پیلاتس با دستگاه یا بدون دستگاه؛ انتخاب درست کدام است

پیلاتس سال‌هاست از یک روش تمرینی تخصصی به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های ورزشی دنیا بدل شده است. روشی که با تمرکز بر حرکات کنترل‌شده، تنفس و آگاهی بدنی طراحی شده و هدفش تقویت، انعطاف‌پذیری و بازگرداندن تعادل به بدن است. امروز این تمرین به دو روش رایج انجام می‌شود: پیلاتس روی تشک و پیلاتس با دستگاه ریفورمر. اما سوال اصلی این است که کدام‌یک انتخاب بهتری است و برای چه کسانی؟

وبسایت پریونشن به نقل از مو ولف، متخصص پیلاتس و تناسب‌اندام، پورشیا پیج، مربی شخصی و مدرس، و هدر اندرسن، مربی رسمی پیلاتس در نیویورک، تفاوت‌ها، مزایا و محدودیت‌های هر دو روش را بررسی کرده است.

مزایای پیلاتس روی تشک

به گفته‌ مو ولف، پیلاتس روی تشک پایه و اساس کلی پیلاتس است. برخلاف تمرین با دستگاه ریفورمر که با کمک فنرها حرکت را هدایت و کم‌فشارتر می‌کند، در پیلاتس روی تشک این بدن است که حرکات را کنترل می‌کند. همین ویژگی باعث می‌شود این روش نقش مهمی در تقویت قدرت درونی بدن داشته باشد. پیلاتس روی تشک به تقویت عمیق عضلات اصلی، افزایش ثبات، بهبود راستای بدن و آگاهی حرکتی کمک می‌کند و از تحرک‌پذیری و آمادگی عملکردی لازم برای فعالیت‌های روزمره پشتیبانی می‌کند.

از نظر دسترسی، این روش ساده‌ترین گزینه است. تنها با پهن کردن تشک می‌توان تمرین را در هر فضایی، از خانه و اتاق هتل گرفته تا محیط‌های کوچک انجام داد. نیاز نداشتن به تجهیزات تخصصی، پیلاتس روی تشک را به گزینه‌‌ای مقرون‌به‌صرفه و در دسترس بدل می‌کند. این روش هم برای مبتدی‌ها و هم برای افراد باتجربه مناسب است. تازه‌کارها می‌توانند بر اصول تنفس و راستای بدن تمرکز کنند و آرام پیش بروند، در حالی که افراد حرفه‌ای با تغییر ضرباهنگ و تنوع حرکات، تمرین را بسیار چالش‌برانگیز می‌کنند.

معایب احتمالی پیلاتس روی تشک

یکی از چالش‌های پیلاتس روی تشک، به‌ویژه در تمرین‌های خانگی یا آنلاین، خطر آموزش نادرست است. هدر اندرسن تاکید می‌کند که پیلاتس واقعی فقط مجموعه‌‌ای از حرکات نیست، بلکه ترکیبی از تمرین و تکنیک است و بی‌توجهی به اصولی مانند دقت، کنترل، تنفس و راستای بدن، ماهیت اصلی آن از بین می‌رود.

از سوی دیگر، نبود فنر یا ابزار کمکی باعث می‌شود این روش برای برخی افراد سخت‌تر باشد. به‌گفته‌ پورشیا پیج، بسیاری تصور می‌کنند در پیلاتس ضعیف‌اند، در حالی که پیلاتس روی تشک صرفا به سازمان‌دهی درونی بدن، آگاهی از وزن بدن و قدرت بیشتر نیاز دارد. همچنین، پیشرفت در این روش ممکن است بیشتر طول بکشد. برای افرادی با آسیب‌دیدگی یا نیازهای خاص جسمی، اعمال اصلاحات حرکتی روی تشک می‌تواند دشوارتر باشد. هرچند همه‌ حرکات تغییرپذیرند، اما برخی از پشتیبانی و قابلیت تنظیم دستگاه ریفورمر بهره‌ بیشتری می‌برند.

مزایای پیلاتس با دستگاه ریفورمر

پیلاتس ریفورمر با استفاده از یک تخت لغزنده و فنرهای قابل تنظیم، هم در نقش پشتیبان است و هم مقاومت ایجاد می‌کند. به گفته‌ مو ولف، همین ترکیب باعث می‌شود تمرین در دسترس‌تر و قابلیت تنظیم آن بیشتر باشد، چه برای مبتدی‌ها، چه در دوران بازتوانی و چه برای ورزشکاران حرفه‌ای. ریفورمر تمرینی کم‌فشار محسوب می‌شود و برای کسانی که به دنبال افزایش قدرت بدون وارد کردن فشار زیاد به مفاصل هستند، گزینه‌ مناسبی است. طراحی دستگاه به کنترل بهتر حرکات کمک می‌کند و به‌مرور آگاهی بدنی را افزایش می‌دهد.

قابلیت تنظیم فنرها، میله‌ پا و بندها سبب می‌شود که تمرین‌ها کاملا شخصی‌سازی شوند، به‌طوری‌که یک حرکت واحد می‌تواند از تمرینی ملایم تا تمرینی شدید متغیر باشد. همچنین، حضور مربی و بازخورد مداوم درباره فرم و تعادل، روند پیشرفت را تسهیل می‌کند.

معایب احتمالی پیلاتس با دستگاه ریفورمر

پیلاتس ریفورمر به تجهیزات تخصصی نیاز دارد و همین موضوع هزینه‌ تمرین را بالا می‌برد، چه از نظر عضویت در باشگاه و چه از نظر خرید دستگاه خانگی. علاوه بر این، استفاده‌ ایمن از ریفورمر برای مبتدی‌ها نیازمند آموزش اولیه و نظارت مربی است و نمی‌توان بدون آشنایی قبلی تمرین را آغاز کرد.

شباهت‌ها و تفاوت‌ها

هر دو نوع پیلاتس باعث افزایش قدرت، تحرک‌پذیری، بهبود وضعیت بدن و تقویت ارتباط ذهن و بدن می‌شوند. تفاوت اصلی در مسیر رسیدن به این اهداف است. به گفته‌ هدر اندرسن، هر دو روش بر حرکت کنترل‌شده، تنفس و دقت تاکید دارند و به ایجاد قدرت متعادل و پایدار کمک می‌کنند. مو ولف تاکید می‌کند که تمرین پیلاتس کامل، جایی برای هر دو روش دارد و جوزف پیلاتس هرگز ریفورمر را به‌منزله جایگزین تشک پیلاتس در نظر نگرفته بود. پیلاتس روی تشک و ریفورمر نه رقیب، بلکه مکمل یکدیگرند.