فریم هایی جذاب از سرمربی ایتالیایی استقلال

فضای خاکستری و بی روح فوتبال ایران در بسیاری از مواقع باعث می شود ارتباط سرمربی، بازیکن/ هوادار، در قابی غیرقابل نفوذ باقی بماند. از روزهای صدرات علی پروین تا در ادامه نام های بزرگ دیگر روی نیکمت تیم های محبوب، معمولا هواداران رابطه ای دورادور، غیرصمیمی و تعریف شده ای در یک قالب نه چندان دلچسب با معشوق خود داشته اند.

ساده ترش اینکه سبک برخورد طرف مقابل معمولا به شمایلی بوده که کمتر به خودمان اجازه می دهیم در یک فضای واقعی، به آنکه سالها به وی علاقمند بودیم نزدیک شده و صحنه هایی همانند قرار ملاقات دیروز آندره آ استراماچونی با کودک هوادار استقلال را رقم بزنیم.

تصاویر ثبت شده در فضای واقعی از نام های بزرگی همچون علی دایی، امیر قلعه نوعی و بسیاری دیگر، معمولا با حضور فرد یا افرادی در کنار این اسامی بوده که اجازه نزدیک شدن و ابراز علاقه مستقیم را به آنها نمی دهد و انگار یک قاب شیشه ای با مرز باریک، همیشه بین توده و هوادار و سلبریتی های فوتبال برای دو طرف تعریف شده است. 

شاید اگر روزی در خیابان ستاره مورد علاقه خود را تصادفا مشاهده کنیم، کمتر به خودمان اجازه می دهیم به وی نزدیک شده و احساس واقعی خود را بیان کنیم؛ ترس از یک رفتار خشک، سرد و نامطلوب، معمولا بسیاری را از نسبت به تصمیم اولیه و برگرفته از هیجان لبریز شده در خود منصرف می سازد.

در روزهای حوصله سربر آغاز نشدن لیگ برتر فصل جدید، هر از چند گاهی ویدئویی از سرمربی خوش تیپ و جذاب ایتالیایی استقلال منتشر می شود که قلب هواداران این تیم و شاید حتی دیگر تیم ها را برای تماشای آندره آ استراماچونی در لب خط را به تپش می اندازد. برخورد توام با لبخند او در اتوموبیل برای پذیرش درخواست سلفی هواداران، اولین چشمه رسوخ نام استرا در دل آبی پوشان بود.

اما شاید مهیج ترین بخش دوران کوتاه حضور استرا در استقلال، ویدئویی بود که از قرار ملاقات اتفاقی او در تمرین دیروز آبی پوشان منتشر شد؛ دیدار با یک خردسال روشندل که مسیری طولانی برای تماشای تمرین استقلال تحت هدایت آندره آ استراماچونی را طی کرده بود و خوشبختانه به شیرین ترین شکل ممکن هم به آرزویش رسید.

هیجان انگیزترین بخش رفتار آندره آ استراماچونی، جملات کوتاهی بود که خطاب به هوادار خردسال استقلال بیان کرد؛ به تو قول قهرمانی می دهم، قولی که حتی به رئیس خود هم نداده ام.

دروغ چرا؟ حقیقتا طی همین 24 ساعت بارها تصور کرده ام حتی با این سن و سال نیز اگر جای آن کودک بودم، از فرط خوشحالی سر از پا نمی شناختم. به هر حال اولین قول قهرمانی فصل را من گرفته بودم.

تصاویری که در قاب عکاسان از آندره آ استراماچونی در همین چند هفته کوتاه ثبت شده است، بیانگر اتوریته بالا، مقرراتی بودن و نظم برگرفته از جهان حرفه ای فوتبال بوده است اما در همین جایگاه و در مقابله با مهم ترین سرمایه جامعه فوتبال، چنین صفاتی جای خود را به ملاطفت و لبخندهای امیدبخش می دهد.

این چهره جدی و مصمم، دیروز برای لحظاتی روی متفاوت خود را نیز به منصه ظهور کشاند؛ تعریف مستدل و مرغوب از ارتباط نزدیک با سرمایه های اصلی یک باشگاه. 

از این دست تصاویر در سطح اول فوتبال جهان به کرات یاد می شود. مثلا همین دیروز محمد صلاح در پاسخ به هوادار خردسالی که در تقلا برای ملاقات با او دچار جراحت شده بود عکس العملی مرسوم اما غریب در فوتبال ما را به ثبت رساند و با پیاده شدن از خودروی خود با او عکسی به یادگار گرفت. در سالهای اخیر بارها تصاویری از رویدادهای دسته جمعی ملاقات از نزدیک ستاره های محبوب فوتبال با قشر توده هواداران و برخوردهای گرم و دلپذیر از سوی سلبریتی ها بوده ایم و این وجه پنهان در بین فوتبالی های ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

آندره آ استراماچونی همین حالا نیز جایگاه قابل توجهی در بین هواداران استقلال دارد و احتمالا حتی چند نتیجه نامطلوب در اوایل فصل نیز باعث تزلزل او از این مرتبه نخواهد شد.

این استقلال برای موفقیت همه چیز دارد؛ حالا به نظر می رسد بعد از سالها فضای یکدستی بر این تیم حاکم شده و خریدهای جدید بر اساس نیاز سرمربی، و نه هیاهوی بازار و کم کردن روی رقبا با استقلال عقد قرارداد کرده اند. اما شاید مهم تر از همه، حضور یک سرمربی جذاب و ایتالیایی به نام آندره آ استراماچونی را می تواند کلید بازگشت نیمه آبی پایتخت به روزهای اوج قلمداد کرد.

اگرچه در دو دهه استقلال خاطرات چندان خوبی از گزینه های خارجی خود همانند سکومورخوف، رولند کخ و یا حتی تقریبا وینفرد شفر ندارد، اما سرمربی جوان و خوش سیمای ایتالیایی از همین پیش فصل تبدیل به وجه جذاب و شیرین آبی پوشانی شده که در چند سال اخیر در دستیابی به رویاهای خود ناکام مانده اند و حالا با آندره آ استراماچونی، استقلال در مسیر بازگشت به اوج قرار گرفته است.