ضعف منصوریان در ساختن پایان خوش!

علیرضا منصوریان بعد از سقوط با پاس همدان در لیگ نهم وقفه ای چندان سال در کار مربیگری اش در تیم های باشگاهی ایجاد شد و از لیگ چهاردهم دوباره با سرمربیگری نفت تهران کارش را شروع کرد.

فصل برای منصوریان فوق العاده پیش می رفت و او با وجود کسب نتایج ضعیف در نیم فصل اول، در نیم فصل دوم تیمش را صدرنشین کرد و همه هواداران استقلال منتظر بودند اولین جام دوران مربیگری او را در این تیم ببینند. در این سال در هفته پایانی نفت تهران نیاز به پیروزی برابر تراکتورسازی داشت تا جشن قهرمانی زرد پوشان تهرانی برپا شود اما این تیم با کسب تساوی 3 بر 3 برابر تبریزی ها در آن بازی عجیب و با توجه به پیروزی سپاهان برابر سایپا در بازی همزمان، منصوریان جام را دو دستی تقدیم طلایی پوشان اصفهانی کرد.

اما در همان فصل فوق العاده منصوریان تیمش را تا فینال جام حذفی هم پیش برده بود ولی در این بازی هم از ذوب آهن شکست خورد تا در فصلی که می شد تیم منصوریان 2 جام بگیرد، بدون افتخار آن را به پایان ببرد.

اما برسیم به این فصل، جایی که منصوریان در اولین سال مربیگری خود در استقلال هرگز تیمش را نتوانست نزدیک قهرمانی کند اما با توجه به نتایج خوبی که در نیم فصل دوم گرفت موفق شد استقلال را از رتبه های پایین جدول جدا کند و به رتبه دوم جدول برساند.

هواداران استقلال در پایان لیگ شانزدهم از تیم رضایت نسبی داشتند و برای صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا در بازی برگشت نیاز به کسب تنها یک تساوی بود اما شکست 6 بر یک همه چیز را خراب کرد و به نوعی هواداران استقلال تیم شان را در لیگ قهرمانان آسیا با حالتی تحقیر شده بدرقه کردند.