دروغ‌گو دشمن خداست؟
غلامرضا نوری علا، باعث حیرت و تعجب و صد البته دردناک و تاسف‌بار است که هر اتفاقی در این ملک و برای این ملت تبدیل به بحران‌های پرحاشیه می‌شود.
در محلی که قبلا آرامگاه رضاشاه بوده، جسدی مومیایی پیدا شد، روابط عمومی آستانه‌ی عبدالعظیم حسنی، اساسا کل ماجرا را تکذیب کرد، بعد سلفی یکی از رانندگان بیل مکانیکی که جسد را پیدا کرده بود، منتشر شد. ولی تائید و تکذیب‌ها و بحث‌ها و حاشیه‌ها همچنان ادامه دارد.
همه می‌دانیم که مومیایی کردن سنتی ایرانی نیست و به‌جز موارد استثناء، ایرانیان مردگان را مومیایی نمی‌کنند. یکی از همین استثنائات جسد مومیایی رضاخان بوده که در همین محلی که دیروز کشف شده، دفن بوده است، که بنا به حکمت الهی از دسترس "خلخالی" دور ماند! پس خیلی نیاز به کندوکاو و تکذیب و راست و دروغ بافتن نیست که این جسد متعلق به موسس سلسله‌ی پهلوی است.
در آئین مسلمانی تکلیف جنازه روشن و شفاف مشخص شده است، "دفن!" و تفاوتی ندارد که جسد به چه کسی تعلق دارد. با این وصف، ضرورت تکذیب و پنهانکاری و سکوت در این ماجرا چیست؟ چرا این‌همه حاشیه غیرضرور برای چنین اتفاقی ساخته شد؟ چه درد بی‌درمانی از مصائب و مشکلات جامعه با این پنهانکاری و سکوت و تکذیب، درمان می‌شود؟ چرا گرفتار این‌همه سوءتدبیر و دروغ در روز روشن شده‌ایم؟
این خبر به‌سادگی و البته با سلامت و صداقت می‌توانست این‌گونه باطلاع مردم شریف ایران می‌رسید:
"در جریان طرح توسعه حرم عبدالعظیم حسنی، جسد مومیایی شده‌ی رضاشاه، کشف و بلافاصله در مکان دیگری به‌صورت کاملا شرعی دفن شد."
مدیرمسئول روزنامه نقدحال
۴اردی‌بهشت۹۷
برای ورود به کانال تلگرام فرتاک نیوز کلیک کنید.
