آلودگی هوا!
نالایق بودن مدیرانی که متأسفانه از سوی رسانه ملی و برخی از رسانه‌های مکتوب به گونه مطلوب «بزک» می‌شوند، «علت‌العلل» فاجعه آلودگی هوا و اختناق تنفسی شهروندان است!
«آلودگی هوا» موضوع روز است و بسیاری از آن جمله کارشناسان محیط زیست و ساماندهی زیست درون‌شهری شهروندان و… درباره آن نقد و نظرهای کارشناسانه ارائه داده‌اند، که در رسانه‌ها و به‌ویژه در مطبوعات بصورت روزانه منتشر می‌شود.
کارشناس محیط‌زیست و صاحب‌نظر درباره تغییرات اقلیمی و آب و هوایی نیست، اما بر اساس ضرب‌المثل و باور عمومی مردم که خداوند رحمان و رحیم به همه بشر پیام داده است که «از تو حرکت از من برکت» برکت داشتن هوای سالم نیز آنگاه بدست می‌آید که مسؤولان و مدیران اداره جامعه، حرکت یا بهتر بنویسم، اراده و اجرای ساختارهای لازم را چنان فراهم آورند تا خداوند عالم، برکت زیستن سالم را نازل کند.
از نشانه‌های آشکار بی‌حرکتی‌ـ بخوانید بی‌تدبیری‌ـ مسؤولان در همین روزها که شهروندان از شدت آلودگی هوا به نفس تنگی مصیبت‌بار گرفتار شده‌اند، یکی این است که مدیران مسؤول، تنها وظیفه خود را در تعطیلی مدارس و دانشگاه و… همراه با زنگ هشدار می‌دا‌نند و دومی این‌که از همه بخواهند دست به دعا بردارند تا باران و برفی بیاید تا مگر مدتی خبر آلودگی هوا به حاشیه و محاق برود!
می‌نویسند و خبر می‌دهند که آلودگی‌هوا به عواملی وابسته است از آن‌جمله استاندارد نبودن سوخت خودروها، به‌ویژه وسایل حمل و نقل عمومی و علی‌الخصوص اتوبوس‌های درون‌شهری! و قطع درختان و صاف‌کاری بسیاری از باغ‌ها و جنگل‌‌ها و… تا سر برآوردن آسمان خراش‌های گوناگون که سد عظیم چرخش باد و تولید طبیعی اکسیژن در مجموعه فضای عمومی شهرها، به‌ویژه در کلان‌شهرها، البته با مجوزهای درآمدی کلان از سوی شهرداری‌ها شده است.
در کنار آن قفل شدن توسعه مترو یا برقی نشدن وسایل حمل و نقل عمومی (اتوبوس‌ها، تاکسی‌ها، خودروهای شخصی). دیگری انگشت گذاشته است بر میزان تولید زباله و چگونگی امحاء آن از طریق آتش‌زدن و… دیگری می‌نویسد تا انجام امور روزانه از سوی شهروندان الکترونیکی نشود و هر شهروندی بصورت تک سرنشین خودرو شخصی خود را در شهر براند و ساعت‌ها بچرخد و بنزین غیر استاندارد را دود کند، آلودگی هوای شهر، اجتناب ناپذیر خواهد بود و این نقدها و نشانه‌گذاری‌ها تنوع بسیار دارند که شما هم همچون نویسنده محک، هر روز می‌شنوید و می‌خوانید.
اما این هم از حقوق شهروندی است که از مدیران بپرسند که در این سال‌ها برای پیشگیری از آلودگی هوا، چه کرده‌اید؟
چرا تاکنون برای استانداردسازی سوخت و خودروها آیین‌‌نامه‌های گوناگون را به صورت قانونی، تصویب کرده‌اید، ولی آنگونه که باید و شاید به اجرا در نیاورده‌اید!؟
چرا با کسب درآمدهای کلان، مجوز بلند مرتبه‌سازی‌ها را داده‌اید و همچنان می دهید که امروز می‌نویسند، جهت باد برای تنوع هوای سالم تهران، از غرب به شرق است و اکنون این مسیر در غرب با ساخت و سازهای گوناگون و سربرآوردن برج‌های آسمان خراش مسدود شده است!
چرا همچنان طبق آماری که خود می‌دهید، بخش عمده از آلودگی‌هوا، ناشی از فرسودگی حمل و نقل عمومی به‌ویژه اتوبوس‌های درون شهری است؟
چرا گازسوز کردن وسایل عمومی و خودروهای شخصی و اداری و … بدون برنامه‌ریزی مطلوب بوده و هست؟
چرا شورای شهر قبل از فاجعه آلودگی هوا، مدیریت پیشگیری لازم و ضروری نداشته و ندارد؟
چرا سوخت بنزین، به روایت اغلب کارشناسان در ایران با استانداردهای جهانی فاصله و شکاف وسیع دارد؟ چرا صنعت خودروسازی در ایران کهنه و فرسوده است؟ و این چراهای بسیار همچنان گفته و نوشته می‌شود تا مگر مدیران لمیده بر اریکه قدرت مدیریتی، مسؤولیت‌‌پذیر شوند و دریابند که خداوندگار عالم، هوا را آلوده نمی‌سازد! تا تدبیر مدیریتی نباشد آن‌هم بهینه، قوی و از سر علاج واقعه قبل از وقوع، آلودگی‌هوا و آب و… ادامه خواهد داشت.
نالایق بودن مدیرانی که متأسفانه از سوی رسانه ملی و برخی از رسانه‌های مکتوب به گونه مطلوب «بزک» می‌شوند، «علت‌العلل» فاجعه آلودگی هوا و اختناق تنفسی شهروندان است!
رئیس قوه قضائیه در جلسه مسؤولان عالی قضایی به درستی گفته است: «مسؤولان باید به خاطر آلودگی هوا به مردم پاسخ دهند.»
