آبی ها همین حالا جشن قهرمانی بگیرند!

به نظر می رسد زمینه بازگشت آندره ا استراماچونی فراهم شده و سرمربی ایتالیا در مسیر حضور دوباره روی نیمکت استقلال قرار دارد؛ حالا یکی دو روز اینور آنور، استرا دوباره هدایت ابی پوشان را بر عهده خواهد گرفت تا ماموریت نیمه تمام خود را به اتمام برساند؛ پاشیدن زنگ آبی به صدر.

بغض استراماچونی در مصاحبه امروز با اسکای اسپورتس یک پیام ویژه برای هواداران و بازیکنان این تیم داشت. سرمربی ایتالیایی با تمام وجود خواهان ادامه کار خود روی نیمکت استقلال است و بازگشت احتمالی تنها به یک دلیل عملی شد؛ اراده بی پایان هواداران استقلال برای حضور دوباره استراماچونی.

حدود سه هفته پیش بود که استراماچونی در تصمیمی غیرمنتظره تهران را به مقصد رم ترک کرد و خودش بعدها مدعی شد پای پرواز، تلاش فراوانی برای منصرف کردن او از این تصمیم صورت گرفته که البته دیگر دیر شده بوده است.

طی این سه هفته اتفاقات مختلفی رخ داد؛ مهم تر از همه از دست رفتن پنج امتیاز حساس برای استقلال و در نهایت شکست برابر ماشین سازی بعد از یازده هفته. در این روزها امیر حسین فتحی جایگاه خود را روی صدنلی مدیریتی آبی پوشان از دست داد و علی فتح الله زاده بعد از سالها تلاش پست مورد علاقه خود را دوباره در دست گرفت.

اما در این میان تنها یک اراده مشترک وجود داشت؛هواداران استقلال به هیچ وجه جدایی استراماچونی را نپذیرفتند و به هر طریقی خواسته خود را فریاد زدند. ترند کردن هشتگ "Comebackstrama" در نهایت نتیجه فوق العاده ای را برای آنها به همراه داشت و سرمربی ایتالیای بارها با تکیه بر عبارت "قول دادن به هواداران" در نهایت تصمیم به هماری با طرف بدقول خود گرفت.

حالا بی شک استراماچونی با انگیزه ای مضاعف دوباره هدایت استقلال را در دست خواهد گرفت. سرمربی ایتالیایی نیروی غیرقابل تصور حمایت جمعی و اتحاد هواداران استقلال را حالا به مثابه مهم ترین بازوی بازگشت دوباره تیمش به صدر جدول در نظر خواهد داشت و این شاید مهم ترین محصول به ثمر نشستن یک تصمیم جمعی در سال های اخیر فوتبال در ایران لقب گیرد.

گاهی شاید این تصور ایجاد شده که گروهی در باشگاه استقلال علاقه چندانی به بازگشت استراماچونی ندارند و بر خلاف آنچه در مقابل دوربین می گویند، تلاشی برای حضور دوباره سرمربی موفق ایتالیایی انجام نمی دهند، اما هواداران استقلال به درستی تبعات این بی مدیریتی را به آنها یادآوری کرند تا نتیجه اش حضور دوباره استراماچونی شود.

از اینجا به بعدش شاید چندان هم مهم نباشد؛ یا استقلال دوباره به تیم سابق تبدیل شده و با قلع و قمع کردن رقبا به صدر جدول خواهد رسید یا بالعکس، شاید بعد از این وقفه چند هفته ای دیگر امکان تبدیل شدن به آن استقلال رویایی ممکن نباشد. اما هر چه شود، هواداران استقلال توانستند الفبای اجرای دموکراسی در فوتبال را جامه عمل بپوشانند و این شاید مهم ترین دستاورد هواداری در سال های اخیر فوتبال ایران باشد.

در روزهایی که زمزمه بازگشت پرویز مظلومی و حتی فرهاد مجیدی که یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ استقلال است شنیده شد، هواداران این تیم به درستی از تاکید بر مواضع خود دست نکشیدند و در نهایت مقصران را مجبور به اصلاح اشتباهات خود کردند.

گرچه استقلال در این هفته ها امتیازات حساسی را از دست داد، اما هواداران پیروزی بزرگی کسب کردند. حالا شاید می شود تصور کرد ایکاش پیش از این چنین جنبشی اجازه جدایی برانکو، کی روش و یا بسیاری از آنهایی که جذابیت فوتبال مان را بالا می بردند داده نمی شد.

بی شک نمی توان کتمان کرد که کاریزما نقش مهمی در کسب محبوبیت و حتی نتیجه دارد و این مختص به جغرافیای فوتبال ایران نیست. بی کاربزما بودن باعث می شود حتی رئال مادرید فرصت چندانی به رافا بنیتس ندهد و زیدان علیرغم طی کردن همان سیکل ناکامی روی نیمکت رئال مادرید ابقا شده و مثل حالا تیمش را بازسازی کند. پس هواداران استقلال به درستی تشخیص دادند احتمال کسب موفقیت با استراماچونی ریاضی وار هم به شدت بالاتر از سرمربیان قابل احترامی چون پرویز مظلومی و صمد مرفاوی و امثالهم است و پای این عقیده ایستادند.

استفاده از هشتگ مورد استفاده هواداران استقلال در آخرین پیام استراماچونی نشان داد سرمربی ایتالیایی نیز به خوبی پیام را دریافت کرده است؛ پس با تکیه بر همین اتحاد راه موفقیت روشن تر از گذشته است.

استقلال در اوایل فصل خوب نتیجه نمی گرفت و حتی در دربی نیز مغلوب شد، اما این شکست تلخ نیز روند حمایت هواداران از استراماچونی را تغییر نداد و نتیجه اش شد صدرنشینی، پس استقلالی که آن روزهای دشوار را سپری کرد می تواند روی آینده هم حساب کند؛ بازگشت دوباره به صدر. گرچه شاید این دیگر در اولویت دوم باشد.

با پذیرش این باور که در نهایت در این فوتبال دولتی بی شک هواداران مالک اصلی استقلال و پرسپولیس هستند تا مدیران قبلی و فعلی، رسیدن به نتیجه فعلی را شیرین تر می کند و بازگشت استراماچونی را می توان به مثابه پیروزی هواداران بر تفکر پوسیده ای دانست که شاید هر چه تلاش کرد، نتوانست مرد جذاب رومی را خسته کند.

این جنبش بالاخره نتیجه داد و بقیه ش هر چه باشد فوتبالی است؛ همین که من و شما و هر هواداری دلش می خواهد. آخرش بالاخره یا کالدرون موفق می شود، یا استراماچونی یا قلعه نوعی، اما آنچه از همین حالا تکلیفش مشخص است، پیروزی جنبش هواداری بر مدیریت دولتی بود.