شورای شهر و محیط زیست
مدیریت جامع زیست بوم به مثابه ارزش‌گذاری تمامی ارکان توسعه بر خط و معیار حفاظت از سرزمین و زیستگاه است.
محیط و شرایط زیستن انسان و دیگر باشندگان همواره مورد احترام انسان بوده.
در ادیان و فرهنگ‌های مختلف همواره درباره پاسداشت و نگاهداری از این نعمت خدادادی صحبت شده و مورد تأکید قرار گرفته است.
در دوران معاصر ابزارهای انسانی همچون تکنولوژی و دموکراسی بنا داشت تا همان ارزش‌های انسانی را ارتقاء بخشد.
این که چه اتفاقاتی باعث شد تا استفاده سوء و ناتوانی بکارگیری این ابزار شرایط زیست را تحت‌الشعاع قرار دهد مبحثی گسترده بوده و نگاهی اجمالی به زیستگاه پیرامون فعلی نشان از به‌صدا درآمدن زنگ خطر دارد.
حدود بیست سال پیش و زمانی که توسعه محوریت کلام مدیران دولتی سرزمین ما را تشکیل می‌داد مبحث توسعه پایدار به مثابه مهم‌ترین شعارهای جهانی تبدیل شد.
توسعه پایدار با سه ضلع اقتصاد، فرهنگ و اجتماع با تکیه بر حفاظت از محیط زیست و حفاظت از سرزمین، سال‌ها مورد تاکید قرار گرفت.
گرچه پس از سال‌ها دغدغه‌مندی فعالان مدنی هنوز بسیاری از مدیران ارشد استانی درک درستی درباره توسعه پایدار پیدا نکردند و گاهی جملاتی شنیده می‌شود که نه نشان از پایداری توسعه دارد و نه نشان از پایداری شرایط زیستگاه سرزمین، اما هستند معدود مدیرانی که در این وانفسا صحبت از مدیریت جامع زیست بومی می‌کنند و همگام با دانش جهانی در گذار از مبحث توسعه پایدار به دانش مدیریت جامع زیست بوم اعتقاد یافته‌اند.
مدیریت جامع زیست بوم به مثابه ارزش‌گذاری تمامی ارکان توسعه بر خط و معیار حفاظت از سرزمین و زیستگاه است.
اما امروز توجه به چنین رویکردی بسیار کمرنگ است و سرزمینی که برای نگهداری و حفاظتش در طی سال‌ها چه جان‌ها و خون‌ها نثارش شده و اکنون با ندانم کاری و بعضا معاملات سیاسی در سایه خطر قرار گرفته است.
همدان این کهن شهر ایران نیز در شرایط بسیار نامساعد زیستی قرار گرفته.
کاهش بارندگی، رکورد شکنی بیشینه دما، وضعیت نا مناسب بازیافت زباله، لاغر شدن و تار و مار شدن تتمه باغ‌ها و کمربند سبز، تبدیل قنوات باقی مانده به کانال‌های پساب و بسیاری از مؤلفه‌های دیگر نشان از به‌صدا درآمدن زنگ خطر از دست دادن سرزمین دارد!
با تغییر شرایط اکولوژیک سکونتگاه بی‌شک شاهد بالا رفتن آمار انواع بیماری‌های جسمی و روانی خواهیم بود چنان که در بسیاری از دیگر شهرهای ایران عزیز مشاهده می‌کنیم.
حال پرسش اساسی از منتخبان مردم در شورای شهر این است که در انتخاب شهردار آینده همدان چقدر به مسایل بنیادین همچون حفاظت از زیستگاه دقت نظر دارند؟
آیا همچنان معیارهای توسعه طلبی بدون ملاک قراردادن توان تاب آوری سرزمین و اندیشه‌های سازه محور را شاهد خواهیم بود و یا زمان آن رسیده که با اعتقاد به مشارکت مردمی در ایجاد شهری سبز و پایدار گام برداریم؟
آیا اکنون آخرین فرصت ما برای نگاهداری تتمه سبزینگی این شهر نیست؟
