قانونِ بی‌رحمِ فوتبال، دلیل باخت پرسپولیس به سپاهان

این اولین بار در فصل جاری بود که کالدورن از این سیستم در ترکیب تیمش بهره می برد. طرح و برنامه کالدرون از کار انداختن نقطه قوت سپاهان بود. کالدرون به هدفش رسیده بود و به سپاهان اجازه نداد روی سانتر از کناره‌ها و ارسال‌های بلند ایجاد موقعیت کند و روی اوت دستی های بلند سپاهانی ها هم تمرین کرده بود.

پرسپولیس در نیمه اول و کلا تا دقیقه هفتاد  کاملا سرتر از حریف بود تا جایی که جونیور و نادری دو موقعیت گل عالی را نیمه اول تبدیل به گل نکردند و شوت خلیل زاده با اختلاف میلی متری به اوت رفت.  

در آغاز نیمه دوم هم برتری با پرسپولیس بود. سرخ ها یکی دو فرصت دیگر را هم هدر دادند تا اینکه قلعه نویی با دو تعویض تیمش را تهاجمی تر کرد. سپاهان دقایقی در پی این تغییرات بود که وسط زمین را گرفته بود و درست در شرایطی که سرخ ها یک فرصت طلایی دیگر را از سوی علیپور هدر دادند سپاهان در برگشت توپ روی   شوتی غافلگیرانه به گل رسید. گلی که روحیه سرخ ها را متزلزل کرد و حریف در این شرایط به گل دوم هم رسید.

در مجموع پرسپولیس بهتر از سپاهان ظاهر شد اما نتوانست این ریتم را در پانزده دقیقه اخر هم حفظ کند و  باخت آن هم به این دلایل:

_گل نزنی، گل می خوری. پرسپولیس فرصت های طلایی را هدر داد.

_از دست دادن میانه میدان در اواخر نیمه دوم

_عملکرد ضعیف جونیور و برخی عناصر تهاجمی پرسپولیس

_سوت های داور که سرخ ها را عصبی کرده بود. او می توانست کیانی و نورافکن را اخراج کند و یک پنالتی مسلم را نگرفت و در چندین صحنه بی مورد به نفع سپاهان سوت زد و بی مورد به برخی  سرخ ها کارت زرد داد.

_عدم بازی بدون توپ و فضاسازی از  سوی عناصر تهاجمی پرسپولیس که منجر به خنثی شدن آنها شده بود و کند کردن ریتم بازی به هنگام حمله به سمت دروازه حریف

_دو روز استراحت بیشتر سپاهان که در برتری آنها در پانزده دقیقه پایانی بسیار موثر بود.