آقای عباسی؛ حرمت نگه دار / همه را با یک چوب نمی رانند

بعضی از حضرات فکر می کنند که اگر در انقلاب یاجنگ، در محافل دینی و دربین مردم متدین، بیا و بروی دارند، صبغه ای دارند، مثلا از نظام و انقلاب، از ارزش های انقلابی و دینی و از رهبری و ولایت فقیه، ظاهرا دفاع کرده اند، می توانند هر حرفی بزنند و جامعه را به تشنج بکشانند.

آقای عباسی؛ ای کسی که این قدر مدّعی چیزفهمی و تدیّن و انقلابی گری و حزب اللهی بودن هستی؛ قطعا باید پیش از آن که دهانت را باز کنی، فکرکنی، تجزیه و تحلیل کنی، شرایط را درک کنی، واقعیات را بفهمی، بعد حرف بزنی!

آقای عباسی؛ یادبگیر که درست حرف بزنی! لیاقت شهادت شدن، به این حرف ها نیست، حداقل فیلم اخراجی ها را نگاه می کردی، حداقل؛ به طور واقعی در بین رزمندگان سروگوشی به آب می دادی و درک می کردی که به ظاهر بدترین انسان هایی که تاپیش ازجنگ؛ به کارهای ناشایست روی آورده بودند، در فضای معطر جبهه و جنگ به عزیزترین انسان ها تبدیل شدند.

از همه ی این ها گذشته؛ شما چطور به این نتیجه رسیدید که همسر چادری یا غیر چادری یک فوتبالیست چطور زندگی می کند، از زندگی چه می خواهد و آیا به دیگران کمک می کند یا نمی کند، کار عام المنفعه انجام می دهد یا نمی دهد، یتیم نوازی می کند یا نمی کند، شهادت را قبول دارد یا ندارد، پرخور و مفت خور است یا بخشنده و متوازن؟!

جناب عباسی؛ کاش دهانت را می بستی و این قدر نظام و انقلاب را با این حرف های سخیف و بی معنی ات، زیر سئوال نمی بردی!