اجبار در خرید بازیکن 700 میلیون تومانی!

به عنوان مثال اخیراً یک مدیر برنامه خارجی بازیکنی به ایران آورد که بابت فروش او چیزی حدود 120 هزار دلار دریافت کرد و رفت. در اینجا باشگاه‌ها شاید برای داخلی‌ها پول نداشته باشند ولی برای خارجی‌ها دست به نقد هستند و در اکثر موارد هم بدون اینکه از بازیکن مورد نظر تست بگیرند، او را جذب می‌کنند. به عنوان مثال اخیراً باشگاهی دو بازیکن خارجی جذب کرده که مدیر برنامه هر دو بازیکن یک نفر بوده است. از آنجایی که دست باشگاه شدیداً در حنا بود و بازیکن نیاز داشت، آقای مدیر برنامه‌ها هم از فرصت استفاده کرد و از آب گل‌آلود ماهی گرفت.

او گفت شرطش برای جذب بازیکن خوب خارجی این است که آن یکی بازیکن هم جذب تیم شود: «اگر آقای... را می‌خواهید باید دو بازیکن خارجی از من بخرید!» مسئولان باشگاه فوق هم برای آنکه بازیکن بهتر را از دست ندهند مجبور شدند به این خواسته تن دهند و با خرید آن یکی بازیکن هم موافقت کردند! خیلی زود هم مشخص شد بازیکن دوم واقعاً به هیچ کار تیم نمی‌آید و هیچ رقمه نمی‌تواند کمکی کند. او معمولاً مصدوم است و نمی‌تواند بازی کند ولی به لطف آن یکی بازیکن خارجی، هم پولش را می‌گیرد و هم زندگی نسبتاً خوبی در ایران دارد.

البته نمی‌توان به این بازیکنان ایراد گرفت و ایراد اصلی به باشگاهی وارد است که چنین کاری کرده است. آن مدیر برنامه خارجی طبیعتاً به سود خود فکر می‌کرد و باشگاه هم به خاطر شرایط سختی که برای جذب بازیکن داشت، نهایتاً پیشنهاد او را پذیرفت تا به خود ضرر نسبتاً بزرگی بزند. شنیده می‌شود رقم دریافتی این بازیکن مصدوم و ناکارآمد چیزی حدود 700 میلیون تومان است و آن بازیکن خارجی هم قراردادی به ارزش حدوداً یک میلیون و 100 هزار دلار امضا کرده که پرداخت آن برای باشگاه سنگین است.