اختلال بیزاری جنسی چیست؟

تنها ویژگی مرتبط با اختلال بیزاری جنسی، بیزاری شدید از تماس جنسی با شریک زندگی است.

اجتناب از رابطه جنسی

بیزاری از رابطه جنسی می تواند در واکنش های اضطراب ، ترس، و حتی انزجار از پتانسیل یک فرصت جنسی ظاهر شود. برای برخی افراد، آنها از یک جنبه خاص از رابطه جنسی، ترس دارند. 

به طور کلی، این می تواند منجر به علائمی شود که معمولاً با اضطراب و افسردگی شدید همراه است. همچنین می تواند منجر به رفتارهای اجتنابی شود که به سایر زمینه های زندگی سرایت می کند.

برخی از مشترکات این اختلال با سایر اختلالات 

طبق یک تحقیقات که در این زمینه توسط درمانگر، کاپلان انجام شد آمار زیر در این رابطه به دست آمده است:

9 درصد از بیمارانی که از رابطه جنسی اجتناب می کنند، معیارهای اختلال هراس دارند.

25 درصد از زنانی که گزارش دادند از رابطه جنسی اجتناب می کردند و فوبیا از رابطه جنسی داشتند نیز دچار اختلال پانیک بودند.

25 درصد دیگری که هر دو فوبیا و اجتناب از رابطه جنسی داشتند، علائم دیگری را تجربه می کردند که با اختلال هراس مرتبط بود.

کاپلان معتقد بود که افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی به ویژه در معرض ابتلا به اختلال هراس هستند زیرا هر دو ویژگی های مشترک اضطراب جدایی، حساسیت به طرد شدن و واکنش بیش از حد به انتقادهای عزیزان را دارند. کاپلان حتی خاطرنشان کرد که مطمئن نیست این موضوع باید به عنوان فوبیا یا اختلال عملکرد جنسی طبقه بندی شود.

بعدها، روانشناسان خاطرنشان کردند که اختلال بیزاری جنسی با انزجار از ایده جنسی مشخص می شود، در حالی که فوبیا به عنوان ترس طبقه بندی می شوند.

انواع اختلال بیزاری جنسی

دو نوع اختلال بیزاری جنسی وجود دارد:

مادام العمر: این زمانی است که فرد بدون توجه به اینکه در چه رابطه ای است یا با چه شخصی در تماس است، بیزاری جنسی را تجربه می کند.

اکتسابی: این می تواند به فردی اشاره داشته باشد که در پاسخ به یک رابطه خاص، اختلال بیزاری جنسی را تجربه می کند. با این حال، زمانی که این فرد خارج از این رابطه خاص باشد، می تواند به طور عادی عمل کند.

علل اختلال بیزاری جنسی

در حالی که این اختلال در افرادی که سایر اختلالات مبتنی بر اضطراب یا اختلالات هراس را نشان می دهند رایج است، اختلال بیزاری جنسی به ویژه در زنانی که سابقه آسیب های جنسی مانند تجاوز جنسی، زنای با محارم و آزار جنسی دارند، شایع است.

در افرادی که دارای اختلالات تنفر جنسی هستند، کاهش هورمون های جنسی مانند استروژن و آندروژن های آدرنال وجود دارد. با این حال، این می تواند نتیجه افزایش استرس نیز باشد.

افزایش سطح اضطراب می‌تواند به دلیل سابقه ژنتیکی شایع‌تر باشد ، که اغلب برای افراد مبتلا به اختلالات پانیک وجود دارد.

درمان اختلال اضطراب جنسی

اختلال اضطراب جنسی، از برخی جهات، بسیار شبیه به یک اختلال اضطرابی است تا یک اختلال جنسی. به همین دلیل است که بسیاری از درمان ها مشابه درمان هایی هستند که با اضطراب شدید سروکار دارند.

اختلال بیزاری جنسی اغلب با استفاده از تکنیک های کاهش اضطراب درمان می شود:

حساسیت زدایی سیستماتیک: این شامل کار با یک درمانگر برای ایجاد فهرستی از فعالیت های جنسی است که هر یک باعث افزایش سطح اضطراب می شود. سپس بیمار در حین کار از طریق تمرینات آرام سازی تحت نظارت با درمانگر خود در معرض محرک های ایجاد کننده اضطراب قرار می گیرد. بیمار و درمانگر طی جلساتی با یکدیگر کار می کنند تا زمانی که فرد دیگر با یک محرک خاص، اضطراب شدیدی را احساس نکند.

درمان یکپارچه: این شامل درمان های پزشکان، روانشناسان، درمانگران جنسی و شاید حتی یک فیزیوتراپیست است. روش استاندارد در پزشکی جنسی اشاره می کند که این نوع درمان ایده آل ترین است.

درمان پزشکی: این می تواند شامل مصرف دارو باشد. بسیاری از داروهایی که برای افراد مبتلا به اختلال بیزاری جنسی تجویز می شوند معمولاً برای افرادی که دارای سایر اختلالات اضطرابی هستند نیز تجویز می شوند .

درمان روانشناختی: این شامل کار با یک درمانگر جنسی است.