عوارض پنجره‌های بسته؛ گریبانگیر تیم برانکو

پرسپولیس در لیگ هفدهم 48 گل زد که متوسط 6/ 1 گل در هر بازی را نشان می‌دهد، ولی این آمار در لیگ هجدهم به یک گل در هر بازی رسیده. اگر از درخشش سیامک نعمتی در هفته دوم که دو بار دروازه فولاد را باز کرد بگذریم، پرسپولیس در نیمه تهاجمی‌اش وزن و ضرب سال‌های قبل را ندارد و تیم ترسناکی به نظر نمی‌رسد.

علی علیپور فصل گذشته درخشش غیرمنتظره‌ای داشت و اجازه نداد جای خالی طارمی احساس شود. او با گل‌های متوالی در لیگ حتی به رقیبی جدی برای مهاجمان لژیونر تیم ملی تبدیل شد. انتظار می‌رفت علیپور در این فصل هم گلزن اصلی پرسپولیس باشد، ولی او بعد از پنالتی روز اول مقابل پدیده نتوانسته گلی بزند. درباره بازیکنانی که در یک فصل درخشش فوق‌تصوری دارند، گفته می‌شود که برای اطمینان منتظر فصل دوم باشید، ولی او هنوز نتوانسته کیفیت و آمار فصل گذشته را تکرار کند و استمرار داشته باشد.

برانکو آنقدر تجربه دارد که برای گلزنی به یک مهاجم جوان دل نبندد و اگر محرومیت پرسپولیس نبود قطعا مهاجم جدیدی به تیمش اضافه می‌کرد، ولی مجبور شد فصل جدید را با علیپور و منشا شروع کند. مربی کروات جمعه شب مجبور شد برای باز کردن گره بازی شایان مصلح را در دقایق آخر جانشین علیپور کند؛ تاییدی بر افت آقای گل فصل پیش و دست خالی پرسپولیس در خط حمله.

نکته مهم دیگر در افت آمار گلزنی پرسپولیس جدا شدن وحید امیری است که باکیفیت‌ترین مهره بخش تهاجمی تیم بود. ترابی بازیکنی است که قرار است جای امیری را پر کند، ولی او در نیم فصل دوم به پرسپولیس اضافه می‌شود و عالیشاه، هافبک چپ فعلی فاصله زیادی با هافبک تیم ملی دارد.

پرسپولیس وقتی از دو پنجره نقل و انتقالاتی محروم شد، برانکو امید داشت که بتواند با بازیکنان موجود از این گذر سخت عبور کند و تیمش را در سطح بالا نگه دارد، ولی جدایی یا افت مهره‌های موثر دست او را خالی کرده و نزول تیم در این هفته‌ها محسوس است.

مربی کروات در این شرایط بی‌صبرانه منتظر است که نیروی کمکی در نیم‌فصل دوم از راه برسد و امیدوار است تا آن زمان امتیازات زیادی از دست ندهند. بازی با دحیل را هم نباید فراموش کرد که بزرگترین آزمون پیش روی پرسپولیس است و واقعیت تیم برانکو را آشکار می‌کند.