همین چند ماه پیش بود که استقلال در داربی دور برگشت فصل گذشته پس از گلی که از پرسپولیس دریافت کرد، در واپسین لحظات نیمه اول صاحب یک ضربه پنالتی شد. همان پنالتی جنجالی که آخر معلوم نشد قرار بود فرشید بزند یا پاتوسی؟ رحمتی دستور داد چه کسی بزند یا نه؟ اما به هرحال فرشید اسماعیلی پشت توپ ایستاد و آن ضربه چیپ و از دست دادن گلی که میتوانست آبیها را با تساوی بازی به رختکن بکشاند. پس از اتفاقاتی که در بین نیمه این بازی افتاد و درگیری بازیکنان سر اینکه چه کسی قرار بوده پنالتی بزند، نیمه دوم را بدتر از نیمه اول بازی کرد تا در نهایت پرسپولیس با همان تک گل برنده داربی شود. درواقع استقلال با خود درگیریها و جنگ داخلی بازی را به رقیب سنتیاش واگذار کرد.
اتفاقی که روز گذشته درست مثل بازی قبل تکرار شد. اما این بار استقلال میتوانست با گل کردن پنالتیاش از حریف پیش بیفتد (البته به گفته کارشناسان داوری، بنیادیفر، قاضی میدان به اشتباه پنالتی اعلام کرده بود). اما باز هم استقلال و این بار توسط علی کریمی نتوانست پنالتی خود را درون دروازه بیرانوندی کند که بیش از حد مجاز هم جلو آمده بود. آبیها که پس از هدر دادن پنالتی قافیه را به حریف باخته بودند، با دستپاچگی زیر توپ میزدند تا جایی که هیچ موقعیتی روی دروازه رقیب ایجاد نکردند و در دقایق پایانی با اشتباه محض خط دفاعی و گلر تیم، گل دریافت کردند و بازی را واگذار کردند. استقلال در دو داربی اخیر خود دو پنالتی از دست داده است. پنالتیای که میتوانست نتیجه بازی را تغییر دهد اما آبیها روی خوش به این موقعیتهای حساس و صد درصدی نمیدهند!