شمشیر دولبه؛ اولین بار آخرین بار نشود

تیم ملی فوتبال ایران روز پنجشنبه در مرحله مقدماتی جام جهانی و جام ملت های آسیا در شرایطی برابر کامبوج به میدان خواهد رفت که ورزشگاه آزادی شرایط متفاوتی را مشاهده خواهد کرد.

هر چند این برای اولین بار نیست که بانوان وارد ورزشگاه آزادی می شوند و پیش از این نیز بارها در رویدادها و مسابقات مختلف روی سکوها نشسته اند، اما از این جهت که برای نخستین بار بلیت فروشی گسترده صورت گرفته و تعداد بیشتری از بانوان به ورزشگاه خواهند آمد، متفاوت است. 

دیدگاه  های متفاوت

ورود بانوان به ورزشگاه سالهاست که یکی از سوژه های فوتبال ایران است و بارها کارشناسان، صاحب نظران، مسئولان سیاسی و مذهبی و حتی نهادهای بین‌المللی در این مورد اظهار نظر کرده اند. برخی موافق حضور زنان در ورزشگاه بودند و برخی هم حضور آنها را به صلاح نمی دانستند. طبیعتا هرکدام هم برای دفاع از اعتقادشان دلایل خاصی داشتند. همین اختلاف نظرها باعث شد در سالهای اخیر با وجود فشارهایی که از سوی فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا وجود داشت، تصمیم واحدی گرفته نشود.

زیرساخت هایی که فراهم نیست

یکی از دلایلی که مخالفان از آن برای دیکته کردن نظرشان استفاده می کردند، فراهم نبودن زیرساخت های حضور بانوان در ورزشگاه ها بود که البته از این منظر حق با آنهاست. آنهایی که به ورزشگاه های مختلف ایران سری زده اند و نگاه واقع بینانه ای به این موضوع دارند تایید می کنند که ساختار فیزیکی این ورزشگاه ها برای حضور آقایان هم مناسب نیست، چه برسد برای بانوان. در ورزشگاه آزادی هم که استانداردترین ورزشگاه ایران است، چنین شرایطی برای بانوان نیست.

هشدار به مسئولان فدراسیون فوتبال

این درست که ورود بانوان به ورزشگاه می تواند یک اتفاق خوب و مثبت برای این رشته و برای قشر عظیمی از جامعه کشور باشد، اما این حضور یک شمشیر دو لبه خواهد بود که اگر با بی تدبیری و سهل انگاری مسئولان همراه شود، این طرح را در همین گام اول متوقف خواهد کرد. مسئولان فدراسیون فوتبال نباید از این اتفاق به عنوان یک فتح بزرگ یاد کنند و تمرکزشان را از روی مدیریت این حضور بردارند و شادی پیش از پیروزی کنند. چه بسا اگر اتفاقاتی که برای حضور آقایان در ورزشگاه ها افتاده در این بازی هم تکرار شود، اوضاع بدتر از قبل خواهد شد.

واقعیت تلخی که باید پذیرفت

سالهاست آقایان به ورزشگاه ها می روند تا مسابقات فوتبال را از نزدیک تماشا کنند. طبیعتا این همه حضور تجربه مدیریت کردن مسئولان در ورود تماشاگران را بالا برده است. با این حال هنوز برای ورود آقایان به ورزشگاه ها مشکلات زیادی وجود دارد و کمتر مسابقه ای را شاهد هستیم که طی آن درگیری، مشکلات بلیت فروشی، گیت های الکترونیکی، اعتراض به داور و یا تیم حریف، پرتاب  اشیاء، شکستن صندلی و ...رخ ندهد. واقعیت این است که زمینه حضور بی دردسر و بدون مشکل آقایان هم به ورزشگاه ها فراهم نیست، چه برسد به حضور بانوان.

دغدغه هایی که باید مدیریت شود

با تاکید بر اینکه ورود بانوان به ورزشگاه ها و تماشای مسابقات از نزدیک می تواند یک اتفاق خوب باشد، اما بررسی شرایط فیزیکی ورزشگاه آزادی و آمد و شد تماشاگران، دغدغه هایی را برای حضور بانوان ایجاد می کند. برای دیدار ایران و کامبوج پیش بینی حضور حدود پنج هزار تماشاگر خانم شده است. اما آیا برای رفت و آمد آنها به ورزشگاه، عبور از گیت های ویژه، نشستن در سکوهای مناسب، در اختیار قرار دادن سرویس های بهداشتی و بوفه ها و ... تدبیر لازم صورت گرفته است؟

اولین تجربه ای که نباید آخرین باشد

مسئولان فدراسیون فوتبال و هرکسی که در این زمینه مسئولیت دارد باید هوشیار باشند و تمام توانشان را بگذارند که اولین حضور جدی بانوان در ورزشگاه‌ها به گونه ای مدیریت شود که آخرین بار آن نباشد. اگر اتفاقاتی که برای ورود آقایان در هفته های ابتدایی لیگ نوزدهم رخ داد، برای بانوان هم بیفتد هر چه تاکنون ساخته شده بود فرو خواهد ریخت و شرایط برای ادامه این حضور دشوارتر از قبل خواهد شد و مخالفان پرچم پیروزی در دست خواهند گرفت. 

همه برای یک «پرچم»

مهمترین اتفاق دیدار روز پنجشنبه حضور همه تماشاگران برای موفقیت یک تیم است. برای پیروزی تیم ملی فوتبال ایران است که باعث خواهد شد همه تماشاگران با در دست داشتن پرچم ایران به ورزشگاه بیایند و یکدل و همراه خواهان پیروزی تیم ملی کشورشان خواهند شد. این همدلی و اتحاد می تواند نخستین حضور بانوان را به یک اتفاق خوب و ماندگار تبدیل کند. جایی که خبری از طرفداری از قرمز و آبی نخواهد بود و همه برای سربلندی «ایران» فریاد خواهد کشید.