پرسپولیس در حسرت یک زوج کامل در خط حمله

یکی از تصمیمات عجیب یحیی گل محمدی در بازی با صنعت نفت آبادان استفاده از نبیل باهویی در ترکیب اصلی بود. این مسئله وقتی عجیب به نظر می‌رسید که باهویی در بازی‌های قبلی پرسپولیس زمان بسیار کمی به میدان رفته و یحیی در نشست خبری قبل از آن بازی اعلام کرده بود باهویی آماده نیست.

با این حال باهویی در ترکیب اصلی به میدان رفت و در مجموع 75 دقیقه حضورش در زمین بیشتر درگیر امور فیزیکی بود و تنها دو سه بار در موقعیت گلزنی قرار گرفت که ناموفق بود.

باهویی در این مسابقه چیزی حدود 20 دقیقه کنار شهاب زاهدی بازی کرد تا پرسپولیس برای اولین بار در این فصل عملا دو مهاجم نوک  به صورت توامان در میدان داشته باشد اما در این بازه زمانی هیچ کدام از این دو بازیکن نه به شکل فردی نه دونفره خودی نشان ندادند چرا که هر دو بازیکن تقریبا خصوصیاتی شبیه به هم دارند و به عنوان مهاجم هدف شناخته می‌شوند اما به نظر نمی‌رسد بتوانند زوج مناسبی برای هم باشند.

واقعیت اینکه در آن بیست دقیقه هیچ کار ترکیبی و هماهنگی از این دو بازیکن کنار هم ندیدیم و بدون درک متقابل از بازی دیگری، هم شهاب هم نبیل بیشتر سردرگم و خارج از جریان بازی بودند.

با در نظر گرفتن این مهم هر چند در دیدار خارج از خانه آسیایی بازی با دو مهاجم نوک بسیار ریسکی خواهد بود و یحیی به این مسئله تن نخواهد داد اما برای بازی‌های راحت‌تر لیگ برتری هم نمی‌توان روی این دو مهاجم به عنوان زوج خط حمله حساب کرد.

پرسپولیس بعد از جدایی علی علیپور و مهدی طارمی هرگز نتوانست در خط حمله زوجی مقتدر  و کامل پیدا کند و به همین خاطر در چهار سال اخیر تقریبا همیشه با یک مهاجم نوک  یا بعضا بدون مهاجم بازی کرده است.

نیم فصل دوم لیگ گذشته یحیی گل محمدی در چند بازی از زوج آل کثیر- دیاباته یا آل کثیر- پریرا از شروع مسابقه استفاده کرد اما به شکل دلخواهش نرسید  و دوباره به سیستم تک مهاجم یا حتی بدون مهاجم نوک برگشت.

در عین حال با وجود اینکه محمد عمری بیشتر در نقش مهاجم کاذب بازی می‌کند شاید همکاری او با شهاب زاهدی بتواند پرسپولیس را به داشتن یک زوج کارگشا در خط حمله امیدوار کند. اتفاقی که البته تا الان رخ نداده و عمری همیشه یک پله عقب‌تر از زاهدی بازی کرده است.