شب بی فانوس سر پل ذهاب

همین دیروز بود که در چشم بر هم زدنی همه آرزوها رنگ باخت. همین دیروز بود که کنار حوض آبی حیاط قرار ازدواج گذاشتند و همین دیروز بود ....

باز هم زمین غرید و این بار نوبت کرمانشاه بود تا شاهد اشک و ماتم باشد. همه خانه ها تلی خاک شده اند و در هر گوشه و کنار صدای گریه و شیون ها خاموشی ندارد

امشب اشک هایی می ریزند که گدازه های وجودند. امشب سرنوشت هایی رقم می خورند که تحفه ای جز تنهایی و چشم انتظاری ندارند.

اینجا گورستان است و امشب میهمانان ناخوانده زیادی دارد امشب خاک هم می گرید و از به آغوش گرفتن کودکان و نوزادان مویه می کند به آغوش خالی مادران و پدران اشک می ریزد. امشب مادر نگران دخترکش است که همیشه از تاریکی می ترسید و حالا زیر خاک تک و تنها مانده است و ای کاش فانوسی بود تا بالای سر مزارش روشن می کردند امشب ستاره های آسمان بیشتر می درخشند تا کمی دل ها را روشن کنند. امشب پدر دستان تاول زده اش را به صورت خاک گرفته اش می فشارد تا شرمندگی اش را از چشمان بچه های گرسنه و تشنه اش بدزدد. امشب چشم ها ی خسته از خواب می ترسند. امشب روستایی های بی خانه سرپناه ندارند و چشم انتظار رسیدن امداد رسانان هستند. امشب مرد و زن با صدای بلند گریه می کنند چرا سکوت کنند .....

و باید کرمانشاه زنده بماند...