اختصاصی/ فرهاد میخ دوم را محکم کوبید

همانطور که انتظار می رفت، دربی 93 پر گل از آب در آمد و دو تیم بدون ترس مقابل یکدیگر قرار گرفتن و بازی تهاجمی را به نمایش گذاشتند. بازی که در نهایت به ضربات پنالتی ختم شد و آبی ها به برتری رسیدند. برتری که آنها را یک گام دیگر به قهرمانی نزدیک تر کرد تا فرهاد مجیدی به دومین قول خودش (قهرمانی در جام حذفی) امیدوار شود.

فرهاد مجیدی، دربی را برد تا حالا حالا ها به سرمربی گری در استقلال ادامه دهد و نماد دیگری را به ثبت برساند. نماد (6) که هواداران و بازیکنان استقلال به نمایش می گذارند و برای قرمز ها "کری" می خوانند. مجیدی که خودش نماد (4) را در کارنامه داشت و توانسته بود 4 گل به پرسپولیس بزند، اکنون یک نماد دیگری را به نام خودش به ثبت رسانده و محبوبیت خودش را در نزد هواداران بیشتر کرده است. محبوبیتی که اگر بازنده دربی می شد، شاید اتقاق دیگری برایش رخ می داد و صندلی اش را لرزان می دید. اکنون این  فرهاد؛ روی ابرها سیر می کند و گل محمدی به آینده می اندیشد. آینده ای که اگر در آسیا نتیجه لازم را نگیرد، برایش سخت خواهد شد. یحیی، به خوبی می داند که قهرمانی در لیگ ضامن بقای او در تیم نیست و هواداران قرمز، از کادر فنی انتظارت بالاتری دارند.

استقلال فرهاد مجیدی در دربی 92 و 93 نشان داد که تیم رو به جلو و نترسی شده و برای بردن بازی می کند. وقتی مجیدی تیم شجاع و نترس استراماچونی را تحویل گرفت، خیلی ها او را قربانی دیگر در آبی ها تصور می کردند، ولی استقلال فرهاد دومین میخش را بعد از سهمیه گرفتن، در دربی کوبید و حالا چشم به قهرمانی در جام حذفی دوخته است. قهرمانی که جایگاه او را در تیم سفت تر می کند و با خیال راحت به استقبال لیگ قهرمانان آسیا می رود. حال باید دید آیا تیم نترس و شجاع، فرهاد به همین روند رو به جلو و موفقیتش ادامه می دهد یا اتفاق دیگری خواهد افتاد؟ اتفاقی که هم می تواند "فرهاد" را زنده نگه دارد و هم به جدایی ختم کند، چون علی رضا منصوریان نیز، هم دربی را برد و سهمیه هم گرفت، اما در ادامه، نتایج نه چندان خوب استقلال "داش علی منصور" را به درب خروجی هدایت کرد تا فوتبال روی بدش را به محبوب آبی ها نشان دهد. نشانی که نه "داش علی منصور" می شناسد، نه "آهای فرهاد مجیدی". در هر حال فعلا تیم مجیدی نشان داده شکست را به راحتی نمی پذیرد و  جا طلب پیش می رود. تیم دوست داشتنی هواداران آبی که با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می کند، ولی پا پس نمی کشد.