ نکته درباره آغاز نیم فصل دوم لیگ برتر
لیگ برتر فوتبال ایران از امروز نیم فصل دوم و هیجان انگیز خود را آغاز خواهد کرد.
در آستانه آغاز نیم فصل دوم هستیم اما دغدغه‌ها همچنان پابرجا مانده‌اند. 5 نکته درباره آغاز نیم فصل دوم، بحث‌های لیگ برتر را برای روزهای آینده می‌گشاید:
1- بدهکاری‌های عمدتا چشمگیر اغلب تیم‌ها به جای خود باقی است و تضمین گرفتن این نکته از تیم‌ها که «در بازپرداخت این دیون اهتمام ورزند» پایانی بر اصل مشکل نیست. وقتی سازمان لیگ (ولو فقط به حرف) تاکید می‌کند که حتی به رغم شروع مسابقات اجازه استفاده از نفرات جدید تیم‌ها را تا زمان تسویه حساب‌های آنان نمی‌دهد این جدی‌ترین سند در خصوص استمرار مشکلات موجود در این زمینه است و همین که به نفت تهران «مظهر بدهکاری‌های عظیم به این و آن» هم اجازه شرکت در رقابت‌ها داده شده، نشانگر این واقعیت است که حرف‌ها و اقدامات سران فوتبال چندان با یکدیگر همخوانی ندارد و عزم برای برچیدن بدهکاری و بدهکاران از صحنه لیگ نخست کشور، آنقدرها هم جدی نیست.
۲- در ارتقای کیفیت زمین‌های لیگ همتی عظیم به کار گرفته نشده است. شهرداری‌ها که مالکان استادیوم‌های بسیاری از تیم‌های حاضر در لیگ هستند، ردیف بودجه‌ای در این زمینه ندارند و مالکان باشگاه‌ها هم طبعا معتقدند خرج کردن در راه ترمیم استادیوم‌هایی که مالکیتش متعلق به دیگری است عین خطا و نشانه ندانستن اصول کار و به واقع تاجر نبودن است!
۳- قیمت خرید بازیکنان باز هم رو به افزایش رفته و این نشان می‌دهد که مدیران باشگاه‌ها برخلاف آنچه می‌گویند سعی واقعی در مهار قیمت‌ها ندارند. حتی سازمان لیگ نیز معترف است که اطمینان ندارد برگه‌های قراردادی که از باشگاه‌ها دریافت می‌دارد حاوی ارقام واقعی انتقال‌ها باشد و احتمال می‌دهد که ارقام اضافه‌ای به شکل زیرمیزی رد و بدل شده باشد. معمولا لیگ برتر یک کشور بر‌اساس مناسبات اقتصادی اینچنینی سست و غیر قابل اعتماد بنا نهاده نمی‌شود.
۴- جوانگرایی وسیع در میان داوران و کنار گذاشتن مسن‌ترها چه به صورت قانونی و با استناد به سن فزاینده‌شان و چه با ابزارهایی به جز این نمی‌تواند در دراز‌مدت بی‌فایده باشد اما در کوتاه‌مدت فهرست داورانی را برای لیگ هفدهم فراهم آورده که خالی از نام‌های پرطمطراق است و سوابق به ما می‌گوید بازیکنان بعضا زیاده‌خواه کشورمان معمولا در مقام اعتراض توی شکم داورانی می‌روند که شایسته اما مظلوم و بدون نام هستند. آیا کمیته داوران و دپارتمان داوری که کار خوب و شایسته جوانگرایی در امر داوری را ساماندهی و اجرایی کرده‌اند به این وجه از قضیه فکر کرده‌اند که در غیاب وزنه‌هایی مثل ترکی، کدام داوران می‌خواهند با ایجاد احترام و حتی رعب در دل بازیکنان ماجراجو لیگ را به سلامت از آب درآورند؟ آیا یک علیرضا فغانی صرف که به سبب اشتغالاتش در جام جهانی ۲۰۱۸ هزار و یک جور گرفتاری دارد، برای ایجاد چنین فرآیندی در لیگ هفدهم به تنهایی کافی است؟
5- فصلی که نقاط پایانی و هفته‌های آخرش به جام جهانی ۲۰۱۸ پیوند می‌خورد، بدیهی است که از ملاحظات این مسابقات بسیار لطمه خواهد خورد. کارلوس کی‌روش برای اردوها و مسابقات تدارکاتی تیم ملی ایران در طول این فصل ۱۰۰ روز فرجه خواسته و حتی بحث اردوهای هفتگی مطرح شده. سازمان لیگ نیز این امر را در برنامه مسابقات لیگ اعمال کرده و این به معنای تعطیلات مضر و طولانی و متعدد و برگزاری فشرده و آسیب‌رسان رقابت‌های لیگ در سایر اوقات فصل است. از آنجا که بدیهی است این فرآیند معترضان زیادی را موجب شود، جا دارد که فدراسیون از حالا دو طرف ماجرا (سرمربی تیم ملی و باشگاه‌ها) را از مسیر یک تقابل شدید و تازه دور نگه دارد و علاج واقعه را قبل از وقوع کند. آیا حرکتی موثر در این راستا انجام شده است؟
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
