آیا یک ناو هواپیمابر می‌تواند از دید دشمن پنهان شود یا نه؟.
ناوهای هواپیمابر همیشه کشتی‌های نسبتاً بزرگی بوده‌اند، اما ناوهای امروزی به‌مراتب عظیم‌تر از آن‌هایی هستند که به متفقین در پیروزی در جنگ جهانی دوم کمک کردند.
در واقع، USS Gerald R. Ford (CVN-78) بزرگ‌ترین جنگ‌افزار دریایی ساخته‌شده تاکنون است و معمولاً بیش از ۷۵ فروند هواپیمای جنگنده، بیش از ۴٬۵۰۰ نفر خدمه و یک گروه ضربت همراه با کشتی‌های پشتیبان، آن را همراهی می‌کنند. این مقدار عظیم فولاد داخل و روی آب ممکن است شما را به این فکر بیندازد که آیا یک ناو هواپیمابر می‌تواند از دید دشمن پنهان شود یا نه.
این سؤال کاملاً منطقی است، زیرا عقل سلیم می‌گوید چیزی که بیش از ۱۰۰,۰۰۰ تن وزن دارد، نمی‌تواند پنهان شود؛ و این بدون در نظر گرفتن تمام تجهیزات و کشتی‌های حمایتی در اطراف آن است. اما مطمئن باشید، یک ناو هواپیمابر می‌تواند از دید دشمن مخفی بماند و این کار را با استفاده از تکنیک‌ها و تاکتیک‌هایی که طی دهه‌ها آموخته، انجام می‌دهد . پاسخ این سؤال نسبتاً ساده است: ناو در خارج از محدوده راداری کشتی دشمن باقی می‌ماند، درست پشت افق.
این روش برای پنهان ماندن از کشتی‌ها کاربرد دارد، اما پنهان شدن از دید هواپیماها چالش‌برانگیزتر است، به‌خاطر ارتفاعی که آنها در آن پرواز می‌کنند. اولین قدم مربوط به خاموش کردن سیستم TACAN (هدایت هوایی تاکتیکی) می‌شود، زیرا این سیستم یک فرستنده رادیویی است که به هواپیماهای خودی نشان می‌دهد کشتی کجاست. استفاده از تغییر فرکانس و ارتباطات رمزگذاری‌شده نیز به پنهان ماندن ناو کمک می‌کند، اگرچه این کار نیازمند تغییر در عملیات هوایی است. سپس کنترل‌کننده‌های مستقر روی کشتی، هواپیما را هدایت می‌کنند تا روی ناو فرود آید، در حالی که از دید دشمن پنهان می‌ماند.
مراحل پنهان ماندن ناوهای هواپیمابر از دید دشمن
ناوهای هواپیمابر مانند فرودگاه‌های فعال هستند که روی سطح اقیانوس حرکت می‌کنند، بنابراین پنهان کردن آنها به‌هیچ‌وجه ساده نیست. برای این کار چندین مرحله لازم است، ضمن اینکه عملیات پروازی باید بدون اختلال ادامه یابد. به‌هرحال، چه فایده‌ای دارد که یک کشتی پر از جنگنده‌هایی داشته باشیم که نتوانند از جای خود برخاسته یا فرود بیایند؟ پنهان شدن از دید کشتی‌ها نسبتاً ساده است، به لطف افق، اما ناو نمی‌تواند به دلیل حضور دشمنان در منطقه عملیات خود را متوقف کند، زیرا این کار هدف اصلی آن را کاملاً بی‌اثر می‌کند.
سیستم TACAN برای اطلاع‌رسانی به نیروهای خودی از موقعیت کشتی مناسب است. خاموش کردن آن، چالشی برای خدمه پروازی روی عرشه و خلبان‌ها بوجود می‌آورد. با استفاده از ارتباطات رادیویی رمزگذاری‌شده، خلبان مستقیماً با کنترل‌کننده‌های مستقر روی کشتی ارتباط می‌گیرد که او را تا حدود ۳۷ کیلومتری کشتی هدایت می‌کنند. آنها با ارائه اطلاعات مربوط به جهت فرود و ارتفاع، مطمئن می‌شوند که هواپیما در مسیر درست قرار دارد. این کار با استفاده از سیستم‌های با توان بسیار پایین صورت می‌گیرد تا شناسایی آن دشوارتر شود، زیرا ارتباطات رادیویی می‌تواند موقعیت را لو دهد؛ البته در صورتی که رمزگشایی صورت نگرفته باشد.
این کار از طریق فرآیندی به نام جهت‌یاب رادیویی (RDF) انجام می‌شود، که روشی برای موقعیت‌یابی فرستنده است. با انجام این مراحل برای جلوگیری از RDF، یک ناو معمولاً می‌تواند بدون اینکه دشمن از موقعیت آن مطلع شود، حرکت کند. البته، آنها هنوز ممکن است توسط ماهواره‌های تصویربرداری یا هواپیماهای پرواز بلند شناسایی شوند. با این حال، با توجه به وسعت اقیانوس‌های جهان، پیدا کردن یک ناو مانند یافتن سوزن در انبار کاه است، بنابراین ناوها به‌طور کلی ایمن می‌مانند.
