کشف شگفت‌انگیز دانشمندان: ترمیم پوسیدگی دندان با استفاده از مو
کراتین پس از قرار‌گیری روی سطح دندان و مواجهه با املاح موجود در بزاق، ساختاری بلوری تشکیل می‌دهد. این ساختار با گذشت زمان کلسیم و فسفات را جذب می‌کند و آن‌ها را به لایه‌ای سخت و شبیه مینای واقعی تبدیل می‌کند
گروهی از دانشمندان در کینگز کالج لندن ممکن است راهی برای ترمیم مینای دندان یافته باشند، آن هم با استفاده از ماده‌ای که در جایی دور از انتظار وجود دارد: موی انسان.
به گزارش نیویورک پست، پژوهشگران کراتین، پروتئین طبیعی که در مو، پوست و ناخن وجود دارد، را روی دندان‌ها آزمایش کرده‌اند. نتایج آزمایشگاهی نشان داد این سیستم توانایی ترمیم ضایعات اولیه مینای دندان و بازگرداندن ویژگی‌های ظاهری و عملکردی آن را دارد و شاید در آینده بتواند پوسیدگی‌های اولیه را رفع کند.
در این پژوهش آمده است نوشیدنی‌های اسیدی یا مسواک زدن نامناسب باعث فرسایش تدریجی مینای دندان می‌شود و حساسیت یا از دست رفتن دندان را در پی دارد. فلوراید فقط می‌تواند از سرعت روند آسیب بکاهد، در حالی که فرمول کراتین آزمایش‌‌شده توانست این روند را کاملا متوقف کند.
پژوهشگران برای این تحقیق، کراتین را از پشم استخراج کردند و دریافتند کراتین پس از قرار‌گیری روی سطح دندان و مواجهه با املاح موجود در بزاق، ساختاری بلوری تشکیل می‌دهد. این ساختار با گذشت زمان کلسیم و فسفات را جذب می‌کند و آن‌ها را به لایه‌ای سخت و شبیه مینای واقعی تبدیل می‌کند. این لایه معدنی متراکم مسیرهای عصبی را می‌پوشاند و از فرسایش بیشتر جلوگیری می‌کند و همزمان حساسیت دندان را کاهش می‌دهد.
تیم پژوهشی می‌گوید ماده تولید‌شده می‌تواند از دندان‌ها در برابر فرسایش اسیدی محافظت و شاید حتی پوسیدگی‌های اولیه را ترمیم کند.
یکی از نکات جذاب این کشف، امکان استفاده از منابع دورریز است، زیرا کراتین را می‌توان از مو یا پشمی که معمولا دور ریخته می‌شود به دست آورد و به محصولی ارزشمند برای سلامت تبدیل کرد.
بر اساس اعلام کینگز کالج لندن، این ماده را می‌توان طی چند سال آینده به خمیردندان‌ها افزود یا در درمان‌های تخصصی دندان‌پزشکی به کار برد، اما این امر نیازمند آزمایش‌های بیشتر و توسعه تجاری است.
با این حال، متخصصان می‌گویند این دستاورد هنوز در مراحل ابتدایی است و سازگاری زیستی آن هنوز قطعی نیست؛ علاوه بر این، فرایند تولید پیچیده است و استفاده گسترده را دشوار می‌کند.
به گفته پژوهشگران، هنوز باید بررسی کرد لایه جدید مینا تا چه اندازه می‌تواند ضخیم و بادوام باشد و آیا قادر به تحمل سال‌ها ساییدگی خواهد بود یا خیر.
