چه رابطه‌ای بین قند خون، انسولین و دیابت وجود دارد؟

انسولین به تنظیم قند (یا گلوکز) در بدن کمک می‌کند. زمانی که فرد نسبت به انسولین مقاومت نشان می‌دهد، به این معنی است که بدن او در پردازش گلوکز کمتر موثر می شود، که به نوبه خود خطر ابتلا به پیش دیابت یا دیابت نوع 2 را افزایش می دهد.

طبق گفته کلینیک مایو ، گاهی اوقات ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی از آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OCTT) برای غربالگری دیابت نوع 2 با اندازه گیری پاسخ بدن به گلوکز استفاده می کنند . این آزمایش ناهنجاری‌هایی را در نحوه کنترل گلوکز بدن بعد از غذا مشخص می‌کند.

در گروهی که خواب محدود بود، مقاومت به انسولین به طور متوسط ​​14.8 درصد افزایش یافت. برای زنان یائسه، مقاومت به انسولین تا 20.1 درصد افزایش یافته است. به عبارت دیگر، زنانی که کمبود خواب داشتند، به انسولین بیشتری برای عادی سازی قند خون نیاز داشتند.

در زنان پیش از یائسگی، محدودیت خواب باعث افزایش سطح انسولین ناشتا شد، در حالی که سطوح انسولین ناشتا و گلوکز ناشتا در زنان یائسه تمایل به افزایش داشت.

در مدت زمان طولانی‌تری، استرس مداوم بر سلول‌های تولیدکننده انسولین می‌تواند باعث از کار افتادن آنها شود و در نهایت منجر به دیابت نوع 2 شود. St-Onge در این انتشار گفت: اگر این وضعیت در طول زمان ادامه یابد، ممکن است خواب ناکافی طولانی مدت در میان افراد مبتلا به پیش دیابت بتواند پیشرفت دیابت نوع 2 را تسریع کند.

محققان همچنین به بررسی این موضوع پرداختند که آیا وزن اضافه شده توسط زنان در طول مطالعه می‌تواند باعث افزایش وزن شود، زیرا افراد تمایل دارند در حالت‌های محدود خواب بیشتر غذا بخورند. با این حال، آنها دریافتند که تأثیرات بر مقاومت به انسولین تا حد زیادی مستقل از تغییرات وزن بدن است و هنگامی که زنان دوباره شروع به خواب هفت تا نه ساعت در شب کردند، سطح انسولین و گلوکز آنها به حالت عادی بازگشت.

منبع: https://www.everydayhealth.com/