زنگ خطر برای جام جهانی؛ جنگ تمامعیار چشمی، رضاییان و جلالی برای خروج از نیمکت
یکی از مهمترین موضوعاتی که این روزها ذهن کارشناسان فوتبال ایران و بویژه هواداران استقلال را درگیر کرده، وضعیت سه ستاره باتجربه این تیم یعنی روزبه چشمی، رامین رضاییان و ابوالفضل جلالی در ماههای باقیمانده تا اعلام لیست تیم ملی برای جام جهانی است.
این سه بازیکن که به تناوب در اردوهای تیم ملی حضور داشتند، در ماههای اخیر در شرایطی مبهم و پیچیده قرار گرفتهاند و به دلیل افت جایگاه در ترکیب اصلی استقلال، آینده حضور آنها در مهمترین رویداد فوتبال جهان با تردید روبهرو شده است.
در شرایط فعلی، چشمی، رضاییان و جلالی پشت سر بازیکنان جوان و آمادهای مانند امیرمحمد رزاقینیا، صالح حردانی و حسن گودرزی قرار گرفتهاند؛ بازیکنانی که با نمایشهای قابل قبول، اعتماد ساپینتو را جلب کرده و بهتدریج جای خود را در ترکیب تثبیت کردهاند. همین موضوع موجب شده کادر فنی استقلال کمتر به استفاده مستمر از بازیکنان باتجربه روی بیاورد و این موضوع به شکل مستقیم بر شانس آنان برای حضور در جام جهانی تأثیر میگذارد.
بدون شک بازگشت به لیست تیم ملی تنها از مسیر بازی کردن و ارائه عملکرد درخشان در باشگاه میگذرد و این موضوع نیز بهعنوان یکی از مهمترین ملاکها برای قلعهنویی و کادر فنی تیم ملی مطرح است. تجربه، دانش بازی و شخصیت حرفهای چشمی، نبوغ و پاسهای خطرناک رضاییان و سابقه و ذهنیت رقابتی جلالی به هیچ وجه قابل چشمپوشی نیست، اما آنچه امروز تعیینکننده است، حضور ثابت و تأثیرگذار در بازیهای رسمی است؛ موضوعی که این سه بازیکن در هفتههای اخیر کمتر به دست آوردهاند.
در مقابل، ظهور بازیکنان جوان و آیندهداری مانند رزاقینیا، گودرزی، کوشکی و حتی مهران احمدی باعث شده ساختار دفاعی و خط میانی استقلال تغییر کرده و فرصت بازی به چهرههای تازه برسد. این بازیکنان نیز به خوبی میدانند که رسیدن به جام جهانی رؤیایی است که شاید تنها یکبار در طول حرفهای فوتبالشان رقم بخورد، بنابراین آنها نیز تلاش خواهند کرد تا جایگاه خود را تثبیت کرده و شانس حضور در بزرگترین آوردگاه فوتبال جهان را از دست ندهند.
در میان سه بازیکن باتجربه، وضعیت رامین رضاییان شاید نسبت به دیگران بهتر باشد، زیرا ساپینتو به دلیل توانایی بالای او در پاسکاری و کنترل بازی، در بسیاری از مسابقات به هر شکل که شده او را در میدان قرار میدهد. با این حال، نیمکتنشینی رضاییان در دربی و چند بازی دیگر، زنگ خطری جدی محسوب میشود و نشان میدهد که این روند ممکن است ادامهدار باشد.
وضعیت روزبه چشمی نیز چندان مطلوب نیست، زیرا او طی فصل جاری کمتر فرصت بازی پیدا کرده و در بازیهای مهم مانند تقابل با پرسپولیس بهطور کامل کنار رفته است. چشمی که سالها یکی از مطمئنترین مدافعان ایران محسوب میشد، اکنون باید به شکلی حرفهای و با ارائه نمایشهایی درخشان، دوباره نظر سرمربی تیم ملی را جلب کند.
اما بدترین وضعیت متعلق به ابوالفضل جلالی است؛ بازیکنی که به دلیل افت فرم و رقابت شدید در خط میانی کمتر فرصت حضور در ترکیب اصلی را دارد و همین موضوع شانس او برای حضور در جام جهانی را بهشدت کاهش میدهد. جلالی برای بازگشت به جمع ملیپوشان نیاز به جهشی بزرگ و سریع دارد، زیرا زمان چندانی تا ارسال لیست به فیفا باقی نمانده است.
هرچند آینده این سه بازیکن هنوز مشخص نیست، اما یک نکته قطعیت دارد: رقابتی که در استقلال به وجود آمده، چه در میان بازیکنان با تجربه و چه جوان، قطعاً به سود این تیم و فوتبال ایران خواهد بود. رقابتی که میتواند کیفیت بازیها را بالاتر ببرد و اگر هر بازیکنی بتواند با عملکردی خوب خود را به سطح مورد انتظار برساند، شانس حضور در جام جهانی نیز برای او زنده خواهد ماند.
