درس رادوشوویچ به فوتبال ما

پرسپولیس در بازی‌های اخیر نتایج جالبی کسب نکرده؛ شاگردان گل‌محمدی در دربی به لطف گلزنی در دقایق پایانی از شکست گریختند و با دو گل مغلوب الدحیل قطر شدند و در بازی با ضعیف‌ترین تیم گروه آسیایی یعنی الشارجه امارات نیز با تساوی 2-2 متوقف شدند تا کارشان برای صعود از همین حالا به اما و اگر کشیده شود.

پرسپولیس در حالی که نیم‌فصل اول را با عنوان بهترین خط دفاعی(فقط 7 گل خورده) به پایان رساند در سه بازی اخیر 6 بار دروازه‌اش باز شده که طبعا نمی‌تواند اتفاقی باشد. علاوه‌بر تغییرات مداوم مدافعان و افت فاحش عملکرد دفاعی خصوصا در برگشت‌ها باید به افت علیرضا بیرانوند هم اشاره کرد؛ ستاره‌ای که در سال‌های اخیر نقش غیرقابل انکاری در موفقیت‌های پرسپولیس داشت و در تیم ملی نیز خوش‌درخشید اما مدتی است که از اوج فاصله گرفته و خیلی‌ها او را روی برخی گل‌های دریافتی اخیر مقصر می‌دانند.

بیرانوند از اواخر فصل گذشته که توسط کالدرون نیمکت‌نشین شد تا همین الان ‌انگیزه‌های قبلی را ندارد، حتی کمتر سر مدافعان تیمش داد می‌کشد. برخی می‌گویند هدف او پیوستن به یک تیم اروپایی بوده و حالا که قراردادش با آنتورپ بلژیک نهایی شده دیگر مثل قبل ‌انگیزه لازم را ندارد. خودش اما هرگز این مسائل را نمی‌پذیرد و بارها تاکید کرده که همان علیرضای همیشگی است. صدالبته که عملکرد ضعیف مدافعان پرسپولیس نیز مزید بر علت شده تا بیرانوند از کلین‌شیت فاصله بگیرد.

نکته اصلی اما این است که قرمزها روی نیمکت گلری دارند که مدت‌هاست گلی دریافت نکرده و در تمام مسابقات قبلی که درون دروازه قرار گرفته توانسته کلین‌شیت ثبت کند. با این حال در تمام این مدت کسی کوچک‌ترین اعتراض یا مصاحبه تنش‌زا از این گلر کروات ندیده در حالی که خیلی‌ها در شرایط فعلی تاکید دارند که یحیی باید مانند اواخر حضور کالدرون، رادو را در ترکیب اصلی قرار دهد.

نزدیکان گل‌محمدی می‌گویند او همچنان نظرش استفاده از بیرانوند است. با این حال همه مطمئن هستند که رادوشوویچ کماکان روی نیمکت می‌نشیند و مثل همه این سال‌ها از رقیبش حمایت می‌کند و می‌گوید: «باعث افتخارم است که هم‌تیمی بهترین گلر آسیا هستم.» کاری حرفه‌ای که در بسیاری از تیم‌ها و حتی در همین پرسپولیس(در دوره‌های قبلی) مشابهش دیده نشد و نمی‌شود.