استقلال تا این مقطع از فصل که هفته پنجم هم پشت سر گذاشتیم، فقط یک بار از تهران خارج شد. تیم منصوریان در هفته نخست در گرمای آبادان به این شهر سفر کرد تا با نفت مسابقه بدهد. بعد از آن استقلال دو بازی خانگی متوالی مقابل استقلالخوزستان و تراکتورسازی را برگزار کرد. سپس در دیدار مقابل سایپا در تختی تهران مهمان بود. در هفته پنجم هم به آزادی برگشت و به مصاف پدیده رفت. یعنی استقلال به غیر از هفته اول که از تهران خارج شد، در چهار هفته اخیر در تهران مانده بود. این فرصتی بود که منصوریان از کلافگی سفر در فصل گرما در امان بماند و تیمش را بسازد. فرصتی که باز هم منصوریان از آن استفاده نکرد.
هر چند که برگزاری بازیهای متوالی در تهران یک امتیاز محسوب میشود، ولی استقلال در این فصل هم مانند سال قبل بهره کافی از این میزبانیها نبرده بود. در فصل گذشته، آمار خارج از خانه استقلال بهتر از دیدارهای خانگی بود. استقلال در خانه سه مرتبه طعم شکست را چشیده بود ولی بیرون از آزادی، فقط دو شکست داشت. حتی مجموع امتیازات خارج از خانه استقلال هم یکی بیشتر از امتیازات خانگی این تیم بود.
در این فصل هم استقلال از میزبانیهایش بهره کافی نبرد. استقلال در سه دیداری که این فصل در ورزشگاه آزادی برگزار کرد، فقط یک مسابقه را برد. حالا دوران خوش میزبانی استقلال به پایان رسید و تیم منصوریان در چهار هفته پیشرو، سه بازی را مهمان است. ابتدا این تیم باید در جام حذفی در سیرجان با گلگهر بازی کند. سپس در لیگ برتر مهمان پارسجنوبیجم است. استقلال بعد از میزبانی از ذوبآهن دوباره از تهران خارج میشود. تیم منصوریان به رشت میرود تا با سپیدرود بازی کند.
تیم منصوریان از این به بعد درگیر مسافتهای طولانی سفر به شهرهای مختلف میشود. تهدیدی که سال قبل منصوریان به عنوان فرصت از آنها استفاده کرد. حالا اگر منصوریان قرار باشد روی نیمکت استقلال ماندگار شود، باید باز هم در بازیهای بیرون از خانه نتیجهای بهتر از بازیهای خانگی بگیرد.