نابودگری به نام شکر!
این اثرات، بخشی از اختلالی به نام سندرم متابولیک هستند که خطر بیماری‌های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را به شدت افزایش می‌دهند.
شکر افزوده (مثل شکر سفید، شیرین‌کننده‌های ذرت، شکر موجود در نوشابه، آب‌میوه‌های صنعتی، شیرینی‌جات و...) یک عامل التهاب‌زا و مخرب متابولیک است.
چاقی شکمی (احشایی):
شکر اضافی به راحتی در کبد به چربی تبدیل می‌شود و در اطراف اندام‌های شکمی ذخیره می‌گردد. این چربی، فعال‌ترین چربی از نظر متابولیک و خطرناک‌ترین نوع چربی بدن است.
افزایش فشار خون:
مصرف بالای شکر (به‌خصوص فروکتوز) می‌تواند باعث افزایش سطح اسید اوریک و اختلال در عملکرد عروق خونی شود که منجر به فشار خون بالا می‌گردد.
افزایش چربی خون (تری‌گلیسیرید):
فروکتوز موجود در شکر، سنتز تری‌گلیسیرید در کبد را افزایش می‌دهد. تری‌گلیسیرید بالا مستقیماً با بیماری قلبی مرتبط است.
مقاومت به انسولین:
مصرف مداوم شکر، سلول‌ها را به انسولین (هورمون تنظیم‌کننده قند خون) بی‌جواب می‌کند. این وضعیت پیش‌زمینه دیابت نوع ۲ است.
افزایش کلسترول بد (LDL):
شکر افزوده باعث افزایش ذرات کوچک و متراکم LDL (نوع بسیار اکسیدشده و خطرناک کلسترول) می‌شود که به راحتی در دیواره رگ‌ها رسوب می‌کند.
کاهش کلسترول مفید (HDL):
مصرف زیاد شکر، سطح HDL (کلسترول محافظ قلب) را کاهش می‌دهد. HDL پایین = خطر بالاتر بیماری قلبی.
راهکارهای کاهش آسیب:
حذف نوشیدنی‌های شیرین: بزرگترین منبع شکر افزوده! (نوشابه، آب‌میوه صنعتی، شیرکاکائو).
محدود کردن شیرینی‌جات و نان‌های صنعتی.
خواندن برچسب مواد غذایی: مواظب نام‌های دیگر شکر باشید (ساکارز، فروکتوز، گلوکز، شربت ذرت، دکستروز، ملاس).
جایگزین‌های سالم: میوه تازه (فیبر دارد)، دارچین، خرما (در حد متعادل).
تغذیه متعادل: افزایش مصرف پروتئین، چربی‌های سالم (آووکادو، مغزها) و فیبر (سبزیجات، حبوبات).
سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می‌کند: کمتر از ۵٪ کالری روزانه از شکر افزوده تأمین شود (حدود ۲۵ گرم یا ۶ قاشق چای‌خوری برای یک فرد بزرگسال)./اختصاصی صد آنلاین