انفجار رسوایی جنسی در اسرائیل؛ خاخامها و مقامات در صف اول تجاوز
جلسهای بیسابقه و جنجالی در کنست، قربانیان پرده از ادعاهایی تاریک برداشتند؛ از شبکههای سازمانیافته آزار جنسی تا نقش خاخامها، پزشکان و اعضای بانفوذ که در مناسک خشونتآمیز و آیینی مشارکت داشتهاند.
در جلسه ویژه پارلمان رژیم صهیونیستی (کنست) که به دعوت کمیته ارتقای وضعیت زنان و کمیته امور جوانان برگزار شد، مجموعهای از شهادتهای تکاندهنده درباره آزارهای جنسی سازمانیافته و آیینی قرائت گردید. این روایتها، که عمدتاً از سوی قربانیان ناشناس یا با نام اختصاری ارائه شده، عمق فساد ساختاری و نفوذ گسترده این پدیده را در نهادهای رژیم آشکار میسازد. ابعاد هولناک این شهادتها – از جمله اشاره به شبکههای قدرتمند سوءاستفاده از کودکان – افکار عمومی را به یاد پرونده جنجالی جفری اپستین میاندازد؛ پروندهای که نشاندهنده بهرهبرداری از آزار جنسی کودکان برای نفوذ به حلقههای بانفوذ است.
روایت هدر فلدمن: قربانی از کودکی تا جوانی
یکی از برجستهترین شهادتها، روایت هدر فلدمن بود که جزئیات سالها آزار وحشیانه را برملا کرد. او از سن هشتسالگی، توسط پدرش به دفتر یک عضو کنست (که اکنون درگذشته) برده میشد و در داخل ساختمان پارلمان، پس از مدهوش شدن با مشروبات الکلی، مورد تجاوز قرار میگرفت. فلدمن گفت: «هر هفته به مدت یک سال و نیم، دو لیوان کوچک مینوشیدم و هوشیاریام را از دست میدادم؛ او هر کاری که میخواست با من میکرد.»
فلدمن همچنین از شرکت اجباری در مراسمهای آیینی شیطانی سخن گفت، جایی که کودکان با شکنجههای جسمی و روانی شدید روبهرو میشدند: از آزارهای گروهی (گاه توسط ۷ تا ۲۰ نفر) تا تحقیرهای بیرحمانه مانند مالیدن مدفوع به بدن، خواباندن در قبری دستساز، و ریختن جعبههای حشرات بر روی آنها. او افزود: «از هفتسالگی تا ۲۱ سالگی، پدرم مرا به هر کسی که میخواست میفروخت. سالها پشت سر هم توسط گروهی از افراد با وحشیگری مورد تجاوز قرار میگرفتم. فرقهها از ما کودکان برای مراسمهای آیینی مذهبی استفاده میکردند. بعد از هر شکنجه، هر تجاوز و هر مراسم، صبح بیدار میشدم و گریه میکردم؛ تمام بدنم، روحم و قلبم درد میکرد.»
شهادتهای دیگر: ربایش، شکنجه و آزار در دوران بارداری
در ادامه جلسه، روایتهای دیگری نیز قرائت شد که عمق نفوذ این شبکهها را نشان میداد. یکی از قربانیان، که با نام اختصاری «م.» معرفی شد، از خاطرات سرکوبشده آزارهای جنسی توسط اعضای خانواده، پزشک، روانپزشک و خاخامها سخن گفت.او توضیح داد که این آزارها تا سالهای بزرگسالی ادامه داشت و حتی در دوران بارداری، مجبور به شرکت در مراسمهای آیینی خشونتآمیز شده بود: «آنها با مواد روانگردان و مخدرهای سنگین مرا مدهوش میکردند. در ماههای آخر بارداری، در مراسمی وحشتناک مورد تجاوز قرار گرفتم و کارهای هولناکی با من انجام دادند. متأسفانه مجبور شدم به یک نوزاد کوچک آسیب بزنم تا جنین داخل رحمم را نجات دهم. همه اینها در حضور افراد بانفوذ، پزشکان و خاخامها رخ داد؛ مراسمی ترسناک که در آن مرگ و بهرهکشی از ما را جشن میگرفتند.»قربانی دیگری به نام «ش.» از ربایشهای کودکیاش گفت: «من را از تختخواب، زمین بازی یا ون مدرسه دزدیدند. پاهایم را بستند و با شوکر به اندامهای خصوصیام برق زدند. مجبورم کردند قتل نوزادان کوچک را تماشا کنم و قبر خودم را بکنم.» او افزود: «بیش از پنج ساعت شهادت دادم و جزئیات، مکانها و نامها را گفتم، اما کسی ما را جدی نگرفت.»شهادت «ع.» نیز بر ناکارآمدی نهادها تأکید داشت: پس از ساعات طولانی بازجویی در پلیس و ارائه جزئیات قابل راستیآزمایی، بازپرسان با بهانههایی مانند «دشواری اثبات» یا «عدم تطابق کامل» پرونده را نادیده گرفتند. او گفت: «جزئیات زیادی دادم که میتوانستند بررسی شوند، اما گفتند اگر فقط ۱۰ درصد تطابق باشد، پرونده به دادگاه نمیرود تا دادستانی شکست نخورد.»
توصیف مراسمهای آیینی و هشدار کارشناسان
یکی از قربانیان، مراسمهای شیطانی را اینگونه توصیف کرد: «در جنگل، ستاره پنجپر قرمز روی زمین کشیده میشد و اطرافش شمعهایی به صورت دایره روشن بود. خاخام دعا میخواند: "مبارک است آن که حرامها را حلال میکند."مردان با تالیت نماز میخواندند، گاهی لباس سیاه میپوشیدند و خاخام با لباس سفید حاضر میشد. آنها برای بعل نماز میخواندند. یک بار از من خواستند گودالی بکنم و داخل آن بخوابم؛ مواد مخدر تزریق کردند و مزامیر را تکرار میکردند: "تو خاص هستی، تو انتخابشدهای." از آن مراسمها، شمعهای حنوکا، شاخ قوچ و برگهای نخل را به خاطر دارم.»این روایتها نشاندهنده نفوذ فرقهها در نهادهای رژیم است؛ فرقههایی که زیر پوشش آیینهای یهودی، جنایاتی مانند تعرض و خشونت جنسی را توجیه میکنند و از مفاهیمی چون «عروج»، «پاکسازی گناه از راه رنج» و «رستگاری» سخن میگویند. کارشناسان هشدار میدهند که تعداد شکایتها در جامعه اسرائیل رو به افزایش است، اما سیستم فاقد آمادگی برای مقابله با شدیدترین آزارهای جنسی است و بسیاری از قربانیان از ترس جرئت شکایت ندارند.دکتر متی تسرفاتی هارکابی، نایبرئیس کمیته ارتقای وضعیت زنان، این شهادتها را «رویدادی عظیم» خواند که سالها نادیده گرفته شده و خواستار اقدام فوری پلیس و دادستانی شد. نعمه لازیمی، رئیس کمیته جوانان، گفت: «شنیدن اینکه در کنست، نمایندهای کودک را تجاوز میکرد، غیرقابل تصور است.» ماریا رابینوویتز، محقق کنست، تأکید کرد که «آزار آیینی» در قانون تعریف نشده و در یک دهه تنها چهار پرونده شناسایی شده. پلیس و دادستانی نیز اذعان کردند که موضوع پیچیده است و نیاز به ابزارهای تخصصی دارد.
سابقه تاریخی و گزارشهای رسانهای
این پدیده سابقهدار است. در سال ۲۰۱۹، کانال ۱۳ اسرائیل شبکهای از آزار جنسی کودکان را افشا کرد، اما دستگاه قضایی با ادعاهایی چون «اغراق» یا «ناکافی بودن ادله»، پرونده را بدون کیفرخواست مختومه کرد. نوعام بارکان، خبرنگار روزنامه اسرائیل هیوم، مینویسد: «تعداد این قربانیان کم نیست. با بیش از ده زن ۲۰ تا ۴۵ ساله صحبت کردم؛ آنها چیزهایی نگرانکننده تعریف میکنند. معمولاً از کودکی توسط خانواده مورد تعرض قرار میگیرند. آمار بسیار زیاد است، اما به دلیل عدم ثبت شکایت یا سکوت، شنیده نمیشود.»به گفته بارکان، این آزارها نه تنها در جامعه مذهبی، بلکه در بخش سکولار نیز رخ داده و نام چند خاخام در پروندههای مختومه تکرار شده است. سازمانهایی مانند «نه ایستادن از کنار» و اتحادیه مراکز کمک، بر لزوم لغو مرور زمان برای آزارهای کودکان و ایجاد مراکز حمایتی تأکید دارند.این شهادتها، فراتر از یک scandal فردی، پرده از شبکههای جنایتکارانهای برمیدارد که کودکان و زنان را قربانی میکند و نهادهای رژیم را به چالش میکشد. برای جلوگیری از تکرار، نیاز به اصلاحات فوری قانونی و حمایتی است.
