کوردستان و لزوم سهامداری جریان گذار به دولت دموکراتیک توسعه گرا در ایران

اردشیر اردلان - روزنامه نگار؛ این سطور را با دیدگاهی الزاما نوستالژیک ننگاشته ام ، بلکه مدافع گفتمانی دیالکتیکی هستم که تعامل دولت و ملت را برای گذار به دولت دموکراتیک وسعه گرا آرزو دارد و همچنان به نجات وطنم امیدوارم و "آری گویی " به زندگی ... زیرا منطق پرواز را باور دارم و بی تابانه با دلی شکسته بعنوان یک روزنامه نگار در جستجوی رهایی نیشتمان از این همه بحران به سهم خود قلم به دست گرفته ام .

حدود ۱۰ ماه تا انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقی مانده است . رئیس ستاد انتخابات کشور با اعلام نظر موافق شورای نگهبان  ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ را زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و شوراها و میان دوره ای مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری اعلام کرده است و این در حالی است که این روزها محرومیت و مظلومیت غیر قابل وصفی  دامن مناطق کوردنشین را گرفته است .

اخیرا تداوم شلیک به کولبران طرح چند پرسش را از دولت ایران باز مطرح و در افکار عمومی کوردها و اهل سنت را بی جواب گذاشته است چرا که کولبران با برخورد غیر اسلامی و غیر قانونی رو به رو هستند به گونه ای که حتی دستور رهبر انقلاب و فرمانده کل قوا در خصوص حل مساله کولبرها نادیده گرفته می شود، اما در بنادر خلیج فارس و در تمامی مرزهای ایران با همسایگان، با پول بیت المال و سهم کوردها و اهل سنت با کشتی های قدرت و ثروت این همه مبادلات در جریان است و نه صدای گلوله ای شنیده میشود و نه حتی خون از دماغ کسی می آید ! اینجاست که چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید ... به راستی در این مملکت در کجای عدالت ایستاده ایم وقتی در هیات دولت ، شورای عالی فرهنگی ، ۲۹ وزارتخانه ، ۲۵ سازمان زیر نظر ریاست جمهوری، در ۳۱ استان و بیش از ۲۰۰۰۰ پُست مدیریتی در ایران ، از ۱۵ میلیون اهل سنت و ۱۰ میلیون کورد زبان چرا مدیری از جنس این مردمان حضور ندارد؟ حتی در استان های سنی نشین  و کورد زبان هنوز یک استاندار کورد زبان و اهل سنت به کار گمارده نشده است ؟

اما با این حال نباید ناامید شد و باید نخبگان، فرزانگان، روشنفکران و جامعه دانش آموختگان ،فن سالاران ، فعالان مدنی  و سیاسیون مناطق کوردنشین در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ خواستار شفافیت و اعلام مواضع و برنامه های کاندیداهای ریاست جمهوری ۱۴۰۰ در حوزه استان های کوردنشین و اهل سنت باشند و نسبت به تحقق مطالبات مناطق کوردنشین و اهل سنت دلسوزانه برای این مردم مظلوم و محروم قدم بر دارند و با ایفای نقشی مثمر ثمر در صحنه سیاسی کشور با لابی گری و رایزنی به منظور انتفاع کوردستان و رفاه حال مردم رنجدیده و محروم و مظلوم اهل سنت ایران و برخورداری عمومی از آزادی ، تدریس زبان مادری ،  دموکراسی ، حقوق بشر و رفاه اقتصادی نه منفعت شخصی معامله گران ، هوشیارانه بصورت شفاف تلاشی صادقانه و مضاعف را در طبق اخلاص بگذارند.

چرا که از همین حالا رقابت  در طیف های مختلف سیاسی قابل مشاهده است . جریان اصولگرایی به واسطه عملکرد دولت روحانی که به پای اصلاح طلبان نوشته شده است خود را پیروز ۱۴۰۰ می داند با این حال صحنه انتخابات در ایران همیشه با سوپرایزهای مختلفی همراه بوده است. بنابراین اینکه این جریان بخواهد خود را برنده بداند نیز چندان نمی تواند واقع بینانه باشد. در چنین شرایطی بحث در اردوگاه اصلاح طلبی این است که آیا می توان کاندیدایی تمام اصلاح طلب معرفی کرد که از سد فیلترها عبور کند؟ یا نیاز است بار دیگر با یک کاندیدای غیر اصلاح طلب وارد شد ؟ در این زمینه برخی معتقد هستند چهره های چون رئیس سابق مجلس شورای اسلامی می تواند برای اطلاح طلبان کار ساز باشد! با این حال قاطبه جریان اصلاحات با اینکه یکبار دیگر اصلاح طلبان از فردی غیر از اصلاح طلب حمایت کنند مخالف است .

در میان چهره های اصلاح طلبی که هم شانس بسیار بالایی برای گرفتن تایید صلاحیت دارند و هم در میان اصلاح طلبان اجماع ایجاد کنند بدونه تردید نام دکتر محمدرضا عارف حائز اهمیت است. او در سال ۹۲ نیز کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بود اما بنا به مصلحت هایی و همچنین ایجاد وحدت بین گروه های اصلاح طلب که زمینه ساز پیروزی در انتخابات ۹۲ ، ۹۴ و ۹۶ شد. استعفا داد با این حال وقتی ائتلاف با اصولگرایان پروژه ای شکست خورده است عجیب است برخی جریان های سیاسی اصلاح طلب بار دیگر تمایل به پیمودن چنین مسیری دارند. عارف اما می تواند تمام قد و شجاعانه با احساس وظیفه یک ماموریت ملی و تاریخی را برای خود تعریف کند و به رسالت  خود عمل کند و برای تشکیل دولت دمکراتیک توسعه گرا  خیز بردارد چرا که او هم اصلاح طلب است و هم تایید شورای نگهبان را به احتمال زیاد دارد .

از سوی دیگر در انتخابات ۹۴ نیز توانست به عنوان سر لیست اصلاح طلبان از تهران رای اول پایتخت را کسب کند. موضوع مهم این است که اگر به فرض او بتواند رئیس جمهور بشود مانند روحانی این نگرانی وجود ندارد که سمت سایر جناح ها غش کند چرا که از چهره های قدیمی اصلاح طلب شناخته میشود و به اصلاح شناسنامه دار است به  نظر می رسد اصلاح طلبان باید از سال ۹۲ درس بگیرند و این بار با هوشیاری بیشتری نسبت به انتخابات ۱۴۰۰ برنامه ریزی داشته باشند.

عارف نه تنها می تواند با بکار گیری نیروهای تمام اصلاح طلب مسیر و اهداف این جریان را دنبال کند بلکه با بدنه قدرت نیز از رابطه نسبتا خوبی برخوردار است و می تواند فشارها بر دولت اصلاح طلب بعدی را کاهش دهد. به نظر می رسد به جای دنبال روی گزینه هایی که قبل و بعد انتخابات رفتارشان غیرقابل پیش بینی است باید بر روی بهترین گزینه های موجود در جریان اصلاح طلب تمرکز کرد.

تا جایی که من اطلاع دارم  دکتر محمدرضا عارف  برای انتخابات  ریاست جمهوری  ۱۴۰۰ عزم جزمی دارد و هر بار در شورای عالی سیاستگذاری  رای گیری برای ریاست این شورا انجام شد اجماع بر سر انتخاب عارف به عنوان رئیس شورا بود. بنابراین وقتی دبیران کل احزاب اصلاح طلب بر سر عارف به عنوان رئیس شورا  به اجماع رسیده اند این ظرفیت برای او وجود دارد که به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان برای ۱۴۰۰ نیز مطرح شود.