رابطه جنسی و خطر کوری؛ واقعیت علمی یا تصور اشتباه؟

رابطه جنسی به‌طور مستقیم باعث کوری نمی‌شود و هیچ سند علمی معتبر وجود ندارد که نشان دهد فعالیت جنسی سالم می‌تواند منجر به از دست‌دادن دائمی بینایی شود. با این حال، برخی عوامل جانبی یا شرایط خاص بدنی ممکن است باعث اختلالات موقت یا نادر در بینایی شوند که معمولاً خطر جدی ایجاد نمی‌کنند و قابل درمان‌اند.

یکی از دلایل شایع‌تر تاری دید موقت هنگام رابطه، افزایش ناگهانی فشار خون است. در لحظات اوج تحریک یا ارگاسم، ضربان قلب و فشار خون بالا می‌رود و این تغییرات کوتاه می‌تواند موجب تاری دید یا لکه‌های نوری موقتی شود. این حالت معمولاً بی‌خطر است و خیلی زود برطرف می‌شود.

در برخی افراد، سردردهای میگرنی یا سردردهای ناشی از فعالیت جنسی بروز پیدا می‌کند. این نوع سردردها می‌توانند همراه با اختلالات بینایی مانند چشمک‌زدن نور، خطوط زیگزاگی یا کاهش میدان دید باشند. این وضعیت هم موقتی است و اغلب نشانه یک میگرن فعال است نه آسیب چشمی.

یکی دیگر از شرایط نادر، پارگی رگ‌های کوچک چشم در اثر فشار ناگهانی است. این حالت که معمولاً به‌صورت قرمزی یا خونریزی سطحی چشم دیده می‌شود، ظاهر ناخوشایندی دارد اما به بینایی آسیب نمی‌زند و بعد از چند روز برطرف می‌شود. این موضوع بیشتر از نظر ظاهری نگران‌کننده است تا از نظر کارکرد بینایی.

در موارد بسیار نادر، افرادی که دچار مشکلات زمینه‌ای قلبی، فشار خون بسیار بالا یا اختلالات عروقی هستند، ممکن است در اثر فعالیت جنسی دچار اختلالات جدی‌تری شوند. این موارد معمولاً مربوط به بیماری‌های تشخیص‌داده‌نشده است، نه رابطه جنسی. به همین دلیل کنترل سلامت عمومی نقش مهمی در پیشگیری دارد.

اگر کسی هنگام رابطه یا پس از آن دچار تاری دید شدید، دوبینی، درد چشم یا اختلال بینایی پایدار شد، مراجعه به پزشک ضروری است. چنین علائمی معمولاً نشان‌دهنده مشکل زمینه‌ای هستند و ربط مستقیمی به خود رابطه ندارند. پیگیری پزشکی سریع می‌تواند از مشکلات بزرگ‌تر جلوگیری کند.

جمع‌بندی آنکه رابطه جنسی به‌خودی‌خود باعث نابینایی نمی‌شود، اما می‌تواند برخی علائم موقت مانند تاری دید به‌دلیل تغییرات فیزیولوژیک ایجاد کند. آگاهی از این موارد و توجه به سلامت کلی بدن می‌تواند نگرانی‌ها را کاهش دهد و امنیت بیشتری در روابط جنسی ایجاد کند.