علت خارش موی ناحیه تناسلی چیست؟

دلایل زیادی برای خارش موهای ناحیه تناسلی وجود دارد. این موارد شامل آلرژی، اثرات اصلاح با تیغ، شپش ناحیه تناسلی، بیماری های خودایمنی، فولیکولیت و ... هستند. خارش می تواند از خفیف تا بی وقفه متغیر باشد و ممکن است با بثورات، برآمدگی، قرمزی و تغییر رنگ پوست همراه باشد.

سوختگی با تیغ

سوختگی با تیغ یکی از علل شایع خارش نحیه تناسلی است. یک مطالعه نشان داد که 80 درصد از افرادی که موهای ناحیه تناسلی خود را اصلاح می کنند حداقل در یک مورد خارش ناحیه تناسلی را تجربه کرده اند. این به این دلیل است که اصلاح پارگی های ریز در پوست ایجاد می کند و باعث التهاب فولیکول های مو می شود.

سوختگی تیغ با علائم و نشانه های زیر مشخص می شود:

• دسته‌ای از برآمدگی‌های کوچک و قرمز در اطراف فولیکول‌های مو که توسط پوست ملتهب احاطه شده‌اند
• درد و سوزش
• خارشی که با گرم شدن بیش از حد ناحیه بدتر می شود
• تیره شدن پوست در صورت مداوم بودن این بیماری

کنترل سوختگی با تیغ

برای کاهش خطر سوختگی با تیغ، از یک تیغ تمیز و یک روان کننده مانند صابون یا کرم اصلاح استفاده کنید. مرطوب کردن پس از اصلاح نیز می تواند به جلوگیری از سوختگی تیغ کمک کند.

درماتیت تماسی

درماتیت تماسی التهاب ناگهانی پوست است که در اثر تماس با چیزی که به آن حساسیت دارید (درماتیت تماسی آلرژیک) یا پوست را تحریک می کند (درماتیت تماسی تحریک کننده) ایجاد می شود.

مقصرهای رایج عبارتند از عطرها، مواد شوینده، صابون ها و محصولات پاک کننده دستگاه تناسلی (مانند دوش ها و اسپری های بهداشتی زنانه). لاتکس، لاستیک و چسب ها (مانند مواردی که در آسترهای شورت استفاده می شود) نیز می توانند باعث درماتیت تماسی شوند.

با علائم و نشانه های زیر می توانید درماتیت تماسی را از سایر بیماری های پوستی متمایز کنید:

• شیوع تاخیری و نه فوری، اغلب تا ۷۲ ساعت پس از تماس
• شیوع موضعی محدود
• بثورات بزرگ، سوزش و خارش دار که برای روزها یا هفته ها باقی می مانند
• پوست خشک و ضخیم با درماتیت تماسی تحریک کننده
• تاول یا چرخش با درماتیت تماسی آلرژیک
• درد بیشتر از خارش با درماتیت تماسی تحریک کننده
• خارش شدید همراه با درماتیت تماسی آلرژیک

کنترل درماتیت تماسی

بهترین راه برای تسکین درماتیت تماسی اجتناب از عامل متخلف است که باعث بروز این بیماری می شود. خارش باید خود به خود از بین برود، اما اگر ادامه داشت، با پزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند به شناسایی مقصر و تجویز دوره درمانی مناسب کمک کنند.

این روش درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک کرم استروئیدی ملایم مانند کورتیزون (پماد هیدروکورتیزون 1٪)
• یک آنتی هیستامین خوراکی مانند بنادریل (دیفن هیدرامین)
• حمام بلغور جو دوسر

خارش سوارکار

خارش سوارکار یا خارش ژوک( تنیا کرویس) یک عفونت قارچی پوست در ناحیه کشاله ران و باسن است و به ویژه در ورزشکاران و در آب و هوای گرم و مرطوب شایع تر می باشد.

خارش جوک بسیار مسری است. می تواند از فردی به فرد دیگر از طریق تماس پوست به پوست یا از تماس با حوله یا لباسی که اسپور قارچ در آنها وجود دارد، منتقل شود.

خارش جوک با علائم و نشانه های زیر تشخیص داده می شود:

• بثورات برآمده قرمز با لبه پوسته‌دار و مشخص (معمولاً در دو طرف کشاله ران)
• خارش شدید
• ضایعات پلاک مانند که می توانند به مقعد، کیسه بیضه (در مردان) و لابیا (در زنان) گسترش یابند
• پوسته پوسته شدن، ترک خوردگی، لایه لایه شدن پوست
• تاول و ترشح از آن
• اگر فرد مو داشته باشد، فولیکول های مو ملتهب می شود

درمان خارش سوارکار

خشک نگه داشتن ناحیه و استفاده از کرم ضد قارچ بدون نسخه (OTC) مانند لامیزیل (تربینافین) به پاکسازی عفونت کمک می کند. اگر علائم ادامه یابد، پزشک شما ممکن است یک داروی ضد قارچی تجویز کند:

• پماد اگزیستات (اکسیکونازول) یا اسپکتازول (اکونازول)
• قرص دیفلوکان (فلوکونازول) یا اسپورانوکس (ایتراکونازول)

شپش ناحیه تناسلی (خرچنگ)

شپش ناحیه تناسلی که به عنوان خرچنگ یا Pthirus pubis نیز شناخته می شود، حشرات کوچکی هستند که روی موهای ناحیه تناسلی و همچنین در موهای زیر بغل، موهای صورت، ابروها، مژه ها و موهای سینه زندگی می کنند. (شپش ناحیه تناسلی مانند شپش سر نیست)

شپش ناحیه تناسلی معمولاً از طریق تماس جنسی پخش می‌شود، اما می‌توانید با استفاده از لباس، حوله یا رختخواب مشترک با فردی که شپش دارد، به خرچنگ مبتلا شوید.

شما می توانید خرچنگ ها را با علائم و نشانه های زیر تشخیص دهید:

• خارش شدید در ناحیه شرمگاهی
• خارش که در شب بدتر می شود
• تغییر رنگ پوست به خاکستری-آبی
• شپش های قابل مشاهده که روی پوست می خزند
• تخم های ریز مرواریدی سفید روی ساقه مو
• پودر سیاه روی پوست یا لباس زیر ناشی از فضله شپش ها

درمان شپش ناحیه تناسلی

شپش ناحیه تناسلی را می توان با کرم های موضعی OTC مانند Nix (پرمترین 1 درصد) یا شامپوهای ضد شپش حاوی پرمترین درمان کرد. اگر این موارد کمکی نکرد، گزینه های تجویز شامل موارد زیر است:

• لوسیون Ovide (0.5٪ مالاتیون)
• قرص استرومکتول (ایورمکتین)

اگر شپش ناحیه تناسلی دارید، مهم است که از خاراندن بدن خود خودداری کنید. خاراندن می تواند باعث ایجاد پارگی های ریز در پوست شود که می تواند منجر به عفونت باکتریایی شود.

عفونت قارچی

عفونت های قارچی در زنان شایع است. حدود 75٪ در برخی از مراحل زندگی خود عفونت قارچی را تجربه می کنند.

عفونت قارچی ناشی از رشد بیش از حد قارچی به نام کاندیدا آلبیکنس است و اغلب به دلیل عدم تعادل pH در واژن رخ می دهد. مصرف داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها، مصرف بیش از حد قند و داشتن سیستم ایمنی ضعیف نیز می تواند باعث عفونت قارچی شود.

عفونت قارچی واژن با علائم و نشانه های زیر تشخیص داده می شود:

• خارش و درد ناحیه تناسلی (ارگان تناسلی خارجی در زنان)
• ترشحات شیری یا پنیر مانند واژینال، معمولا بدون بو است
• قرمزی، تورم یا ترک واژن و فرج
• درد یا ناراحتی در هنگام ادرار کردن
• درد هنگام مقاربت جنسی

درمان عفونت قارچی

درمان‌های عفونت مخمری OTC معمولاً عفونت را ظرف چند روز از بین می‌برند یا افراد به داروهای OTC مانند Monistat 3 (میکونازول) نیاز دارند. موارد شدید ممکن است نیاز به درمان توسط یک متخصص داشته باشند، از جمله:

• قرص دیفلوکان (فلوکونازول)
• پماد ترازول (ترکونازول)

پسوریازیس

پسوریازیسیک بیماری خود ایمنی است که باعث ایجاد لکه های قرمز و پوسته پوسته می شود. این پلاک ها می توانند در هر جایی از بدن دیده شوند، اما بیشتر در آرنج، زانو، پوست سر و پایین کمر دیده می شوند. نوع خاصی از پسوریازیس، به نام پسوریازیس معکوس، در کشاله ران و چین‌های پوست شایع است.

پسوریازیس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن با التهاب به سلول های طبیعی پوست حمله کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، سلول های پوست شروع به رشد سریع می کنند و پلاک ها و ضایعات خارش دار را تشکیل می دهند.

پسوریازیس را می توان با علائم و نشانه های زیر از سایر بیماری های پوستی متمایز کرد:

• نواحی برجسته پوست ملتهب پوشیده از لکه های سفید نقره ای و فلس دار
• خوشه هایی از برجستگی های ریز ملتهب
• خشکی، ترک خوردگی، لایه لایه شدن یا خونریزی
• خارش خفیف تا متوسط
• تغییر در رنگ پوست، به ویژه در پوست های تیره
• لکه های براق و قرمز پوست با پسوریازیس معکوس
• چرخه جوش هایی که برای چند هفته یا چند ماه عود می کنند و سپس فروکش می کنند

درمان پسوریازیس

پسوریازیس معمولاً با مرطوب کننده ها و استروئیدهای OTC خفیف مانند کورتیزون 10 (هیدروکورتیزون) درمان می شود. موارد شدید ممکن است نیاز به داروهای تجویزی و درمان‌های تخصصی داشته باشد مانند:

• پماد تریانکس (تریامسینولون).
• مشتقات ویتامین A مانند دوونکس (کلسیپوترین) یا وکتال (کلسیتریول)
• رتینوئیدهایی مانند تازوراک (تازاروتن)
• مهارکننده های کلسینورینمانند پروتوپیک (تاکرولیموس) و الیدل (پیمکرولیموس)
• درمان با نور UV

اگزما

اگزما که به عنوان درماتیت آتوپیک نیز شناخته می شود، یک بیماری التهابی مزمن (مداوم) پوستی است که باعث ایجاد بثورات پوسته پوسته، قرمز و خارش دار می شود. اگرچه علت دقیق آن ناشناخته است، اعتقاد بر این است که اگزما نتیجه عوامل ژنتیکی و محیطی است.

اگزما می تواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند اما اغلب در آلت تناسلی، کیسه بیضه، فرج و مقعد دیده می شود. تمایز بین اگزما و بیماری هایی مانند پسوریازیس و درماتیت تماسی بدون ارزیابی توسط متخصص پوست می تواند دشوار باشد.

اگزما ممکن است با علائم و نشانه های زیر مشخص شود:

• بثورات پوستی با پوسته های ریز که معمولا از چین های پوستی شروع شده و به بیرون گسترش می یابد
• خارش شدید، اغلب همراه با سوزش یا درد
• خشکی پوست، پوسته پوسته شدن، ترک خوردن یا خونریزی
• تورم و قرمزی
• برجستگی های ریز که می توانند مایع شفاف ترشح کنند
• ضخیم شدن و تیره شدن پوست در جایی که اگزما برای مدت طولانی وجود داشته است
• علائمی که به طور ناگهانی در همان ناحیه عود می کند و بهبود می یابند

درمان اگزما

اگزما معمولا با مرطوب کننده های پوست و استروئیدهای موضعی OTC خفیف درمان می شود. در موارد شدید ممکن است نیاز به تجویز داروهای سرکوب کننده ایمنی دارد مانند:

• قرص متوترکسات
• کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون
• تزریق دوپیکسنت (دوپیلوماب)

پسوریازیس در مقابل اگزما

پسوریازیس تمایل به خارش خفیف‌تری دارد، در حالی که اگزما اغلب باعث خارش بسیار شدید می‌شود. پسوریازیس همچنین باعث ایجاد لکه‌های کاملاً مشخص با فلس‌های پرپشت می‌شود، در حالی که اگزما با فلس‌های ظریف کمتر مشخص می‌شود.

گال

گال توسط یک کنه ریز نقب به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می شود. حشره هشت پا برای تغذیه و تخم گذاری در لایه بالایی پوست فرو می رود. این باعث خارش شدید می شود که ممکن است با راش همراه باشد یا نباشد.

گال می تواند از طریق تماس پوست به پوست، اغلب در حین رابطه جنسی، منتقل شود. کنه همچنین می تواند از طریق لباس یا ملافه ای که فرد مبتلا به گال پوشیده یا روی آن خوابیده است، منتقل شود.

گرچه اغلب با سایر بیماری های پوستی اشتباه گرفته می شود، گال معمولاً با علائم و نشانه های زیر تشخیص داده می شود:

• خارش شدید، عمدتاً در پاها، مچ دست، آرنج، باسن و اندام تناسلی
• بثورات خالدار و ملتهب در جایی که کنه در پوست فرو رفته است
• یک مسیر خطی یا S شکل از بثورات
• خارش با گرما یا هنگام خواب بدتر می شود

درمان گال

هیچ داروی OTC برای درمان گال تایید نشده است، بنابراین مهم است که برای تجویز کرم پرمترین 5٪ یا لوسیون مالاتیون 0.5٪ به یک متخصص مراجعه کنید.

فولیکولیت

فولیکولیت التهاب یا عفونت فولیکول های مو است. فولیکولیت می تواند در هر جایی که موهای بدن وجود دارد، از جمله اندام تناسلی، رخ دهد. اما اغلب در مناطقی ظاهر می‌شود که در اثر اصلاح یا ساییدگی تحریک می‌شوند، یا جایی که منافذ پوست توسط روغن‌های بدن و کثیفی مسدود شده‌اند.

فولیکولیت زمانی اتفاق می افتد که فولیکول های مو آسیب دیده یا مسدود شده، محیط ایده آلی را برای رشد باکتری ها یا قارچ ها ایجاد کنند. گردن، زیر بغل، کشاله ران و اندام تناسلی نواحی هستند که بیشتر درگیر می شوند.

فولیکولیت را می توان با علائم و نشانه های زیر از پسوریازیس و اگزما متمایز کرد:

• خوشه هایی از برجستگی های کوچک قرمز رنگ در اطراف فولیکول های مو
• تاول های پر از چرک که می توانند باز شوند و پوسته پوسته شوند
• خارش یا سوزش
• درد یا حساسیت پوستی
• ریزش مو در اثر خاراندن

درمان فولیکولیت

فولیکولیت اغلب با صابون های ضد باکتری و مرطوب کننده ها قابل درمان است. اگر عفونت رخ دهد، ممکن است لازم باشد برای دریافت یک آنتی بیوتیک موضعی یا لوسیون ضد قارچی به پزشک مراجعه کنید.

اینترتریگو

اینترتریگو یک بیماری التهابی شایع پوستی است که زمانی ایجاد می شود که چین های پوستی به هم ساییده شوند. هنگامی که لایه های بیرونی پوست در معرض خطر قرار می گیرند، می تواند منجر به عفونت شود. رطوبت به دام افتاده باعث می شود سطوح پوست شما به هم بچسبند و اصطکاک را افزایش داده و منجر به التهاب و آسیب پوست شود.

شایع ترین مکان برای اینترتریگو در زیر بغل، قسمت داخلی ران و کشاله ران بین باسن، سینه ها، انگشتان پا و انگشتان دست؛ و در بین چین های شکم و چین های گردن است.

علائم اینترتریگو عبارتند از:

• بثورات قرمز یا قهوه ای مایل به قرمز با برجستگی های کوچک
• خارش، سوزش یا درد
• لکه های ترک خورده و خام با تراوش یا خونریزی
• پوسته پوسته شدن لکه های آسیب دیده

اگر اینترتریگو باعث عفونت شود، ممکن است برجستگی های حساس و پر از چرک همراه با تب و بوی بد روی پوست وجود داشته باشد.

درمان اینترتریگو

یک کرم مانع می تواند از پوست محافظت کرده و اصطکاک بین چین های پوست را کاهش دهد. یک کرم استروئیدی OTC مانند کورتیزون 10 (هیدروکورتیزون) ممکن است به کاهش التهاب همراه با بهداشت خوب پوست کمک کند. پودر تالک می تواند به جلوگیری از چسبیدن پوست به یکدیگر کمک کند.

در موارد شدید ممکن است نیاز به تجویز آنتی بیوتیک یا کرم ضد قارچ باشد.

چطور خارش ناحیه تناسلی را کاهش دهیم؟

چندین راه برای جلوگیری از خارش موهای ناحیه تناسلی وجود دارد:

• بشویید و مرطوب کنید: با یک پاک کننده ملایم برای از بین بردن عرق و کثیفی ناحیه تناسلی را بشویید، سپس پوست را با یک حوله نرم و تمیز خشک کنید. برای مبارزه با خشکی و خارش، از صابون های تند و آب بیش از حد داغ اجتناب کنید و به جای کرم های سنگین با مرطوب کننده های سبک مرطوب کنید.
• لباس زیر نخی تمیز بپوشید: لباس نخی و نازک از تجمع رطوبت که می تواند به عفونت های مخمری و اینترتریگو کمک کند، جلوگیری می کند. تعویض روزانه لباس زیر به کاهش خطر عفونت کمک می کند.
• هنگام اصلاح از لوسیون اصلاح استفاده کنید: به جای استفاده از صابون، از کرم یا ژل موبر غنی از مرطوب کننده استفاده کنید که می تواند خطر خراشیدگی و سوختگی با تیغ را کاهش دهد. اگر فولیکولیت دارید تا زمانی که علائم به طور کامل برطرف نشود از اصلاح خودداری کنید.
• موهای ناحیه تناسلی خود را کوتاه کنید: در صورت ابتلا به دیابت یا سیستم ایمنی ضعیف، کوتاه کردن نوک موها می تواند خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد، اما ممکن است در خارج از این گروه های در معرض خطر فایده چندانی نداشته باشد. اصلاح ممکن است در واقع خطر عفونت را افزایش دهد، نه کاهش.
• شرکای جنسی خود را بشناسید: تنها راه پیشگیری از شپش پرهیز از تماس جنسی (یا رختخواب یا لباس مشترک) با فردی است که شپش دارد.

چه زمانی باید به یک پزشک مراجعه کرد؟

اگر خارش ناحیه تناسلی شما با وجود درمان خانگی شدید، مداوم یا بدتر شد، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. این امر به ویژه در صورت داشتن علائم عفونت، مانند افزایش قرمزی، درد و تورم همراه با تب و ترشحات چرک مانند صادق است.

در حالی که منتظر درمان هستید، می توانید بهتر خارش را مدیریت کنید:

• ناحیه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید.
• برای تسکین خارش، یک پارچه خنک و مرطوب روی پوست بمالید.
• از لباس های تنگ اجتناب کنید.
• لباس زیر قابل تنفس بپوشید.
• از عطرها، صابون‌های تند، دئودورانت‌ها یا اسپری‌های بدن خودداری کنید.