آقای نماینده نگذارید "سیل" فوتبال چندین روستا را با خود ببرد/ یک سنگ کوچک جلو پای صدها جوان آینده دار فومنی به چه قیمت؟!

شهرستان کوچک فومن با اینکه به جاذبه‌های های گردشگری و مکان‌های تاریخی شهرت دارد و هر سال هزاراران گردشگر داخلی و خارجی را به سمت خودش می‌کشاند، اما نباید فراموش کنیم؛ همین شهرستان کوچک و محروم از امکانات، کلی ورزشکار ( بخصوص فوتبالیست ) را تحویل فوتبال ایران و حتی تیم ملی داده است.

همین شهر از معدود شهرهایی است که هنوزم در هر فصل از سال مسابقات زیادی در روستاهای اطراف آن برگزار می‌شود و کلی تماشاگر را به ورزشگاه‌ها می‌کشاند. شاید باور کردنش سخت باشد، ولی در هر یک از این روستاها وقتی مسابقات فوتبال برگزار می‌شود، تماشاگرانی که به تماشای بازی‌ها می‌آیند از مسابقات لیگ دسته اول بیشتر هستند و جا برای ایستادن ندارند، چه برسد که بخواهند بنشینند و بازی ببینند! حال وقتی در این شهر فاقد امکانات جزیی، هنوز هم جوانان‌ علاقمند مسابقات فوتبال را گرم نگه داشته‌ اند، برای آنها چه کرده ایم؟!

یکی از همین روستاها، روستای دارباغ است که به خاطر داشتن یک زمین چمن خوب ( نسبت به دیگر روستاها) و همچنین داشتن فوتبالیست‌های مطرح، هر سال کلی فوتبالیست را به سمت خودش می کشد و در ان مسابقات مختلفی برگزار می کنند.

 اما متاسفانه این زمین فوتبال که بازیکنان بزرگی را به جامعه تحویل داده به علت یک سری ناملایمتی‌ها و توجه نکردن عده‌ای از مسوولان در حال از بین رفتن است.

 لازم است بدانید؛ این زمین چمن طبیعی ( پرورش دهنده بازیکن ) همین چند سال پیش به دلیل بلاهای آسمانی (سیلاب) تقریبا غیره قابل استفاده‌ شده و برای انجام مسابقات شراط زمین قانونی را ندارد.

زمینی که فقط چند متر آن از بین رفته و نیاز به بازسازی و البته " گامیون بندی" دارد. حال اینکه چرا این زمین ورزشی که فقط برای استفاده‌ یک روستا ( دارباغ) نیست و اکثر روستای‌های مجاور نیز از آن بهره می بردند، مورد حمایت واقع نمی شود و برای باز سازی‌اش از طرف خودی‌ها سنگ اندازی می شود، فقط یک نفر می تواند پاسخ دهد!

این یک شخص کسی نیست جز؛ حاج خلیل بهروزی فر نماینده مجلس شورای اسلامی فومن و شفت که اتفاقا زادگاهش روبروی همین زمین ورزشی ( سید سرا ) است که با حمایت همین ورزشکاران و اهالی روستا ها توانسته وارد مجلس شود.

 این نماینده محترم که علاقه خاصی هم به ورزش و فوتبال دارد، قبل از انتخابات بارها در همین زمین ورزشی حضور پیدا کرد و قول‌‌های زیادی نیز به جوانان فوتبالیست دوست داد! قول‌هایی که تا الان عملی نشده و حتی به دلیل یک سری سنگ اندازی‌ها، زمین فوتبال نیز در حال از بین رفت است. زمینی که از آن فوتبالیست‌های زیادی از جمله حسن اشجاری، مجتبی قربانی، بهنام افشه، سیروس صادقیان، علی عاطف، میلاد افشه، سهیل رحمانی، مهیار نازی پور، امین دارابی، محسن پورشیرزاد، محمد جواد سندی، محمدرضا شرقی و بازیکنان زیاد دیگری که به تیم های استقلال، پرسپولیس و تیم ملی راه یافته و همین الان نیز استعدادهایی هستند، که به دلیل غیره قابل استفاده شدن استادیوم به راه های دیگری کشیده می شوند.

 حال وقتی یک زمین چمن که حتی فاقد امکانات جزیی نیز است، این همه فوتبالیست پرورش داده  و هر مسابقه کلی تماشاگر را به سمت خودش می کشاند، چرا نباید به فکر بازسازی فقط چند متر از آن که سیلاب از بین برده نباشید؟!

این سؤال اکثر جوانان و علاقه‌مند چندین روستای همجوار دارباغ و حتی دور تر از دارباغ است که چرا نماینده محترم فومن و شفت جواب قانع کننده ای به ورزشکاران نمی‌دهد و علت جلوگیری از گامیون بندی این زمین ورزشی را توضیح نمی‌دهد؟! آیا این حمایت از کسانی نیست که وسط رودخانه شالیزار گرفته‌اند یا لجبازی باز زمینی که بیش نیم قرن‌ قدمت دارد و معدن پرورش بازیکن است؟!

 امیدواریم نماینده محترم مجلس (حاج خلیل بهروزی فر) همانطور که قبل رأی گیری‌ها همیشه سخن از ورزشکاران و ورزش دوستان می زد، حال شفاف بگوید؛ چه شخصی "سنگ" را جلو بیل مکانیکی انداخته‌ که هفته‌هاست کنار رودخانه خاک می خورد و اجازه کار کردن ندارد؟! اینکه چگونه همه کارهای اداری طبق قانون برای بازسازی و البته گامیون بندی صورت گرفته، ولی اجازه فعالیت نمی‌دهند، فقط یک نفر می تواند پاسخگو باشد؛ آن هم حاج خلیل بهروزی فری که همیشه حرف از حمایت زده‌اند، ولی چون شاید پای یک "دوست" در  میان باشد، هزاران جوان به پای آن می‌سوزند؟! جوانانی که اگر این زمین را از آنها بگیرند، که فعلا گرفته اند! سر از جاهایی در می آوردند که در گذشته خیلی از جوانان به‌ دلیل‌ عدم حمایت مسوولان یا سر از زندان در آورده اند یا وارد اعتیاد خانمانسوز شده‌‌اند! پس آقای نماینده محترم مجلس شورای اسلامی، اجازه ندهید "سیل" بیشتر از این فوتبال چندین روستا را با خودش ببرد و جوانان را به بیراهه بکشاند.
آقای بهروزی فر شفاف بگویید؛ اگر پای یک دوست و رفیق در عدم رسیدگی و کمک به استادیوم شهید پیر یوسفی دارباغ در میان است این جوانان قید تنها دلخوشی شان را بزنند! به امید روزی که هیچ نماینده محترم مجلس گذشته‌‌اش را فراموش نکند و قبل و بعد " بهارستان " رفتنش یکی باشد!

علی مسعودی خبرنگار