پایان انتظار اراکی ها با ظهور یک مدعی!
شاید آن روز که علی دهشمند به سراغ سرمربی نارنجی های لیگ یکی شهر تهران در فصل گذشته رفت،فقط خود او بود که می دانست دقیقا به دنبال چیست و چرا برای آوردن و جلب رضایت این مربی چنین پا فشاری می کند و شاید یقین داشت که ربیعی مربی با دانشی است که می تواند اراک را با داشته هایش مطرح کند و البته هیچ گاه نیز تصورشان از همان ابتدا مدعی شدن برای صعود به لیگ برتر نبود!
به عبارتی شاید معنا و یا چرائی مذاکره و در پی آن مباحثه مدیران بادران و ایرالکو در مراسمی غیر مرتبط با فوتبال و در رابطه با جذب محمد ربیعی را امروز و با یک نگاه ساده به رتبه هر دو باشگاه در جدول رده بندی به راحتی می توان درک کرد!
و اما قبل
استان مرکزی را در طول تاریخ فوتبال ایران می توان بدون برو برگرد همواره منشا ظهور فوتبالیست های مستعدی بر شمرد،که مع الاسف و بر خلاف انتظار هیچ گاه به موفقیت چشمگیری توسط نمایندگانش حتی در لیگ دسته اول نیز نائل نیامده است و فاکتور صعود به لیگ برتر مثال گمشده ای است که ما را یاد تلاش های ناکام نمایندگان سیاسی این خطه و همت بی سرانجام شان در پی وصلت به این حسرت می اندازد!
و اما بعد
در میان اخبار
اراک شهری صنعتی که از سوی سرمربیان مشهور فوتبال در ایران حائز یکی از سنگین ترین فضا های فوتبالی به شمار رفته و از این حیث در زمره شهر هائی چون کرمان،آبادان و...قرار می گیرد،اما امروز به رغم هزینه کردی کاملا معمولی در قیاس با دیگر باشگاه های بالای جدولی،شاهد موفقیت چشم گیر مربی جوان البرزی است که در کادر فنی اش نیز از یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ فوتبال اراک و سرمربی فصل پیش این باشگاه یعنی حامد بصیری و دیگر مربیان بومی استان مرکزی و یاران همیشگی اش بهره می برد
جان کلام
واقعیت آن است که رسیدن به فاصله سه امتیازی با صدر نشین رقابت های لیگ یک در پایان هفته دوازدهم به طرز عجیبی برای اراکی ها شیرین بوده،اما بر حسب تجربه از تصمیم سازان فوتبال استان مرکزی گرفته تا هواداران فوتبال این دیار نیز نیک می دانند که چه راه سخت و پر فراز و نشیبی در پیش داشته و طبیعتا و اساسا باید انتخاب کرد،ادامه بالا نشینی ایرالکو در جدول با ادامه همین میزان حمایت مادی و معنوی یا ظهور در قامت یک مدعی با میزان بالا تری از حمایت های مذکور!
